Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Antwoorden

In mijn miserabele leven zoek ik naar antwoorden, antwoorden over wat er is na de dood. Mijn brein is zo atheïstisch als de neete, maar dat stukje fantasie, dat waar de kronkels van het levenspad mijn twisted elektrisch geladen sensoren bereikt, ja daar wordt gevraagd gesmeekt en gebeden naar God almachtig! Om een woord een signaal op de vraag om een deur, een trap naar boven, mijn God ik schreeuw daar om een hemelpoort, een walhalla. De wens dat de trein des levens aankomt op een perron en zich niet stort in een diepe nietszeggende zwarte kloof.


grimreaper2En ergens daar in die duistere poelen, waar fantasie en werkelijkheid volledig Ying en Yang zijn, kom ik hem tegen. Daar waar ik hoop op God of Allah, Jezus of Mohammed komt hij the Reaper, het is magere Hein. Hein met zijn zeis die die mij in mijn gedachten vragen stelt over wie ik ben, wat ik wil en waarom ik verlang naar oneindig bestaan. Een bestaan vol ergernis en ellende. Want dat is zoals hij mij verzekerd waar het bij mij omdraait. Hij gaat verder en laat mij deze wereld aanschouwen door mijn ogen. Daar is de stank, de rotting, de verdorvenheid van het bestaan. Ik zie en voel daar de doden, de mensen die van ons zijn heen gegaan, door oorlog kou en zelfs verdriet. De ziekten en ergens ervaar ik een soort voorstelling van de zondvloed. De kinderen die moesten sterven, veel te jong. Ik zie de pedofiel die een kind dood en in een kleine ruimte ergens wegstouwd, ik zie een oude oma die door jongens wordt geslagen en berooft. Ik zie een soldaat een dode soldaat trappen, Ik ruik de geuren van walging die een groep voor een andere groep voelt. Dan is er ineens stilte, een stilte die volgt op deze eindeloze stroom van shit in mijn dromen. Ik kijk om mij heen het is donker, maar daar zie ik witte botten en de grijns. Magere Hein kijkt mij aan en zonder dat hij iets zegt hoor ik hem luid en duidelijk. “God of Allah en ook ik zijn slechts fragmenten in jouw bestaan”. Ik kijk hem niet begrijpend aan en ik voel een diepe zucht. Dan wijst zijn skelet vinger naar een stukje zwarte aarde en ik kijk.

Daar, als in een stroomversnelling, zie ik een plantje opstijgen uit duistere grond. Groen, helder en mooi. Het groeit en alras is het een twijg, een boompje. De stam wordt dikker en dikker, er groeien bladeren en vruchten aan zijn takken. Het is een appelboom zie ik nu. Ik zit in een soort tijdlus, met enorme snelheid zie rupsjes die zich te goed doen aan het fruit. Geen slang hier te bekennen. Niemand die de rups het eten verbied, het ging over in een pop, een vlinder. Daar zag ik een appel vallen op de grond. Een eekhoorn of een ander dier beet en vrat eraan. De boom lachte en was tevreden. Onderaan, vlak bij zijn stam, kwam uit de grond een groen, helder en mooi plantje.

Ik begreep wat de dood mij in mijn onderbewuste probeerde te vertellen, het fantasie gedeelte van mijn brein begreep de boodschap. Daar werd ik wakker en God, ik die niet in jou geloof, mag ik bij je komen. Mag ik heel even in die boom?

Eric Nieuw Beerta
11-10-2015

Wie begrijpt een Wolf?

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Eric NB

Geplaatst op

11-10-2015

Over dit verhaal

overpeinzing van het leven.

Geef uw waardering

Er is 2 keer gestemd.

Social Media

Tags

Dood Gedachten Leven Overpeinzing

Reacties op ‘Antwoorden’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd