Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

De Spiegeling (deel-2)

Amsterdam 20 dec 1988, 09.10u


De geluiden waren die van een ontwakende stad in de vroege morgen die zich opmaakt voor de komende feestdagen. Uit een open raam van een van grachtenpandjes aan de Herengracht klonk het schelle geluid van een oude telefoon en een mannen stem die riep: ‘Ja, ik kom!’. Marc deed het raam dicht, huiverde even en greep toen de blèrende telefoon die aan de muur hing. ‘Marc Houwelingen, met wie spreek ik?’ Hij hield de hoorn onder zijn kin terwijl hij probeerde met een handdoek zijn haren af te drogen. ‘Nee, ik stap net uit de douch maar geef me een halfuurtje dan ben ik er. Goed, de papieren liggen op je bureau. Prima, dan zie ik je daar’ Marc gooide de hoorn weer op de haak en liep de badkamer in. Hij was blij na zijn terug komst gisteren gelijk weer aan het werk te kunnen. Het zou de zinnen wat verzetten en hem helpen snel weer in de realiteit van de dag te staan en die rare droom toestand zo ver mogelijk achter hem te laten. Voor de zekerheid had hij in de middag een afspraak met zijn huisarts gemaakt er op vertrouwend dat die hem wel een goede verklaring zou geven en hem waarschijnlijk zou aanraden wat rustiger aan te doen met de koffie. Hij liet de warm water kraan lopen en zeepte zijn gezicht in met scheerschuim. Hij moest opschieten. Even wat later komen was in dit stadium van zijn loopbaan nog geen optie. Hij trok met zijn linkerhand de huid van zijn gezicht strak en zette met zijn rechter het scheermes net onder zijn slaap. Met een soepele beweging trok hij een baan van zijn oor tot aan zijn kin en keek op in de spiegel. Hij staarde recht in haar blauwe ogen ‘Ze zijn blauw!’. Het mes schoot uit en hij gaf een kreet. Een druppel bloed belande op het witte emaille van de wasbak. Ze sloeg een hand voor haar mond en leek net zo te schrikken als hij. ‘Ze ziet me. Ze ziet me echt’ Marc moest zich vast grijpen aan de wasbak om niet door zijn knieën te gaan. ‘Dit kon niet. Dit bestaat simpel weg niet. Wat is er toch aan de hand?’ Hij wreef hard in zijn ogen en schudde verwoed zijn hoofd in de hoop dat het beeld weer zou verdwijnen. Toen hij weer overeind kwam keek ze hem van uit de spiegel met grote ogen aan. In haar blik zat verwarring en angst. Zijn hard smolt en hij wilde haar geruststellen. In een opwelling doopte hij zijn vinger in wat scheerschuim en begon op de spiegel te schrijven. Bij iedere beweging vervaagde het beeld tot hij niets anders dan zijn eigen spiegeling zag.


Amsterdam 20 december 1988, 16.00u


‘Dus ik ben niet de enige?’ Dr. Schouten schudde zijn grijze bijna kale hoofd terwijl hij wat nerveus met een pen op een notitieblok tikte. ‘Nee, maar wel een van de zeer, zeer weinige. De “happy few” als ik me zo mag uitdrukken:’ Marc keek de huisarts nog steeds geschokt aan. Wat hij zo juist te horen had kregen was totaal niet de geruststellende verklaring die hij van een arts had verwacht te krijgen. Laat staan dat iets simpels als te veel koffie of wat dan ook de oorzaak van zijn “waanbeelden” had kunnen zijn. ‘Zielen van de liefde?’ Dokter Schouten maakte een verontschuldigend gebaar met zijn hand ’tja, de Nederlandse taal blijft op dit gebied wat achter hm? In het Engels noemen ze het souls of love. Klinkt een stuk beter niet?’ Marc knikte terwijl hij probeerde alle feiten op een rijtje te krijgen. ‘Zij bestaat dus net zo echt als u en ik maar zij is mijn uh 100% match wat de liefde betreft?’ Dokter Schouten knikte langzaam‘ Ja, dat wil zeggen voor 99 % is de wetenschap daar zeker van alleen - Dokter Schouten aarzelde even - hoewel een aantal gevallen als die van u bekend zijn is een echte ontmoeting tussen beide personen nog nooit voor gekomen. Nou ja, in ieder geval niet gedocumenteerd ’ Marc fronste zijn wenkbrauwen. “En wat raad u mij nu aan?” De oudere man aan de andere kant van het bureau keek hem niet begrijpend aan. ‘Hoe kom ik van dit verschijnsel af’ verduidelijkte Marc. ‘U zou kunnen proberen haar te zoeken.’ De dokter leek dit de normaalste zaak van de wereld te vinden. Marc stond op uit zijn stoel. ‘En waar zou ik dan moeten beginnen? Zo ver ik u begrijp kan zij zich wel aan de andere kant van de aardbol bevinden. U wilt dat ik mijn baan en carrière op het spel zet om vervolgens de halve wereld rond te reizen op zoek naar een persoon die zo als u beweerd mijn enige echte liefde zal zijn er van uit gaand dat alles wat u verteld hebt waar is?’ Dokter Schouten keek even uit het raam. ‘En laten we niet vergeten dat een dergelijke zoek actie zo ver we nu weten nog nooit gelukt is:’ Marc keek de man voor hem nu bijna woest aan. ‘En dus?’ Langzaam stond de huisarts op uit zijn stoel ‘U kunt ook een week lang alle spiegelende oppervlaktes vermijden. Ik heb begrepen dat de beelden of hoe we het ook moeten noemen dan van zelf verdwijnen. Het heeft iets te maken met een bepaalde soort energie die de band in stand houd. Deze zal dan langzaam afnemen tot hij geheel verdwijnt’ Hij gaf Marc een hand ten teken van afscheid ‘Ik hoop echter dat u er goed over nadenk. De keuze zal de rest van uw leven beïnvloeden.’

...wordt vervolgd.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

The storyteller

Geplaatst op

25-11-2013

Over dit verhaal

Een mooi fantasie verhaal over het bekende thema Liefde in de "What if" vorm.

Geef uw waardering

Er is 3 keer gestemd.

Social Media

Tags

Fantasie Liefde Mysterie Romantiek Spanning

Reacties op ‘De Spiegeling (deel-2)’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd