Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

DOKTER NIEUWENHUIS (1)

DOKTER NIEUWENHUIS

Nancy rilde in haar jas terwijl de regen gestaag neer druilde in de novemberavond. Gelukkig gaf het bushokje enige beschutting tegen de regen maar de wind had er vrij spel. Ze keek op haar horloge hoe laat het was. Kwart over acht! Die bus nam er de tijd voor. Hij had er vijf minuten geleden al moeten zijn! Ze stond op van het bankje en keek de weg op, maar er was nog steeds niets te zien. Intussen hield het op met zachtjes regenen. De druppels kletterden neer op het glas van het bushokje. In de verte werd de hemel verlicht door de bliksem en even later klonk een dreigend gerommel.

Er zijn van die dagen dat alles tegen zit. Vanmorgen dat gedonder op kantoor met dat verslag dat overgemaakt moest worden. En tot overmaat van ramp startte de auto niet toen ze naar huis wou. Dus had ze zich maar overgegeven aan de zegeningen van het Openbaar Vervoer. De bus dus. En nu stond ze hier “in the middle of nowhere” te wachten op die klotebus die in geen velden of wegen te bekennen was. Ze rilde weer. Ze had Chris, haar man, gebeld en verteld dat de auto het begeven had en dat ze later thuis zou komen. Toen Chris aanbood om haar op te komen halen had ze gezegd dat dat niet nodig was. Ze wist dat hij de wekelijkse voetbaltraining niet graag wilde missen. Ze zou zich wel redden.

Een paar jaar geleden waren ze getrouwd en ze hielden van elkaar. Maar ongemerkt was er wel wat routine geslopen in hun huwelijk. Maar in welk huwelijk gebeurt zoiets niet? Ook de seks was wat plichtmatig geworden. Chris ging over het algemeen snel op zijn doel af om daarna vlot en tevreden in slaap te vallen. Zich niet al te zeer bekommerend om haar behoeften.
Soms, vaak dinsdagavond, als Chris naar zijn voetbaltraining was, ging ze naar boven en pakte de vibrator die ze stiekem gekocht had. Om op die manier de bevrediging te krijgen die ze in hun samenzijn nogal eens miste. Ze genoot er van, maar als alles voorbij was voelde ze zich toch schuldig.
Eigenlijk was er maar één ding dat aan hun geluk ontbrak. Een kind. De eerste jaren had ze de pil geslikt. En toen ze ermee gestopt was dacht ze dat ze snel zwanger zou raken. Maar dat was tot nog toe niet gebeurd. Ze had tegenover Chris geopperd om eens samen naar de dokter te gaan. Maar Chris had het afgewimpeld. Ze moest wat geduld hebben. Het zou vast wel goedkomen. Ze zuchtte.

Toen ze opschrikte van een enorme donderklap vond ze het wel genoeg geweest. Ze pakte haar smartphone om een taxi te bellen. Dat zou wel een paar centen gaan kosten maar dat was dan maar zo.
De smartphone deed niets. Toen herinnerde ze zich dat ze hem had moeten opladen. Dat kon er nog wel bij! Vertwijfeld keek ze nog een keer in de richting waarvandaan de bus moest komen maar behalve het verwaterde licht van de straatlantaarns was er niets te zien.

Een man passeerde het bushokje maar stopte toen hij haar zag zitten. In het licht van een nieuwe bliksemflits zag ze zijn silhouet. Hij had een paraplu opgestoken en droeg een hoed. Niet veel mannen droegen nog een hoed tegenwoordig, dacht ze bij zichzelf.
“Goedenavond, u wacht hier op de bus?”, vroeg de man.
“Ja”, antwoordde ze kortaf.
“Ik denk dat u dan tevergeefs wacht want de laatste bus is een half uur geleden vertrokken”, zei de man weer.
Ze schrok. “Maar de bus van tien over acht moet toch nog komen?”, vroeg ze.
“De dienstregeling is een maand geleden veranderd. De bus van tien over half acht is de laatste”, was het antwoord.
“Nou dat is mooi dan! En ik kan ook geen taxi bellen want mijn telefoon doet het niet. Zou ik uw telefoon even mogen gebruiken?”, vroeg Nancy. "Ik heb geen mobiele telefoon", antwoordde de man weer. "Maar ik woon hier vlakbij", zei hij, terwijl hij naar een vrij groot, alleenstaand huis wees, dat vijftig meter verderop stond. “Ik wil thuis wel een taxi voor u bellen en dan kunt u eventueel bij mij wachten totdat hij er is.”
“Nou, dat zou wel erg fijn zijn”, antwoordde Nancy opgelucht.
De man gaf haar een hand: “ Gerard Nieuwenhuis”.
Ze glimlachte dankbaar en zei: “Nancy, Nancy van Leeuwen”.
Ze liepen naar het grote, donkere huis. In de verlichting bij de deur zag ze een wit bordje met zwarte letters:

Huisarts G. Nieuwenhuis
Consult uitsluitend na telefonische afspraak

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Hans Erkamp

Geplaatst op

13-08-2018

Over dit verhaal

Over een vrouw die een mysterieuze dokter ontmoet.

Geef uw waardering

Er is 7 keer gestemd.

Social Media

Tags

Dokter Vrouw

Reacties op ‘DOKTER NIEUWENHUIS (1)’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd