Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Niet makkelijk

Niet makkelijk

Wat het is, ik weet het niet. Hij loopt van de bank naar de keuken en pakt een glas water. Zijn hoofd is gebogen, zijn rug krom en donkere ogen staren mij aan. “Ja, lieverd, het is allemaal niet makkelijk hier.” Hij zegt het alsof hij van mij geen opmerking verwacht. Het lijken loze woorden en ik begrijp ze niet. De hele dag zit hij ook maar hier. Hier in deze muffe ruimte, alles potdicht. Bij het raam beginnen schimmels te groeien, die vinden het hier in ieder geval wèl fijn. Ik mag nog blij zijn dat hij wel wat eet, ook nog wel zin heeft in lekkere dingen als een gebakken speklapje of een zakje chips. Hij verzorgt zichzelf ook nog wel enigszins. Maar verder, verder is het allemaal minimaal en ik begrijp niet waarom. “Het is allemaal niet makkelijk hier”, echoot het door mijn hoofd. Wat het is, ik weet het niet.

“Ik moet zeggen dat ik het niet zie zitten hoor. Als jullie gaan, dan zal hij helemaal verpieteren”, waren de stellige woorden van zijn vader. Verpieteren, verpieteren, waarom verpieteren? Stom dat ik er toen niet verder naar gevraagd had. In mijn enthousiasme geen moment getwijfeld of onze keuze om te gaan wel de juiste was. Hij zet het glas op het aanrecht en loopt naar zijn laptop. Ik speel met de ritssluiting van mijn portemonnee en trek eraan. Achter een doorzichtig folie kijken twee ogen me aan en ik kijk terug, kijk naar zijn blik, zo anders, zo liefdevol. Het zegt me dat hij van me houdt en dat er niets is dat dit veranderen kan. “Jou laat ik niet meer gaan lieverd.”, zeg ik in mijn gedachten tegen zijn foto. Opeens kijkt hij op van de laptop en zegt: “Tjonge, het is toch ook wel wat met die Van Kaal. Die man kan stunten zeg! Een overtreding twee minuten voor rust en even later een goal van de tegenstander. Vieze overtreding, met de punt van de schoen een klein tikkie op de voet, vlug, zodat het moeilijk te zien is, maar wel te voelen. Verdediger uitgeschakeld en hup scoren. Vieze overtreding, dat wel. Van Kaal schiet me daar uit zijn slof jongens! Gelijk heeft hij, die goal had afgekeurd moeten worden. Spelers werden pissig en begonnen elkaar uit te dagen. De scheidsrechter woedend en Van Kaal naar de tribune in de tweede helft van de wedstrijd. Gelijk had hij wel hoor, Van Kaal, maar gekregen heeft hij het niet.” Ja, die agressie, wat heb je eraan. Beter om het er gewoon over te hebben als er wat is. Je geeft het aan, we praten erover en het is klaar. Maar ja, nu komt er niets, of eigenlijk komen er wel dingen, maar ze zijn allemaal anders. Als hij niet in paniek is doordat hij bang is dat ik nu altijd langer door moet werken, dan is het wel doordat het appartement zo klein is of doordat hij hier zijn draai niet vinden kan. Er is geen oplossen meer aan. Hij zit hier dus maar achter zijn laptop. Als ik hem vraag of hij een leuke dag gehad heeft, dan zegt hij dat zijn dag weer lang was. Vermoedelijk heeft hij eerst lekker uitgeslapen, daarna even wat gegeten en toen zijn ouders gebeld via internet. Toen ik thuis kwam, waren ze nog steeds lekker aan het kletsen. Niets aan de hand toen. Hij was vrolijk aan het praten. Zijn vader heeft zijn moeder afgewisseld en vertelt hem over nieuwe software die blijkbaar over een tijdje op de markt gaat komen. Allemaal interessante woorden van de vader die met zijn verpieterde zoon aan het praten is.

Op een regenachtige dag zou ik wat later beginnen met werken en zijn we met de bus naar een schoenenfabrikant gegaan. We hadden er een email heen gestuurd en hij was meer dan welkom om er aan de slag te gaan. Schoenen in dozen doen. Geen vies werk, dat sprak hem wel aan. Leuke mensen, zo aan de telefoon te horen. En hij kon er wel een redelijk centje verdienen. Met de visa kon het allemaal wel geregeld worden. Ze gaven een uitgebreide omschrijving van waar hij zich moest melden. Als je aankomt bij het hek door de tweede poort en dan bij de gele afvalton rechts en dan loop je zo tegen de ingang aan. Omdat het hele reisschema tot in detail omschreven was, leek het wat ingewikkeld en zag hij het niet zitten om er alleen heen te gaan en dat was geen onzin gezien zijn trillende stem en wiebelende benen. Dus ik wilde wel met hem mee. Geen punt. Alles om hem weer aan de gang te krijgen was prima. En daar zaten we dan, in de bus. Even overstappen en weer verder. Ondertussen begon het steeds harder te regenen en waren de mensen die instapten natter en natter. Plasjes water in de bus, maar het kon ons niets schelen, we waren samen en op avontuur in het buitenland, weer in een ander stuk van de stad. Hier waren we nog niet geweest. Kijk eens wat een hoge gebouwen. Opeens verdwenen de hoge gebouwen en kwamen we aan de rand van de stad. We waren toch wel blij dat we droog zaten. Het bedrijf was in zicht en het was nog niet droog, ach nou ja, we waren er in ieder geval en dan moesten we maar even vlug. Ik had wel een parapluutje en zo renden we gauw door de tweede poort in het hek en bij de gele afvalton rechts. We gingen naar binnen en er was een balie. Strenge ogen keken ons aan. We legden uit dat we voor een gesprek kwamen en de vrouw met de strenge ogen legde ons uit dat er in het kantoortje alleen een stoel was voor hem. Hij zei dat hij zich nu ook wel zou redden, dat het zo wel goed zou komen. Ik wenste hem succes en liep naar de bushalte. Het regende en regende. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te onweren. De bushalte was bij een boom en verder was daar niets, een kale vlakte, dus als de bliksem kwam, en die was dichtbij, dan sloeg hij waarschijnlijk in die boom. Dus toch maar een ander plekje zoeken. Even verderop was een soort elektriciteitshuisje. Misschien ook niet zo’n goed idee om daar te gaan schuilen. Ik zag al voor me hoe de vonken in het rond zouden vliegen als daar een inslag kwam. Maar ja, het was de beste optie, als ik met mijn rug tegen de muur aan ging staan, dan stond ik ook nog droog. Het viel wel mee zo, het was droog genoeg. Ik hoopte dat die bus gauw kwam. Jammer dat het zo moet zijn, wel goed dat ik hem de paraplu gegeven heb, dan staat hij ook droog als hij weer terug moet. Een kwartiertje later en de bus was er nog steeds niet, maar wie kwam daar aan. Nou, dat is ook wat, daar komt hij alweer! Dat was een kort gesprek. Aan de telefoon leek het alsof hij zich even aan moest melden en dan gelijk al de werkplaats op mocht, maar nee, daar is hij alweer. Gelukkig wel met paraplu. Hij keek me zwijgend aan en begint plotseling te praten. “Dit is niets joh, ze stuurden me naar een computer en daar moest ik van alles invullen, dat was niets hoor. Weet ik veel en ze moesten ook iets van het visum weten. Die vrouw zei dat ik dat eerst moest doen en dan maar weer terug moest komen, dus toen kon ik weg. Maar dit is niets hoor. Op mijn visum mag je ook helemaal niet werken. Ja, je mag wel werken, maar je mag geen geld verdienen en dat vind ik niets, dat heeft geen zin. Ik ga toch niet voor niets aan de gang. Wat vind jij daar nou van lieverd?” Ik zei dat we eerst maar eens even rustig moesten uitzoeken wat die mensen hier nou dan eigenlijk nodig hadden en dat maar eens moesten proberen te regelen. Ook zei ik dat vrijwilligerswerk ook leuk kon zijn en dat hij zo dan weer onder de mensen kwam en zo allerlei leuke dingen te weten kon komen over hoe de mensen hier zijn, misschien vertelden ze dan ook wel over leuke dingen die hier allemaal te doen zijn en wie weet waar je zo nog weer eens terecht komt. Misschien leer je via het vrijwilligerswerk iemand kennen die betaald werk voor je heeft. Het is altijd goed om onder de mensen te zijn. Ik kon voor hem uitzoeken en aandragen wat ik wilde, maar niets was het en niets zou het blijven.

Ik heb heel erg mijn best gedaan voor hem. Dingen gezocht, dingen voorgesteld, geprobeerd de dag verder te laten gaan, zinvol te maken, maar wat was het moeilijk, wat kostte het een energie. Hij leek wel een spons, zoog het allemaal op en hield het allemaal vast. Ik werd leger en hij voller. Voller en voller en voller, maar er kwam niets uit. We lagen in bed en weer draaide hij zich om en trok alle dekens met zich mee. Daar lag ik dan, leeg van binnen, maar toch maar doorgaan met vechten, toch maar weer blijven proberen om hem aan de gang te krijgen. Hij is lekker vol en warm, ik lig hier in de kou. Zijn ouders zeggen dat hij het misschien allemaal niet wil, dat hij misschien niet een jongen is die wat wil gaan doen. Maar niets doen, niet onder de mensen zijn, niet eens naar de winkel willen om een paar boodschapjes, niet eens even naar buiten om een rondje te lopen. Geen leuke dingen doen, niets opzoeken, geen ideetjes hebben, van alles niets. Zelfs huishoudelijk werk lukt hem niet. Als hij na veel verzoeken van mijn kant besluit dat hij toch maar eens wat kleding moet gaan wassen, dan haalt hij ze na het wassen zurig ruikend weer uit de machine. “Schoon”, zegt hij. Dit kan toch niet goed zijn. Maar goed, wat weet ik? Wat het is, ik weet het niet. Niet makkelijk volgens hem. Hij zegt: “Het is hier allemaal niet makkelijk.“

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Roos

Geplaatst op

06-04-2015

Over dit verhaal

Dit verhaal gaat over mijn relatie die ik vorig jaar zomer zelf heb beëindigd na een emotioneel heel zware periode. De tijd heeft mijn wonden geheeld en nu wil ik erover schrijven.

Geef uw waardering

Er is 4 keer gestemd.

Social Media

Tags

Buitenland Depressie Leed Liefde Relatie Wanhoop

Reacties op ‘Niet makkelijk’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd