Open je gevoelens
Donker. Het is donker. Overal. Ik zie niets, ik voel niets. Hopeloos ren ik heen en weer. Ik kan blijven rennen, naar alle kanten, maar ik voel niets of niemand. Tot ik plots tegen iets opbots. Een deur waar wat licht uitkomt. Een deur met een scheurtje. En ik kan er doorheen kijken. Ik zie mensen. Een paar meisjes en een jongen. Ze wijzen naar mijn richting en lachen. De jongen gooit met stenen. Ik hoor iemand huilen. Nee, ik hoor mezelf huilen. Ik, de echte ik, zit opgesloten. Die deur krijg ik niet meer open, hoe hard ik ook probeer.
Door de jaren heen, durf ik mij niet meer te tonen. Mijn echte ik zit opgesloten. Heel diep. Ergens diep in mijn hart. Soms slaat ze luid brullend met haar vuisten, maar niemand hoort haar. Niemand behalve ik. Soms ligt ze wenend op de grond, maar het hartverscheurende gesnik hoort niemand. Behalve ik. Ik verstop mezelf, mijn kleine ikje, zodat niemand me nog kan raken. Na alle pesterijen heb ik er genoeg van. Ze zullen mij niet meer snel verdrietig maken. Mijn gevoelige kantje laat ik niet meer zien. Vrienden? Niet nodig, vroeg of laat doen ze me toch weer pijn. Ik red me wel, ik heb niemand nodig. Maar mijn kleine ikje, opgesloten in mijn hart, denkt er anders over. Ze wil naar buiten. Maar die deur mag niet open. Nooit. Ik wil niet dat ik weer gepest wordt. De deur moet en zal dicht blijven. Mijn gevoelens laten zien is het domste wat ik ooit heb gedaan. De gevolgen waren hard, maar ik zorg ervoor dat het niet weer gebeurt.
’s Nachts, als ze slaapt, bedenk ik mogelijkheden om de deur open te krijgen. Ik schop er tegen, bijt er in, klop er op, bots er keihard tegenop. Niets helpt. Ik zet mijn nagels in de scheur, maar ze gaan er alleen maar kapot van. Op een dag vind ik wel iets. Een haarspeld of iets scherps. Maar het liefst van al zou ik een sleutel vinden. Een sleutel die in het slot past. Ik wil mezelf kunnen zijn bij anderen. Geapprecieerd worden. Vrienden hebben. Weer kunnen lachen, maar ook wenen als het moet. Mijn gevoelens laten zien zonder kritiek. Die sleutel wil ik vinden. In mijn handen houden. Niet laten vallen. Langzaam in het slot steken. Omdraaien. Klik. En plots na zo’n lange tijd. Open.
Reacties op ‘Open je gevoelens’
-
Mooi en goed verwoordt verhaal
Patros-Fibros - 10-04-2013 om 23:16
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000
Ik wilde op vakantie: ideeën om te besparen
Reis naar Zuid-Amerika; geweldig ervaring
Die keer dat mijn klimvakantie met de auto faliekant mis ging