Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Eiram en de droom

Sprookje?


Nog niet zo lang geleden woonde er in een afgelegen dorpje in de Filippijnen een meisje met de naam Eiram. Ze groeide op in een arm gezin dat vrijwel geheel moest rondkomen van de opbrengst van een stukje landbouwgrond. Alleen door af en toe voor de rijkere buren te werken, konden wat extra inkomsten verkregen worden. Soms moest er geld worden geleend. Dat maakte het mogelijk om met veel pijn en moeite de schoolspulletjes te kopen voor de opgroeiende Eiram en haar broertjes. Het gezin had niet veel meer dan de meest noodzakelijke spullen, maar was tevreden met het leven dat men had.
Eiram was een vlijtig meisje en kon op school goed leren. Al snel was duidelijk, dat ze de intellectuele mogelijkheden had om na de middelbare school verder te leren. De ouders konden met hulp van naaste familie het geld bijeen brengen om de eerste jaren de studie te betalen.

Eiram zag in haar omgeving dat jong volwassen vrouwen naar andere landen gingen om daar het geluk te zoeken. Velen konden werk vinden bij rijke families als kindermeisje of werken als huishoudster. Menig jonge vrouw ontmoette in de nieuwe omgeving een man, waarmee een relatie werd uitgebouwd. De jonge meisjes uit het land waar Eiram leefde en die hun weg naar het buitenland hadden gevonden, bezochten de familie in het geboorteland alleen nog voor korte vakantieverblijven. Ze namen dan geld en cadeautjes mee voor de achtergebleven ouders en andere familieleden. Eiram sprak de hoop uit, dat ze ook ooit de wijde wereld in zou kunnen trekken. Nog voordat ze haar plan ten uitvoer kon brengen, raakte ze zwanger en kreeg een zoon.
De relatie met de man die haar had zwanger gemaakt bleek geen stand te kunnen houden. Eiram bleek niet de aardige en aantrekkelijke vrouw, waarmee de vader van haar kind het verdere leven wilde delen. Eiram besloot dat ze haar geluk in een rijk land wilde gaan zoeken. Niet veel maanden later zat ze in het vliegtuig naar een land in het verre Europa.

De jaren vlogen voorbij. Ook Eiram ontmoette in het nieuwe land haar gehoopte jonge en rijke prins! Samen nestelden ze zich in een stad in het rijke land waar de familie van de man woonde. Haar prins beloofde haar gouden bergen. Dat leek in de eerste jaren van hun samenleven ook de toekomst te gaan worden. De prins was zoon van een rijke ondernemer met een grote handelsonderneming in stoffen voor kleding. Geld leek geen beperkende rol meer te spelen en werd met overvloed uitgegeven aan drank en uitgebreide Bourgondische maaltijden. Gasten werden rijkelijk beloond met de meest uitgebreide maaltijden, waar Eiram in haar geboorteland de gehele familie en buren van zou kunnen laten eten. Feesten in de hogere kringen van de samenleving waren haar deel. Haar geluk kon niet op. Voor feesten en partijtjes moest dure kleding worden gekocht, om te kunnen verschijnen bij deze gelegenheden waar de rijken zich aan elkaar vergaapten. Eiram voelde zich als een rijke prinses!

Gestimuleerd door haar vriend en met de intellectuele bagage die Eiram had, slaagde ze erin, om een baan in de maatschappij te verwerven. Daartoe had ze zich eerst de voor haar vreemde taal meester gemaakt. Hoewel de grammatica nu en dan voor grappige zinnen zorgde, kon ze al snel goed communiceren in de taal van het land. Haar uitspraak wilde ze koste wat kost aanpassen aan de kring waarin ze vertoefde. Al snel bleek dat ze zich een tongval, intonatie en uitspraak had aangeleerd die in de hogere, sjieke kringen werd gebezigd. Dat klonk voor velen buiten de sjieke kring van rijken ongewoon. Soms werd het als grappig ervaren, maar ook bedenkelijk en vaak ongemakkelijk om serieus te blijven luisteren. In de omgeving van haar werkplek en vriendinnenkring, die bestond uit mensen van gewone afkomst, werd vaak met verwondering geluisterd naar de welbespraakte Eiram. Die bleek al snel in de aangeleerde vreemde taal alleen nog maar te kunnen praten met een uitspraak, die de ongemakken van een hete aardappel in de keel kenmerkt.
Eiram doorzag de bedenkelijke blikken niet. Ze voelde zich rijk door haar geluk met de prins en de gouden bergen die in de toekomst aan haar voeten zouden verschijnen. Ze praatte honderduit en vond het prachtig, dat ze zichzelf altijd in het middelpunt van een gesprek kon plaatsen door haar welbespraaktheid. Ze was ook trots op zichzelf en wat ze bereikt had. Steeds meer raakte ze overtuigd dat ze het als de jonge vrouw helemaal gemaakt had in dit nieuwe land en was ze van mening dat ze altijd de beste keuzes maakte. Bij vele gesprekken wist ze met haar overheersende meningen vaak anderen stil te krijgen. Ze kreeg steeds meer het idee, dat ze het altijd beter wist dan anderen en maakte dat vaak overduidelijk in woord en gebaar. De overtuiging en de zelfverzekerdheid brachten echter ook een keerzijde. Helaas moesten anderen zich door haar stellingname en uitspraken regelmatig de mindere voelen of besloten uit eigen beweging de waan maar bij Eiram te laten. Eiram voelde zich hierdoor steeds meer op een hoger niveau geplaatst, hoger dan waar ze zich in werkelijkheid bevond.

De schoenmaat van Eiram bleek regelmatig te klein en Eiram ging steeds meer naast haar schoenen lopen. Velen van haar vrienden en kennissenkring accepteerden het als een voldongen feit.
Het hogere niveau omarmen kostte de van zichzelf erg overtuigde Eiram af en toe moeite en viel ze uit haar rol. Met name door drank kon ze soms haar eigenlijke aard niet verdoezelen en bleek meer dan eens de eenvoudige komaf en leek het in voorkomende situaties, dat ze niet echt vergroeid was met de hogere kring van haar prins.
Op een dag dat haar metgezel teveel moeite kreeg met haar overtuigende en krampachtige houding, werd het geluk steeds minder door Eiram ervaren. De prins kon het leven met Eiram, die zich krampachtig aan het elite-niveau van zijn familie vastklampte, niet goed aan en vluchtte vaak in drank en in ander gezelschap.
De steun van de prins viel weg en Eiram begon zich steeds meer alleen te voelen. Eiram moest het met lede ogen aanzien en waande zich niet langer in de wolken. Niet lang daarna belandde Eiram weer met beide voeten op aarde. Ze had het leven met de prins en de toekomstige gouden bergen vaarwel moeten zeggen.
Gelukkig vond ze binnen de wijde samenleving weer een vriend. Geen gouden bergen, maar wel steun en vriendschap. Eiram bleef evenwel nog regelmatig denken aan het rijke prinsessenleven in het sjieke milieu dat ze had moeten verlaten. Met jaloezie keek ze naar vriendinnen die iets meer hadden aan schijnbare luxe zonder ogenschijnlijk grote inspanning te hoeven doen. Jaloezie stak al snel de kop op bij Eiram. Ze begon al snel met haar grote woordenschat en intellectuele begaafdheid een beker vol met zelf gemaakt gif te gieten over vriendinnen die in haar ogen teveel een rijkelijk leven leidden.
De gifbeker werd op fysieke en digitale plekken uitgegoten. Ze hoopte hiermee de vriendinnen te treffen, die het in haar optiek veel te gemakkelijk hadden in het vinden en hebben van het geluk dat ze alleen zichzelf toe wilde delen. Zelfs materiele eigendommen van haar vriendinnen kwelden haar. Ze wist niet hoe deze voorheen onbetwiste vriendinnen zo in weelde konden leven. Dat moest volgens haar onrechtmatig verkregen weelde zijn. Nog meer gif strooide Eiram uit en probeerde de betreffende onwetende mensen te treffen en te vernederen. Ze deed meerdere van haar slachtoffervriendinnen in de ban. Weer andere vriendinnen probeerde ze met haar gif te bewerken. Krampachtig probeerde Eiram familieleden en nog door haar omarmde vriendinnen te overtuigen, dat de door haar in de ban gedane voormalige vriendinnen hun weelde onrechtmatig hadden verkregen. Ze moesten beschimpt worden, heimelijk gepest en gepijnigd.
De pijn die Eiram aanrichtte werd door de slachtoffervriendinnen met berusting gedragen. Vergeving bleef door hen in doosjes bewaard, in de hoop dat de onwetendheid bij Eiram ooit plaats zou maken voor een open houding, oog en oor voor wat haar vriendinnen van weleer werkelijk hadden meegemaakt en wat hen bezig hield in het wel en wee van het werkelijke leven. De slachtoffervriendinnen bleven de hoop houden, dat de narcistische houding bij Eiram ooit geheel zou verdwijnen en ze het licht zou zien schijnen, zoals dat bij mensen zonder verbeelding verhelderend werkt…

Hoe dit sprookje afloopt? Is het wel een sprookje? Is het misschien een werkelijk gebeurde historie? Geen sprookje maar een heden ten dage digitale en fysieke werkelijkheid?
Als dat laatste het geval is, dan hebben momenteel mensen in jouw nabije omgeving bovenstaande beschreven gebeurtenissen kunnen volgen en ondergaan. De slachtoffers zullen in dat geval zeker hopen, dat de gifbeker definitief weggegooid zal gaan worden in de toekomst. Niemand verdiend het immers om kwaad over zich heen gestrooid te krijgen zonder iets onrechtvaardigs te hebben gedaan of te hebben uitgesproken.
Zal het ooit zo eindigen? Sprookje of niet…
Gevreesd moet worden dat het moment van bezinning bij de figuur Eiram ver weg is. Door haar zelfingenomenheid en het zichzelf altijd zo centraal in het middelpunt stellen, heeft Eiram niet in haar verleden geleerd, goed te luisteren en om zich heen te kijken wat het leven van anderen inhoud en vorm heeft gegeven; dat anderen soms langdurig hebben moeten zwoegen in het leven, pijn hebben moeten leiden, soms na hard werken arbeidsongeschikt zijn geworden en gedwongen zijn om van een bescheiden uitkering te leven en van het inkomen van hun levenspartner en dat diezelfde naasten daardoor zekere rechten hebben verkregen en enige luxe om zich heen.

Wat voorlopig ogenschijnlijk nog lang aanwezig is bij de figuur Eiram, is de gifbeker. Die wordt nog stevig vastgehouden. Door jaloezie gedreven ploetert ze voort in deze wereld. Helaas is Eiram voorlopig in staat gebleken om met haar gifbeker, haar rijke woordenschat en overtuigingskracht, anderen te beïnvloeden. Dit ten koste van onschuldige medemensen. Op hoop van zegen. Want, al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Corsiva

Geplaatst op

16-01-2015

Over dit verhaal

Veel jonge Filippijnse vrouwen zoeken hun toekomst in een rijk Westers land. Sommigen belanden in een milieu dat hen de weelde biedt van een prinselijk leven. Dat blijkt helaas niet altijd houdbaar.

Geef uw waardering

Er is 2 keer gestemd.

Social Media

Tags

Filippijnen Geluk Gifbeker Jaloezie Prins Prinses

Reacties op ‘Eiram en de droom’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd