Nee!

Ik kijk uit het raam. Ik zie allemaal kinderen spelen. Ik ben jaloers. Waarom moet ik nou weer ziek in bed liggen! Ik gooi het nog helemaal witte kussen tegen de muur. Ik kijk om me heen. Ik lig in een heel wit bed in een hele witte en kale kamer. Het is hier niet eens gezellig. Wanneer zou ik weer naar huis mogen? Bij mij thuis op mijn kamer hangen overal bloemen. Veel gezelliger. Ik word hier veel te droevig! Opeens gaat de deur open. De zuster stapt binnen. ''Voel je je nog misselijk?'' vraagt de zuster bezorgd. ''Nee. Gaat wel...'' De zuster gaat weer weg. Ik haal mijn hand door mijn haar. Ik hou een pluk haar in mijn handen. Boos gooi ik het weg. Sinds een paar weken is er ontdekt dat ik een tumor in mijn hoofd heb. Ik krijg nu de hele tijd chemo. Misselijk dat je ervan word! Niet normaal! Ik sta op en voel me een beetje misselijk. Als het weer goed gaat pak ik de kussen van de grond en ga ik weer in bed liggen. Ik doe mijn ogen dicht en val in slaap.

''Irene. Wakker worden.'' Ik doe mijn ogen open. Ik zie de zuster naast mijn bed. ''Wat wil je drinken? Want je moet goed drinken!'' Ik kom overeind. ''Ehmm... Limonade.'' eigenlijk heb ik geen dorst maar je moet hier wat drinken! Zo vervelend! De dokter komt binnen. ''Hoi! Hoe gaat het met je misselijkheid.'' ''Best wel goed.'' antwoord ik maar braaf. Ik word echt gek van al die dokters en zusters! ''Je krijgt een nieuwe chemo. Had je van de vorige veel last?'' Nu pas merk ik de zak op. Ik zie dat hij de oude zak vervangt. Ik zie het infuus langzaam druppelen. ''Ja best wel veel last. Heel misselijk.'' ''Oké. Ga nu maar eerst je drinken op drinken en dan slapen!'' ''Is goed.'' De dokter gaat weg en ik zie de zuster met het drinken aankomen. Ik pak het glas en drink het in één keer leeg. Dan heb je het maar gehad denk ik. ''Zo jij had dorst!'' zegt de zuster. Eigenlijk had ik helemaal geen dorst maar om dat allemaal uit te leggen daar ben ik te moe voor!

''Irene? Je vader en moeder zijn er!'' Ik kijk op van het tijdschrift. Ik zie mijn vader en moeder in de deuropening staan. Ze hebben een beer vast. ''Hoi schat!'' Mam geeft het beertje aan me. ''Voor jou! Van de klas. En nog iets.'' Ze maakt haar tas open en haalt er een kaart uit. Ik pak hem aan. Er staan allemaal kleine tekstjes op. Al mijn klasgenoten hebben er iets opgezet. Ik krijg tranen in mijn ogen. Wat lief! De dokter komt binnen. Op dit tijdstip komt de dokter nooit. ''Ik moet wat vertellen...'' zegt de dokter ernstig. Oh nee denk ik... ''We moeten je bestralen. Het verspreid zich namelijk best snel en de chemo haalt niet alles weg...'' Mijn mond valt open. Nee!