Ik ben geen kopie.

Het leven lijkt te bestaan uit kopieën.
De een is nog gelijker dan de ander.
Hoe meer je een ander kopieert, hoe beter je bent.
Hoe meer vrienden je hebt.
Hoe meer mensen je respecteren.
Hoe meer mensen er tegen je op kijken.
En dus hoe meer macht je hebt.

Als je afwijkt van al die kopieën ben je anders.
Dan ben je raar of gek.
Ik ben ook gek, daar niet van.
Maar niet omdat ik geen kopie ben, maar omdat ik dat leuk vind.
Omdat ik mensen aan het lachen wil maken.
Omdat mensen mooier zijn als ze lachen.
En omdat ik mensen wil laten denken.
Omdat ze dan even stil staan.
En omdat ik mensen wil inspireren.
Omdat we niet kunnen voortleven als kopieën.

Ik ben misschien anders.
Ik hoor niet bij de kopieën.
Door mijn haarkleur.
Door mijn kleding.
Door mijn karakter.
En door mijn gedrag.
Want ik doe altijd net een beetje anders als de rest.

Ga niet op de eerste rij naast het raam zitten in de klas.
Daar zit ik.
Zeg niet dat ik iets MOET doen.
Ik begrijp dat niet.
Bel mij niet zomaar onverwachts.
Ik weet niet wat ik dan moet zeggen.
Verander dingen niet op het laatste moment.
Dan raak ik in de war.
Veroordeel mij niet als ik als laatste klaar ben.
Mijn informatie verwerking werkt niet goed.
Maak geen sarcastische opmerkingen.
Ik begrijp niet dat dat niet serieus is.

Vraag me welke muziek ik luister.
Ik word enthousiast omdat iemand zich in mij interesseert.
Laat me vertellen over mijn grootste hobby.
Ik word rustig van vertellen over mijn passies.
Laat me weten dat ik iets goed doe.
Dan twijfel ik niet meer.
Laat me soms even een rondje door de omgeving lopen als ik lang heb moeten concentreren.
Dan maak ik mijn hoofd even leeg.
Soms begrijp ik grapjes niet.
Maar dat betekend niet dat ik geen humor heb.
Soms moet ik mijn tranen inslikken omdat iemand op mijn plek gaat zitten.
Omdat dat niet normaal is.
Soms ga ik in de verte zitten staren.
Ik zie dingen die niemand ziet.
Soms stop ik mijn oortjes in mijn oren.
Ik moet mijn rust even pakken.
Soms raak ik ontzettend in paniek.
Ik raak overprikkelt door alles om mij heen.
Soms versta ik niet wat je zegt.
Ik hoor alle geluiden en gesprekken om mij heen want mijn filter is kapot.
Soms maak ik mijn huiswerk niet.
Omdat ik door alle prikkels zo moe ben dat ik zomaar in slaap val.
Soms wil ik alleen zijn.
Ik moet even na denken over alles wat ik heb gezien, gehoord, geproefd en gevoeld.

Ik kan misschien geen meerdere dingen tegelijk, geen grapjes begrijpen, sociale contacten onderhouden, mijn eigen geheimen bewaren, snel informatie verwerken, plannen, concentratie behouden, luisteren naar een persoon tegelijk, slordig werken, enz.
Maar ik kan wel perfecte resultaten leveren, goed tekenen, fotograferen, YouTube video’s maken, vendelen, trommelen, perfect Engels met een Brits accent spreken, lachen om mezelf, schrijven, enz.

Ik hou misschien van hele andere dingen als mijn leeftijdsgenoten.
Ik hou misschien niet van netfilxen, filmmarathons, uitgaan, concerten, grote steden ontdekken, jongens versieren, met vriendinnen afspreken, enz.
En misschien is het niet normaal dat ik van klassieke muziek, Charles Dickens, Efteling sprookjes, langspeelplaten, typmachines uit grootmoeders tijdperk, How the grinch stole christmas, kunst, Roald Dahls grote vriendelijke reus, houtje touwtje jassen of leren lakschoenen houd.
Maar ik ben in ieder geval geen kopie.
En dat zegt wel genoeg.

Ik heb misschien Autisme, ADD, discalculie, paniek en angst aanvallen, kortom het hele pretpakket.
Ik moet misschien vechten voor begrip en acceptatie.
Ik moet misschien meer doen dan ik eigenlijk kan om te overleven.
En dat is niet altijd makkelijk, in tegendeel zelfs.
Maar ik zal wel blijven vechten, zo lang als ik kan, om mensen te laten begrijpen dat ik niet raar of dom ben, maar gewoon een uniek mens.
En ik zal de mensheid laten weten:
Wij mensen zijn niet gemaakt om een kopie te wezen, dus wees jezelf en veroordeel niet.
Er is al oorlog en ontevredenheid genoeg.

Je suis Draakje (: