De Klas van Daniël H 1: De Boomhut

Daniël woont in een leuk dorp, waar hij het goed naar zijn zin heeft. Vaak gaat hij met zijn vrienden spelen in het bos. Ze zijn een boomhut aan het maken.
Maar alles verandert voor Daniël als zijn vader een andere baan krijgt en ze moeten verhuizen.
Een nieuw huis, een nieuw dorp en een nieuwe school.
Op het schoolplein van de nieuwe school ontmoet hij Teun. Teun wordt vaak erg vervelend behandeld door zijn klasgenoten. Daniël ziet dit en besluit er wat van te zeggen.
Hij krijgt echter het advies om dat vooral niet te doen, als hij zichzelf niet in moeilijkheden wil brengen.
Ook ontmoet hij Maud. Zij wordt niet begrepen door de anderen en ze wordt buitengesloten. Daniël vraagt zich af wat hij voor haar kan doen. Hij wil naar de meester gaan, maar Maud wil niet dat hij dat doet.


De klas van Daniël, een verhaal over een strijd tussen goed en kwaad.
Een verhaal over een kind met idealen.
Een ideaal: om goed te zijn voor anderen...



(Kaft, achterzijde boek)

De klas van Daniël


Hoofdstuk 1 : De boomhut
Hoofdstuk 2 : De belofte
Hoofdstuk 3 : De verhuizing
Hoofdstuk 4 : Tegenstand voor Daniël
Hoofdstuk 5 : Het wordt zwaar voor Daniël
Hoofdstuk 6 : Mark gaat op zoek naar een andere school
Hoofdstuk 7 : Het licht
Hoofdstuk 8 : Het samenwerkingsverband
Hoofdstuk 9 : Een andere wereld
Hoofdstuk 10 : Jayden wordt betrapt
Hoofdstuk 11 : Vriendschap
Hoofdstuk 12 : Bram
Hoofdstuk 13 : In het ziekenhuis
Hoofdstuk 14 : Tim komt in gewetensnood
Hoofdstuk 15 : Vrienden
Hoofdstuk 16 : De andere wereld boven in de wolken
Hoofdstuk 17 : De Koning
Hoofdstuk 18 : Een missie
Hoofdstuk 19 : Daniël en Maud
Hoofdstuk 20 : Hou eens op met dat gepest!
Hoofdstuk 21 : Met plezier naar school




De klas van Daniël




Ergens in een dorp in Nederland staat een vrijstaand huis in een bosrijke omgeving. Dit is het huis van Daniël, waar hij samen met zijn vader en zijn moeder, zijn broertje en zijn zusje woont.
Zijn moeder Esther is een zorgzame, lieve en attente vrouw. Zijn vader Mark is een vriendelijke en rechtvaardige man. Daniël is de oudste en is elf jaar. Zijn broertje Joey is zeven jaar, hij is een leuk bijdehand kereltje, en voor zijn leeftijd erg intelligent. Regelmatig is Joey van mening dat hij niet eerlijk wordt behandeld vanwege zijn nog jonge leeftijd. Zijn zusje is vijf jaar en heet Saar, of liever gezegd, 'lieve zus' zoals Daniël haar vaak noemt.
Daniël is een bijzonder kind...

Het verhaal begint als Daniël nog een onbezorgd leven heeft.
Achter hun huis ligt een mooie tuin met een groen gazon. Naast de tuin ligt een grote weide met wilde begroeiing, hoog gras en wat vreemde planten. Door deze weide loopt een kronkelig pad, helemaal naar een groot bos. In dit bos hangt vaak een deken van mistige nevel, net boven de grond.
Daniël heeft het erg naar zijn zin in dat vrijstaande huis en hij speelt vaak in het bos met zijn vrienden.

De grote vakantie is afgelopen, en het nieuwe schooljaar is begonnen.
Daniël en zijn vrienden: Mike en Kevin, lopen over het kronkelpad en zijn op weg naar het bos...










Hoofdstuk 1: De Boomhut





'Zou je Daniël even willen roepen en zeggen dat we gaan eten?' vraagt Esther aan Joey, het jongere broertje van Daniël.
'Waar is Daniël?'
'In het bos, denk ik.'

Ondertussen zijn Mike, Kevin en Daniël in het bos, een eindje verderop achter het huis. Mike, Kevin en Daniël zijn goede vrienden van elkaar; ze kennen elkaar al lang en gaan veel met elkaar om.
'Zullen we een hut gaan maken in een boom?' vraagt Kevin.
'Ja, een goed idee!' antwoordt Mike.
'Ja, leuk,' zegt Daniël.
Daniël stelt voor om een hele berg mos en bladeren te verzamelen.
'Als je dan naar beneden valt, val je zacht, en breek je tenminste geen been', laat hij weten.
Mike en Kevin vinden het een goed plan en ze gaan aan de slag.
Ze verdelen de taken; Mike en Kevin gaan grote stevige takken zoeken en Daniël zoekt een heleboel mos en bladeren bij elkaar.
Even later hebben Mike en Kevin al veel grote takken gevonden.
'We hebben gereedschap nodig,' zegt Kevin.
Daniël komt eraan, hij heeft al een aardige berg mos en bladeren verzameld.
Dan komt plotseling Joey eraan gelopen.
'Daniël, Daniël..., O hier ben je. Je moet komen want we gaan eten.'
'Goed, ik kom eraan.' Daniël vraagt of Kevin en Mike nog even mee naar binnen willen komen.

Esther kijkt uit het raam en ziet de jongens aankomen.
'Hebben jullie leuk gespeeld?'
'We gaan een hut bouwen in een boom', antwoordt Mike.
'Een hut in een boom! Ik ben benieuwd.Wij gaan eten. Ik denk dat jullie ouders ook op jullie wachten met eten. Willen jullie anders nog even wat drinken voordat jullie gaan? Wat fris?'
'Ja graag,' antwoordt Kevin.
'Bedankt,' zegt Mike, en hij drinkt zijn glas leeg. 'Het is waar, mijn ouders wachten op mij voor het eten. Ik moet gaan.'
'Ja, ik ook,' zegt Kevin.
'Tot morgen!' roept Daniël.

Mark komt net binnen en vraagt aan Daniël wat ze die dag gedaan hebben.
'We zijn in het bos geweest en we willen een boomhut maken.'
'Een hut in een boom? En dan kan ik straks een van jullie naar het ziekenhuis toe brengen met een gebroken been,' zegt Mark met een glimlach.
'Dat zal niet gebeuren, pap! We gaan zoveel mos en bladeren verzamelen tot we een grote berg hebben. Als dan een van ons valt, komt hij zacht terecht en breekt hij niks.'
Esther roept dat het eten klaar is en dat ze aan tafel kunnen.
Joey is nog tv aan het kijken en maakt weinig aanstalten om op te staan.
'Joey, televisie uit en aan tafel,' roept Mark.
'Ja, ik kom zo.'
'Nee nu!'
'Goed, goed, ik kom al,' antwoordt Joey met lichte tegenzin.
Esther vraagt aan de kinderen of ze een leuke dag hebben gehad op school.
'We hebben vandaag gekleurd,' antwoordt Saar.
'Nou, ik ben benieuwd, dan moet je die tekening maar eens laten zien.'
'Ik ben zo terug...' Saar rent naar boven.
'Hier mama, vind je hem mooi?'
'Ja hoor, je hebt mooie kleuren gebruikt.'
Joey geeft ook zijn mening en zegt dat hij de tekening niet mooi vindt.
'Vorig jaar zijn we met de klas naar een museum geweest en daar hebben we schilderijen gezien die er ongeveer hetzelfde uitzagen,' zegt Daniël.
'Als je eens wist wat die schilderijen kosten!' zegt Mark.
Opeens begint Joey zich voor de tekening te interesseren en oppert:
'Dan moet je hem verkopen!'
Mark dimt het enthousiasme van Joey en zegt hem dat je eerst een kunstenaar moet zijn om een schilderij te kunnen verkopen.
'O, dat is dan jammer,' antwoordt Joey teleurgesteld.

De volgende ochtend is het zaterdag, vandaag kan Daniël met zijn vrienden de hele dag in het bos spelen.
Daniël gaat met zijn vader naar het bos. Ze zijn aangekomen op de plaats waar ze de boomhut willen bouwen.
'Hier is het. Kijk, we hebben al een hele berg mos en bladeren verzameld.'
'De berg mos en bladeren is nog veel te klein, hij moet minstens twee keer zo hoog worden,' geeft Mark aan.
'Ja pap, dat gaan we doen.'
Kevin komt eraan gelopen.
'Hallo.'
'Ah Kevin, fijn dat je er bent! Kijk eens wat mijn vader heeft meegenomen.'
'Gereedschap! Een hamer, zaag, spijkers, touw. Precies wat we nodig hebben. Dank u wel, vader van Daniël.'
Daniël zegt dat zijn vader vindt dat de berg mos en bladeren nog minstens twee keer zo hoog moet worden.
'Dat is inderdaad een goed idee, want het lijkt wel veel zo'n berg mos en bladeren, maar als je uit de boom valt, dan kom je nog aardig hard terecht.'

Dan komt Mike eraan. 'Ah, jullie zijn al begonnen.'
'We gaan eerst nog wat meer mos en bladeren zoeken,' antwoordt Daniël.
'Nou, veel plezier, en wees voorzichtig, jongens,' zegt Mark en hij vertrekt.
Vol enthousiasme gaan ze aan de slag.
'Deze takken die ik gevonden heb, zijn mooi recht,' zegt Mike.

Ze zijn hard aan het werk en de hut begint al vormen aan te nemen. De vloer is bijna af.
Daniël vraagt zich af of de berg mos en bladeren voldoende is om een val te breken. Een sterke storm zou alles weg kunnen blazen.
Ze overleggen met elkaar. Kevin stelt voor om een net over de berg mos en bladeren heen te spannen.
'Ja, dat lijkt me beter,' antwoordt Daniël.
'Vanmiddag neem ik wel een groot net mee,' zegt Kevin.
Daniël zegt dat hij nog wat meer mos en bladeren gaat verzamelen.
'Prima,' zegt Mike. Ze spreken met elkaar af dat zij zelf verder zullen werken aan de hut.

Een tijdje later merkt Mike op: 'Daniël, je hebt aardig je best gedaan; ik heb nog nooit zo'n grote hoeveelheid mos en bladeren bij elkaar gezien.'
'Hoe laat is het?' vraagt Kevin.
'Twaalf uur; tijd om wat te gaan eten. Komen jullie bij mij eten?' vraagt Daniël.
'Ik moet toch naar huis om dat net te zoeken,' antwoordt Kevin.
Ook Mike zegt dat hij thuis gaat eten.
'Oké, dan zie ik jullie straks.'

Als Daniël thuis is gekomen, vraagt Joey geïnteresseerd wat Daniël met zijn vrienden aan het doen is.
Daniël vertelt dat ze een boomhut aan het maken zijn.
'Vanmiddag kom ik ook spelen in het bos,' zegt Joey.
'Nee dat is te gevaarlijk, je bent nog te klein.'
'Dat is niet waar, ik ben al zeven en ik ben niet klein! Als ik nou vijf was... '
'Ik denk niet dat dat een goed idee is.'
'Nee Joey, dat gebeurt niet. Maar als de hut klaar is gaan we samen een keer kijken!' zegt Mark.
Joey is triest en vindt het niet eerlijk. Daniël probeert Joey te troosten en zegt hem dat hij wel mee mag als hij wat groter is.
'Dat zeggen jullie altijd, als ik wat groter ben... '
De bel gaat en Esther doet open.
'Hoi Kevin, fijn dat je er bent. Kom binnen.'
'Daniël, ik heb een groot net gevonden, dat kunnen we goed gebruiken voor de berg mos en bladeren.'
'Fijn, kom laten we gaan. Pap, mam, we zijn weg.'
'Wacht op mij!' roept Joey.
'Joey, jij blijft thuis! Anders krijg je straf en dan blijf je de komende twee weken binnen,' spreekt Mark op een strenge toon.
Verslagen loopt Joey weg. 'Dat is niet eerlijk, kleine kinderen worden altijd gediscrimineerd.'

Even later is Daniël met Kevin in het bos. Het net komt goed van pas nu de berg mos en bladeren groot genoeg is.
Daniël kijkt Kevin aan: 'Durf je naar beneden te springen?'
'Ja hoor.'
'Oké, dan springen we allebei een keer.'
Daniël klimt in de boom en springt. 'Een, twee, Whoo...'
'Nu is het mijn beurt. Een, twee en Whaa...,' roept Kevin.
Daniël en Kevin amuseren zich aardig. Ondertussen komt Mike aangelopen.
'Daniël, ik zag je net springen,' roept Mike.

'Kom mee, dan kan je ook een keer naar beneden springen,' zegt Daniël.
'Misschien later, ik ga vast verder met de hut.'
Kevin en Daniël zijn klaar met springen en ze gaan weer verder met bouwen aan de hut.
'Nu komt het moeilijkste; we moeten de muren gaan maken,' zegt Kevin.

Een paar uur later is de eerste muur af.
'Zo, de eerste muur staat,' zegt Mike.
'Hij is alleen nog niet zo stevig,' merkt Kevin op.
Daniël ziet dat het al laat is en hij stelt voor om de volgende dag verder te gaan.




Utrecht 15 Augstus 2017