Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Wraak

Ik hoor gepiep en ik wil dat het stopt. Stomme wekker. Ik wil mijn hand optillen om de wekker uit te doen, maar merk dan dat ik mijn ogen nog niet open heb. Ik probeer met mijn armen mijn wekker uit te doen, maar het lukt niet. Op één of andere manier krijg ik mijn arm niet omhoog. Het gepiep gaat door. Grr, ik word er gek van. Wat ik raar vind, is dat ik me niets kan herinneren van gisteren. Ik schrik. Ik kan me niet eens herinneren wie ik ben. Ik raak in paniek.
Waarom kan ik me niet bewegen? Waarom herinner ik mij niets?
Ik raak nog meer in paniek. Mijn wekker begint in één keer sneller te piepen.
Dan hoor ik in één keer mensen om mij heen praten, waardoor ik nog meer in paniek raak.


15-06-2016
‘’Doe mij maar een cola.’’ Zarina kijkt me raar aan. ‘’Een cola? Even serieus, Ziva je bent uit, er is geen ouder te bekennen en jij neemt een cola?’’ Ik zucht. ‘’Ik moet anders nog wel rijden hoor! En daarbij heb ik al 2 glazen op.’’ Ze kijkt me aan alsof ik de pest heb. ‘’Oké, ik haal wel een cola, maar ik drink nog een Martini hoor! Trouwens mag ik je identiteitsbewijs even lenen? Ik ben die van mij kwijt.’’ ik geef haar mijn identiteitsbewijs en draai me om. Ik zie een plekje en verover hem.

‘’Zarina, stop nou eens met drinken!’’ Zeg ik als ze komt aanlopen. Ze kijkt me aan met van die puppy ogen en krijgt de slappe lach. ‘’Z-zullen w-we naar die jongens daar?’’ Ik kijk naar achter, maar zie niemand. ‘’Wie bedoel je?’’ Ze kijkt naar haar glas die ondertussen voor de 5de keer leeg is. Ze zucht en begint dan kei hart te huilen. ‘’We gaan naar huis’’, zeg ik resoluut. Ik sta op, pak haar bij de arm en loop naar de gang. Ik zet haar op een bankje. Ik loop naar de balie en zeg onze jasnummers. Ik bedank hem en loop terug. Als ik het hoekje om wil lopen, hoor ik gelach.
Ik kijk voorzichtig om het hoekje en zie dat Zarina tegen een jongen aanhangt. Ik zucht, hoe vaak moet ik Zarina wel niet vertellen dat ze niet met jongens moet aanpappen. Ik raap mijn moed bij een en loop het hoekje om. ‘’Zarina, het duurde even, maar de… Oh, hallo Finn, wat doe jij hier?’’ Finn kijkt me aan, maar zegt niets. ‘’Oh, oké, kom Zarina we gaan.’’ Ze probeert op te staan, maar valt weer om. Ik loop naar haar toe, trek haar omhoog, doe haar haar jas aan, ondersteun haar en loop samen met haar naar buiten.


Als ik weer gekalmeerd ben doet alles pijn. Ik weet niet wie die mensen waren, maar ze zeiden de hele tijd een naam: ‘’Ziva, adem in en adem uit.’’ Ik deed maar wat ze zeiden. Op een gegeven moment zei een ander: ‘’Ziva je doet het goed. Blijf vol houden meid. Blijf volhouden.’’ Ik weet nu weer hoe ik heet, wie mijn ouders zijn, hoe oud ik ben, wie mijn vriendinnen zijn, welke telefoon ik heb, maar niet hoelang ik hier al lig, waar ik ben, waarom ik hier ben en voor hoelang. Ik hoor getik het klinkt als een fiets. Opeens schiet er een herinnering door mijn hoofd. Ik zat op mijn fiets in het donker en was op weg naar huis. Plotseling hoorde ik een fietser achter me. Ik ging aan de kant en de fietser haalde in, maar toen hij naast mij fietste, duwde hij mij van mijn fiets af. Ik viel kei hard op de grond. De fietser stopte ook en pleurde zijn fiets neer. Ik probeerde omhoog te komen, maar mijn fiets lag boven op me. Hij kwam dichterbij, toen hij in het licht stapte zag ik het mes dat hij vast hield. Ik keek omhoog en zag ook zijn gezicht. ‘’Hallo Ziva.’’



18-06-2016
Als we uit zijn loop ik samen met Zarina naar huis. 2 straten voor mijn huis moet Zarina de andere kant op. Als ik de hoek om sla heb ik het gevoel dat ik word achtervolgd. Ik loop onze steeg in. Ik zie iets bewegen, voordat ik het weet lig ik op de grond. Ik hap naar adem als ik tegen de grond kom. ‘’Je houd je mond dicht anders krijg je een klap tegen je hoofd.’’ Ik probeer me los te trekken, maar Finn slaat met iets tegen mijn hoofd. Ik hap opnieuw naar adem. Tenminste ik denk dat het Finn is. ‘’Ik moet het nummer van Zarina weten. Waar woont ze überhaupt?’’ Ik denk niet na. ‘’MAMA, PAPA, ACARIO HELP!’’ Ik krijg nog een klap en schreeuw het uit. Mijn broer doet als eerst de tuindeur open en geeft de jongen een trap. De jongen staat op en rent weg. Acario wil hem achterna, maar ik houd hem tegen. ‘’Gaat het Ziva?’’ Ik knik. ‘’Wie was dat in hemelsnaam?’’ Hij kijkt me aan. ‘’Je bloedt Ziva.’’ Ik voel voorzichtig aan mijn hoofd. Als ik naar mijn hand kijk, zie ik bloed. ‘’Ik ken hem niet, maar volgens mij heb ik hem wel eerder gezien. Hij vroeg trouwens het nummer van Zarina.’’ Hij kijkt me vreemd aan. Ik kijk weg. Het lukt me nooit om te liegen tegen mijn broer. ‘’Kom Ziv we gaan naar binnen en je hoofd schoonmaken.’’


Het is erger dan een nachtmerrie hebben. Ik bedoel, als je die hebt dan kan je nog gewoon wakker worden. Mijn moeder riep mijn naam net op het moment dat ‘hij’ nog wat ging zeggen. Mijn moeder vertelde me dat ik in coma lig, maar dat mijn gezondheid stabiel is. Ze was geschrokken toen ik in paniek raakte. Ze wilde graag weten waarom ik in paniek was geraakt. Na ongeveer 10 minuten ging ze weg. Ik wilde dat ik wat had kunnen zeggen. Het belangrijkste wat ze vertelde spookt de hele tijd door mijn hoofd. ‘’Ziva, de politie heeft vingerafdrukken gevonden op je kleding, misschien vinden ze de dader die jou dit heeft aangedaan. Je lag daar zo midden in het bloemveld met je blauwe jurkje. De dader had je haren en jurkje uitgespreid over het gras. Net zoals bij je handen alleen die had hij op elkaar boven op je buik gelegd. Je zag er zo mooi uit daar, maar het was een nachtmerrie om je zo te zien liggen. Ik denk de hele tijd dat het beter was als ik je thuis had gelaten. Jouw vriendin Zarina is trouwens nog steeds spoorloos verdwenen. Ze denken dat het de bedoeling was, dat je dood zou zijn en dat het met de vermissing van Zarina te maken heeft. Wat is er gebeurd die nacht Ziva? Wat is er in hemelsnaam gebeurt.’’ Drie minuten later ging ze weg.


29-06-2016

‘’Wat is er met jou gebeurd?’’ Zarina kijkt me met de grootste ogen aan die ik ooit gezien heb. Ik moet er om lachen. Ze kijkt me vreemd aan. ‘’Is het grappig wat er gebeurt is? Je maakt geen grapje hé?’’ Ik kijk haar aan. ‘’Nee, het is geen grapje. Ik liep tegen de zijkant van de muur aan.’’ Ze begint kei hard te lachen. Ik lach niet mee. Als ze zou weten wat er echt is gebeurd gaat ze zelf naar Finn toe en wie weet wat er dan gebeurt met haar. Ik kijk haar met een schuin glimlachje aan. ‘’Kom we gaan naar binnen.’’ Ik haak mijn arm in die van haar en we lopen samen naar binnen.

Als we uit zijn heb ik 3 miljoen keer verteld wat er is gebeurt met mijn hoofd.
Ergens ben ik wel blij, want ik kreeg vandaag geen enkele beurt. Ik fiets zo snel ik kan naar huis. Ik loop direct naar boven om mijn huiswerk te maken. Na 10 minuten gaat mijn telefoon. ‘’Hallo Zarina, hoe is het? Mis je me zo erg?’’ We lachen. ‘’Ja, ik mis je zo erg dat ik nu zelfmoord ga plegen. Heb ik jouw toestemming? Nee, even serieus ga je mee zaterdag naar de disco?’’ Ik kijk naar mijn poster. ‘’Ja, ik ga mee. Hoe laat gaan we dan?’’
Het was even stil aan de andere kant van de lijn. ‘’Half 9 bij jou?’’ Ik dacht even na. ‘’Is goed, tot morgen.’’ En ik hing op.


Na het verhaal van mama weet ik dat ik snel wakker moet worden.
Maar wanneer is dat? Ik probeer het met alle kracht. Zarina is daar nog ergens. En het duurt niet lang meer voordat zij ook een slachtoffer is en in het ziekenhuis beland. Misschien raakt ze wel niet in het ziekenhuis, maar in haar eigen doodskist.


22-06-2016

Trrrrring! Ik ren naar beneden en trek de deur open. ‘’Hey Ziv!’’ Ik lach. ‘’Kom binnen Koninklijke hoogheid.’’ We proesten het allebei uit. Ze stapt naar binnen. Ik sluit de deur en loop achter haar aan naar boven. Als ik de deur achter me dicht doe licht ze al op mijn bed. ‘’Hoe laat begint de disco?’’ Ik kijk haar aan en wacht op antwoord. Ze zet een big smile op. ‘’Half 10 begint het en het eindigt om half 3.’’ Ik knik. ‘’Dus wij gaan om haf 2 weg.’’ Ze kijkt me vreemd aan. ‘’Om half 2? Dan begint het feest pas!’’ Ik schud me hoofd. ‘’Daarom gaan we juist eerder weg.’’ Ze kijkt me zogenaamd verdrietig aan. Ze weet zelf ook dat het anders uit de hand loopt.

Het is half 11 als we aankomen. We lopen naar binnen.
‘’Wow, het is super groot!’’ Ik kijk verbaasd om me heen. Het lijkt wel of ik droom. Zarina trekt me mee de dansvloer op. Na een half uur gaan we wat drinken halen. Als ik rond kijk zie ik Finn staan. Ik schrik. Hij kijkt richting ons. ‘’Ik ga even naar de wc.’’ Zarina loopt weg. Als ik nog een keer kijk naar de plek waar hij stond is hij verdwenen. Ik pak mijn jas en loop naar buiten. Ik kijk achterom. Ik zie hem naar buiten kijken. Ik pak mijn fiets. Als ik nog een keer kijk naar het raam is hij weg. Ik stap op en rijd weg.
Ik rijd het park in. Ik weet niet of hij mij achterna is gekomen, maar dat maakt niet uit het is nog 5 min naar huis. Ik hoor een fietser achter mij en ga automatisch aan de kant. Als de fietser naast mij is haalt hij mij niet verder in. Hij duwt mij van de fiets. Ik val en lig onder mijn fiets. Ik probeer overeind te komen, maar het lukt niet. De jongen gooit zijn fiets op de grond en loopt naar me toe. Op het moment dat hij in het licht stapt zie ik het mes dat hij vast houd. Ik kijk langzaam omhoog. Ik zie meteen wie het is. ‘’Hallo Ziva.’’

Er loopt iemand mijn kamer binnen en gaat naast mij zitten. Hij pakt iets en zet het aan. Hij schuift ook dichter naar me toe en doet iets over mijn oren. Ineens klinkt er muziek. Ik geniet. ‘’Hey Ziv.’’ Het is Acario. Hij pakt mijn hand vast. Ik wil hem een knijpje geven. Ik schrik. Acario schrikt ook. ‘’Ziva? Kun je me horen.’’ Als antwoord geef ik hem nog een knijpje. ‘’Ziva! Dokter, dokter. Het is Ziva! Ze gaf me een knijpje.’’ Er komt iemand aan gesneld. ‘’Probeer nog is wat je daarstraks deed.’’ Het is en zware mannenstem. ‘’Oké, Ziva wil je het nog een keer voor me doen?’’ Ik geef hem opnieuw een knijpje. De dokter legt iets op mijn been. Het doet vreselijk pijn. Ik beweeg mijn been waardoor het ding op de grond valt. ‘’Oh sorry Ziva, ik was even vergeten dat jouw been zwaar gekneusd was.’’



22-06-2016 23:36

‘’Hallo Finn. Wat brengt jou hier? Wow, met een mes nog wel.’’ Ik probeer mijn angst te verbergen. Hij kijkt me spottend aan. ‘’Is dat dan nog niet duidelijk? Nou, kijk Ziva, het probleem is dat je de laatste keer het telefoon nummer van Selvira niet wou geven. Dus ik dacht na. En had toen een geweldige oplossing! Ik neem gewoon wraak op jullie beiden. Want stel nou dat jij naar de politie zou gaan, omdat je bent aangevallen door een jongen. Die haar ook nog eens vroeg naar het nummer van Selvira. Kijk dan duurt het niet lang voor dat ik in de cel zit voor moord. Kijk als ik jullie beiden vermoord dan is er geen probleem meer.’’ Ik probeer onder mijn fiets vandaan te komen. Ik duw met mijn handen de fiets weg. Ik sta op en ren weg. ‘’Shit!’’ Hij rent richting mij. Ik ren door het bos in. Ik focus me op de wortels, maar ik zie er een over het hoofd en val. Ik probeer nog overeind te komen, maar het is al te laat. Ik krijg een klap tegen mijn achterhoofd en alles word zwart.


Nu ik weet dat ik mijn benen kan bewegen probeer ik mijn armen. Als ik het opgeef lijkt het of ik uren heb geoefend. Ik ben moe. Het 2de nadeel aan in coma liggen is dat je niet in slaap kan vallen. Want je hebt je ogen al dicht. Acario was ongeveer een half uur na mijn actie vertrokken. Ik mis hem. En ik denk de hele tijd aan Selvira. Leeft ze nog? Is ze erg bang?

22-06-2016 23: 45
Als ik wakker word heb ik knallende hoofdpijn. Ik kan me even niets herinneren, maar dan schieten alle herinnering naar binnen. Ik voel dat ik vast zit tegen een boom. ‘’Ah, het prinsesje is wakker hoor. Ik dacht echt even dat ik je coma geslagen had.’’ Hij lacht. Ik probeer mijn handen los te krijgen. ‘’Ziva, ik heb Selvira daar ook gezien wil je haar ook even spreken?’’ Hij steekt mij zijn telefoon toe. Ik kijk hem twijfelend aan. ‘’Nee, want dan moet ik jou het telefoon nummer geven. En daardoor weet jij weer haar nummer. Ik ga haar niet bellen.’’ Hij smijt zijn telefoon neer op de grond. ‘’Ik verspil geen moeite meer aan jou. Ik handel even met jou af en ga daarna naar Selvira zelf toe. Wat dacht je daar van.’’ Hij trekt een rugzakje open en gooit de inhoud op de grond. ‘’Ah, hier is het.’’ Hij pakt een stuk stof en een paar watjes van de grond. Hij loopt naar mij en stopt de watjes in mijn mond. Daarna doet hij meteen het stuk stof om mijn mond. Ik probeer de watjes uit te spugen, maar het stuk stof zit in de weg. ‘’Tot zo, Ziva.’’


Er valt een deur dicht. Er klinken hoge hakken door de kamer heen. Tussen het geklik en geklak door hoor ik de persoon snikken. ‘Ziva?’ Ik weet meteen wie het is. ‘Mama?’ Het duurt ven voor ik me realiseer dat ik net wat zei.
‘’Ziva? Ziva, lieverd was jij dat echt?’’ Ik open mijn ogen. Een fel ligt verblind me.
‘’Dokter! Dokter huppeldepup, ach kan mij het schelen hoe je heet! Ze is wakker geworden, ze is wakker geworden!’’
Ik knijp meteen mijn ogen weer dicht. Er komen een paar mensen toe gesneld.
Ze drukken allemaal op knoppen. Ik doe nog een keer mijn ogen open. ‘’Ziva, houd je ogen nog maar even dicht.’’ De stem klinkt zacht en lief. ‘’Wie ben je?’’ Ik hoor de dokter zachtjes lachen. ‘’Ik ben Charlotte.’’ Ik pers een glimlach op mijn mond. Ik mag haar. Ze is mijn eerste vriendin in het ziekenhuis.

23-06-2016 00:07
Ik probeer me los te krijgen. Ik voel een takje zitten aan de achterkant van de boom. Ik schuif het touw daarlangs. Ik krijg het net niet los, maar voordat ik het helemaal kan losmaken hoor ik een fiets aankomen en stoppen. Ik doe meteen mijn handen weer achter mijn rug. ‘’Ziva! Ben je daar?’’ Het is Zarina. Ik haat Finn. Wat heeft Zarina in hemelsnaam bij hem gedaan, waardoor hij zo kwaad is. ‘’Jezus, laat me los Finn. Hé, je doet me pijn hoor.’’ Ik hoor hem lachen. Het klinkt als de lach van de duivel. Ik huiver. Zarina word voor mijn voeten neergesmeten. ‘’Sorry Ziv. Het was niet de bedoeling dat ik je in mijn problemen zou meesleuren.’’ Haar tranen vallen op mijn schoen. ‘’Zo. Nu ik jullie beiden heb kan ik eindelijk aan de gang.’’ Hij pakt Zarina vast en zet haar vast aan een andere boom. Ook bij haar stopt hij watten in de mond. Daarna pakt hij een stuk stof en doet die bij haar om. Net zoals bij mij. ‘’Zo met wie zullen we is beginnen.’’ Hij pakt iets uit zijn tas. Het lijkt op een spuit. Daarna pakt hij een zakje uit zijn tas. Hij stopt de inhoud in het spuitje. ‘’Laten we beginnen met jou Ziva.’’ Ik probeer het touw als nog los te maken, maar ik ben het takje kwijt. ‘’Bij Zarina zal ik er voor zorgen dat ze het voelt dat ze het niet zal overleven. Ik zal bij jou ervoor zorgen dat je er niks van voelt oké?’’ Ik heb takje ondertussen gevonden. Ik kijk schuin naar Zarina. Ik kijk met grote ogen naar haar. Hoe heeft ze dat doek van haar mond gekregen? ‘’Laat haar er buiten Finn. Zij heeft hier niets mee te maken.’’ Finn draait zich langzaam om. Daarvan maak ik gebruik om het touw los te maken. Het lukt. ‘’Oh ja? Is dat zo Zarina? Het probleem is alleen dat ze me kan verlinken.’’ Ik sta zachtjes op. Ik maak oog contact met Zarina. Ze knikt heel licht. Het is een aanwijzing voor Finn, maar voor hij is omgedraaid ben ik al weg. Hij raapt de spuit op en trekt een spint achter mij aan. Ik ren zo hard ik kan richting de dijk. Ik weet dat hij veel sneller is. Ik mag het niet opgeven, want dan zijn we er beiden geweest. Hij zit vlak achter me. Het zal niet lang duren voor hij mij inhaalt. Ondertussen trek ik het stuk stof van mijn mond af en spuug de watten uit. ‘’Ziva het heeft geen zin. Ik haal je zo in.’’ Ik zie dat het bos bijna eindigt. Dan is het nog ongeveer 200 meter voor de dijk. Daarvoor is het bloemenveld. Het bos eindigt. Als ik het bloemenveld in ren word ik geduwd. Ik verlies bijna mijn evenwicht, maar hervat hem. Finn pakt mij bij mijn haren vast. Ik word terug getrokken. Ik klem mijn kaken op elkaar. ‘’Je bent twee keer ontsnapt. Maar twee keer is het mislukt. Jammer, heel jammer. Het zou gelukt kunnen zijn, maar ja, ik ben nu een maal sneller.’’ ‘’Nee, het is ons gelukt. Jij bent hier bij mij, terwijl Zarina nu makkelijk kan ontsnappen.’’ Hij draait me om en pakt me bij mijn arm. Hij pakt behendig het spuitje uit zijn zak. ‘’Je zult sterven aan een overdosis drugs. Hoe tragisch.’’ Ik probeer me los te rukken, maar het is te laat. Het doet pijn. Ik voel het spul door mijn lichaam heen sijpelen. Ik zak in elkaar. Hij legt me neer.
‘’Slaap zacht Ziva.’’ En ik ben weg.


Ik probeer de hele tijd Zarina’s naam te zeggen en dat ze in gevaar is. Als ik dan iets wil zeggen, zeggen zei dat het slim is als ik nog maar even wacht met praten. Ik ben het nu echt zat. ‘’Ik ben er helemaal klaar mee. Zarina is in gevaar en ik weet misschien waar ze is, maar ik mag helemaal niks zeggen. Dankzij jullie is ze misschien nu wel dood!’’ Ze kijken me allemaal geschokt aan. Charlotte komt binnen lopen en gaat op mijn bed zitten. ‘’Lieverd, vertel mij het maar. Ik zal het doorgeven, oké?’’ Ik knik. ‘’Je kent het bos bij de dijk en het bloemenveld waar ik ben gevonden?’’ Ze knikt. ‘’Ergens in het begin van het bos zaten we vast. Ik weet ook wie de dader is.’’ Ze kijkt me aan. ‘’De meeste mensen die uit coma komen herinneren zich niks meer. Maar jij, jij hebt een geweldig geheugen.’’ Ik glimlach. ‘’Maar vertel me maar wie het is.’’ Ik knik. ‘’Finn, Finn van Leeuwen uit 3a. Hij zit op het Stedelijk Gymnasium in Den Bosch.’’ Ze staat op en loopt naar de deur. ‘’Ik ga het meteen melden. Geen zorgen, ze vinden hem wel.’’ Ze geeft me een knipoog.






Brabants Dagblad

6 weken geleden zijn Ziva en Zarina gevonden. Zarina liet het leven.
De 16 jarige Finn van Leeuwen is opgepakt voor de moord op de 15 jarige Zarina Augilia en voor de poging tot moord op de 16 jarige Ziva Fellingsen. Ziva raakte in coma na dat Finn haar een overdosis aan drugs had in gespoten. Zarina verliet het leven, omdat ze is gewurgd. Ziva werd gevonden in het Bloemenveld in Berlicum. Zarina 2 km verder op in het bos. Finn word veroordeeld tot 4 jaar gevangenis straf en 2000 min taakstraf. Beiden families van de slachtoffers zijn het er niet mee eens dat Finn zo weinig straf heeft gekregen. Finn had wraak genomen op hun, omdat Zarina hem voor schut had gezet voor de hele wereld.



Ongeveer 2 jaar later

Ik loop nog steeds met krukken. Maar ik ben er tenminste goed van afgekomen. Toen ik hoorde dat Zarina was gewurgd hebben ze me pas 2 uur later rustig gekregen. Toen ik 6 weken later hoorde wat voor straf ze Finn hadden gegeven ging ik zo tekeer dat ik ben flauwgevallen. Ik was niet de enige die het er niet mee eens was. Ik loop de begraafplaats op. Ik weet precies waar ze licht. Dit keer heb ik rode rozen meegenomen. Dat waren haar lievelings bloemen. Het is vandaag precies 2 jaar geleden dat we die vreselijke nacht meemaakten. Ik sta voor haar graf en leg de bloemen neer. Iemand knuffelt me. ‘’Hey Derek.’’ Ik geef hem een kus. Hij kijkt me aan. ‘’Gaat het?’’ ik knik. Soms heb ik nog nachtmerries, dan doe ik mijn laatje open en pak de ketting van Zarina. Het geeft me rust. ‘’Ga je mee?’’ Ik knik.
‘’Volgende week is de laatste keer dat ik langs kom Zarina. Ik ga een jaar op wereld reis. Ik heb nu mijn studie af. We hadden het samen gepland, dus ik zal een plakboek maken. Dus ik zie pas weer over een jaar. Hou je taai meid. Ik ben altijd bij je.’’ Ik fluister het.
Ik draai me om en pak de hand van Derek vast. Samen lopen we de begraafplaats af.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Maryse&Gwen

Geplaatst op

21-01-2015

Geef uw waardering

Er is 9 keer gestemd.

Social Media

Tags

Wraak

Reacties op ‘Wraak’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd