Beertje Bonkie verveelt zich

Het is weekend en beertje Bonkie is vrij. Vandaag is er geen school. Het zonnetje schijnt en het is heerlijk weer om buiten te spelen. Maar Bonkie verveelt zich. Er is niemand buiten. Het lijkt wel of iedereen weg is. Bonkie loopt in de tuin en is boos omdat ook zijn vrienden Klaas Konijn en Rudie Eekhoorn nergens te vinden zijn. ‘Het zijn echt de allerstomste vrienden die ik heb!’ moppert Bonkie.
Mama beer is buiten bezig met het ophangen van de was.
‘Nou Bonkie, dat is niet eerlijk’ zegt ze. ‘Zij kunnen er toch niets aan doen dat jij je verveelt!’ ‘Echt wel!’ roept Bonkie. ‘Nou heb ik niks te doen!’
‘Dan ga je toch lekker je kamer opruimen’ plaagt Mama hem.
‘Nee, daar heb ik geen zin in!’ zegt Bonkie terwijl hij zijn tong uitsteekt en een raar gezicht trekt.
‘Dat snap ik wel zegt Mama beer, ‘maar je hebt zoveel speelgoed waarom ga je daar dan niet mee spelen?’
Bonkie heeft helemaal geen zin om met zijn speelgoed te spelen. Hij loopt naar het bankje in de tuin en gaat op het bankje, met zijn handen onder zijn kin en een boos gezicht voor zich uit zitten kijken. ‘Pfff, wat kan ik toch doen?’ ‘Waar heb ik eigenlijk zijn in?’ Hij weet het gewoon niet.

Na een tijdje staat hij op en loopt naar zijn “droomboom”. Deze grote boom staat helemaal aan het eind van de tuin. Bonkie gaat vaak naar deze boom als hij niets te doen heeft. Het is het allerfijnste plekje in de tuin vind Bonkie. Hij klimt rustig in de boom steeds hoger en hoger tot hij bij een grote brede tak komt. Dit is zijn eigen speciale plekje. De grote tak is helemaal bedekt met een hele dikke laag mos en dat ligt heerlijk zacht. Zo zacht zelfs dat hij vaak zomaar in slaap valt en dan de meest mooie én gekke dromen beleeft. Ook vandaag ligt de grote tak weer heerlijk. Hij kijkt naar de blauwe lucht. Hij ziet een paar wolken langzaam voorbij schuiven. Opeens ziet hij dat de wolken allemaal gekke vormen hebben als je er goed naar kijkt. Kijk daar, die lijkt op een schaap! En die daar, die lijkt op de poes van onze buren. En die daar, die is echt mooi, die lijkt op een grote vogel. Een wolkvogel! Langzaam valt hij met een grote glimlach op zijn gezicht in slaap en gaat op weg naar dromenland...

Ineens zit hij op de nek van de grote wolkvogel en vliegt hoog door de lucht. Jeetje! Wat kan hij ver kijken! De wind waait door zijn berenvacht en hij voelt zich heerlijk. Hij lijkt wel een piloot! Ze vliegen over de stad waar Bonkie woont en hij ziet zijn school, zijn eigen huis, het voetbalveld, de speeltuin en wat lijkt het allemaal klein als je zo vanuit de lucht naar beneden kijkt!

Als ze boven zijn straat vliegen ziet hij ineens Klaas konijn op zijn fiets rijden. Hij roept hard: ‘Hé Klaas, Joehoe! Hier boven!’ Maar klaas hoort hem niet. Hij roept nog eens, maar nu zo hard als hij kan en nu hoort Klaas hem wel. Klaas kijkt omhoog en ziet ineens Bonkie op de wolkvogel. Klaas is zo verrast dat hij bijna van zijn fiets valt! Hij legt zijn fiets neer en gaat blij op en neer staan springen terwijl hij met twee armen tegelijk naar Bonkie zwaait. Bonkie zwaait met een grote glimlach van trots terug naar Klaas terwijl de wolkvogel doorvliegt.

Ze zweven een tijdje door de lucht en vliegen even later over de rivier net buiten de stad. Maar wacht eens. Wat ziet Bonkie daar nou? Dat lijkt zijn vriend Rudi de eekhoorn wel. Rudie staat heel hard te roepen en te zwaaien op een tak die in de rivier drijft. Hij kan niet goed horen wat Rudie roept. ‘Wil je wat lager gaan vliegen voor me?’ vraagt Bonkie aan de wolkvogel, ‘dan kan ik horen wat Rudie roept.’ De vogel zoeft naar beneden en gaat boven Rudie vliegen. Nu kan Bompie het wel goed horen. Rudie is nat en staat te rillen op de tak. Rudi vertelt hem dat hij op de tak van een eikenboom van een heerlijk eikeltje zat te smullen. Tot opeens Krak! de tak afbrak en hij met tak en al in het water kwam. Daarna is Rudie heel vlug op de drijvende tak geklommen en om hulp gaan roepen. Tot hij ineens Bonkie zag vliegen op de wolkvogel. ‘Wil je mij alsjeblieft helpen om weer op de kant te komen Bonkie, want ik kan eigenlijk helemaal niet zwemmen’ zegt Rudie bang.

Maar natuurlijk help ik je zegt Bonkie! Hij vliegt snel met de wolkvogel hoog de lucht in om een stukje wolk te halen en vliegt snel weer terug naar Rudie. De wolkvogel gaat weer boven Rudie vliegen. Ondertussen maakt Bonkie een lang stuk touw van het stukje wolk en laat het wolktouw zakken tot Rudie het kan vastpakken. ‘Goed vasthouden Rudie’ roept Bonkie en ze vliegen snel met Rudie hangend aan het wolktouw naar de kant van het water en zetten hem weer veilig neer.
Bonkie en de wolkvogel krijgen allebei een hele dikke knuffel van Rudie. ‘Oh, wat was ik blij dat jullie in de buurt waren om mij te helpen’ zegt Rudie.

Bonkie stapt weer op de wolkvogel en ze vliegen weer verder terwijl Bonkie naar Rudie blijft zwaaien. Net zolang tot ze te ver weg zijn om Rudie nog te kunnen zien. De wolkvogel zoeft heen en weer, omhoog en dan weer keihard omlaag. Ze gaan zelfs een paar keer ondersteboven. ‘Het lijkt wel een achtbaan’ roept Bonkie blij! Hij vind het heerlijk hier in de lucht.

Bonkie steekt zijn armen omhoog en gilt het uit van plezier! Jihaaaa! Hij gaat helemaal scheef hangen om te kijken of hij misschien nog meer vriendjes ziet om naar te zwaaien. Maar Bonkie vergeet even dat hij zich wel goed vast moet houden. Hij glijdt plotseling van de wolkvogel af en valt zomaar ineens naar beneden. ‘Hééélp!’ roept hij heel hard terwijl hij valt en valt en valt…

Ineens is hij wakker! Hij kijkt geschrokken met grote ogen om zich heen en kijkt recht in het gezichten van zijn vrienden Klaas konijn en Rudie de eekhoorn. ‘Hoi’ zegt Klaas konijn. ‘Gaat het een beetje?’ ‘Heb je geen pijn?’ vraagt Rudie?
Bonkie wrijft met zijn hand over zijn billen. ‘Nu je het zegt, mijn billen doen wel flink pijn!’ ‘En wat doe ik hier op de grond?’

‘Nou’, zegt Klaas konijn, ‘wij waren op zoek naar jou.’ ‘We liepen hier langs de boom en hoorden ineens een hoop gegil boven ons.’ ‘Toen we omhoog keken zagen we jou met je armen omhoog zitten en je gilde het uit van plezier!’ ‘Tot je ineens zomaar van die tak af viel en hier precies voor ons, met je dikke billen op de grond terecht kwam!’ lacht Rudie.

Het is even stil. ‘Zij jij nou dikke billen?!’ zegt Bonkie een beetje boos tegen Rudie en kijkt hem heel streng aan. Rudie wordt een wel er beetje zenuwachtig van, maar opeens schiet Bonkie in de lach. Rudie kijkt hem verbaasd aan. ‘Gelukkig’ zegt Klaas, ‘Bonkie maakte maar een grapje’ en daarna schieten ze met zijn allen in de lach! Even later pakt Bonkie Rudie en Karel stevig vast en zegt: ‘Jullie zijn echt wel mijn aller-, aller-, allerbeste vrienden!’