De kikker die niet wilde zwemmen
Ik denk dat ik Piwt heet; eerlijk gezegd denk ik dat we allemaal zo heten. Wanneer onze moeder "Piwt" roept dan komen we, allemaal, ook al mijn broertjes en zusjes. We zijn een grote familie en we lijken allemaal op elkaar. We zijn allemaal groen en we hebben grote bolle ogen.
Omdat ik een kikker ben kan ik natuurlijk niet tellen, maar ik zeg je - wanneer we allemaal bij elkaar zitten dan is het een erg grote groene plek, daar aan het rand van het meertje. Wij wonen allemaal aan dat meertje, want daar wonen kikkers nu eenmaal, jammer genoeg. Iedereen houdt van water -- behalve ik.
Mijn moeder is daar niet blij mee en mij broers en zussen plagen me er enorm mee. Ma zegt altijd: toen je nog een kikkervisje was zwom je de hele dag, net als iedereen. Nu ben je een stoere jongen en je wilt het water niet in. Nee, dat wil ik ook niet. Water is gevaarlijk -- nou ja, voor mij dan. Iedereen springt er graag in, ze vangen er hun mugjes en vliegjes. Ik kijk er dan naar terwijl ik onder een blad van een struik zit en dáár de mugjes en vliegjes vang.
Alleen wanneer het regent kom ik onder mijn blad vandaan en laat het water over me heen stromen; dat vind ik echt heerlijk want ik ben niet bang voor water, ik ben bang voor het meertje.
Nu wil je vast weten waarom ik wel van water hou maar niet wil zwemmen.... ik vind het er niet erg veilig -- er is gevaar onder het water en er is gevaar van bovenaf. Ik zal je vertellen waarom dat kwam.
Wel, ik was nog niet zo erg lang geen dikkopje meer, maar ik was nog behoorlijk klein. Ik speelde met de rest van de familie aan de rand van het meer, daar waar het nog niet diep is. We noemden het spelen maar ma leerde ons hoe we de insecten moesten vangen. Zo maakten we ook de spieren in onze achterpootjes sterk en aten ons buikje vol. Op een dag had ik echt heel veel gevangen en mijn buik was vol en rond. Ik lag zo'n beetje lui te suffen toen ik een paar kaken om een achterpoot voelde. Ik gaf een harde kwaak en ma riep heel hard: snoek!! Iedereen sprong meteen het water uit, maar ik kon niet springen want die grote vis hield me stevig vast.
Opeens lag er naast die vis een rood veertje met iets eraan; de snoek liet me los en hapje naar dat veertje en hopla, weg was hij. Hoewel mijn pootje wel zeer deed kwam ik met een grote sprong het water uit.
Ma begon meteen aan ons allemaal te vertellen dat, waar we wonen, niet alleen kikkers wonen. Er wonen ook vissen. In dit meer eigenlijk alleen maar kleine die ons, kikkers, met rust laten, maar het kán gebeuren dat een grote vis, zoals de snoek die Piwt te pakken nam, in het meertje terecht kon komen. We zouden daar dus allemaal goed op moeten letten en elkaar waarschuwen wanneer we er eentje zouden zien. Nou, we knikten allemaal want oh wat hadden we vandaag een lesje geleerd zeg!
Maar je bent nog klein en je wilt toch spelen, dus ik ging gewoon met de anderen het meer in. Ik ving veel insecten en ik groeide geweldig snel. Ik kreeg mooie dikke kikkerbillen. Aan mijn avontuur met de snoek dacht ik al helemaal niet meer, tot op die ene vroege avond ... het was zomer en aan de rand van het meer was het water lekker warm. Er waren zo veel muggen bij het water dat ik gewoon kon blijven zitten en ze uit de lucht kon happen. Een paar van mijn familie sprongen verderop een beetje rond ... en opeens waren ze weg. Ik kwaakte en kwaakte en maakte dat ik aan land kwam. Een snoek, tóch weer een snoek.
Ma keek me aan met haar grote bolle ogen: ja Piwt, dat kan gebeuren. We wonen in de natuur en de natuur ... eh .... eh ...
Nou, ik kon het zelf wel bedenken hoor: de natuur, die deugt gewoon niet voor kikkers in het water. Op dat moment besloot ik dat ik beter niet meer kon zwemmen. Ik denk dat je dat wel begrijpen kunt.
Ik vond voor mezelf een veilig plekje, onder de grote bladeren van een struik; het was er koel in de avond en de nacht, maar warm op de dag wanneer de zon scheen. Af en toe kwam ik even naar het water om mijn pootjes nat te maken, maar erin gaan? Nee hoor. Ma kwam soms even met me praten: kom nou Piwt, ga zwemmen, kijk, iedereen zwemt. Zij was die snoek al vergeten denk ik. Nou, ik niet hoor.
Ja, we wonen in de natuur, en het gevaar is daar. Ik zeg jullie, niet alleen IN het water hoor! Lekker beschut onder mijn struik zag ik hem aankomen; ik wist meteen wat het was. Ma had ons er ook over verteld, en in de verte had ik er al wel eens een gezien. Deze kwam wel erg dichtbij. Lange dunne poten, breeeeede vleugels, en een heel lange puntige snavel. Ik wist niet hoe zo'n beest heet, maar ik dacht: dat is vast een vliegende snoek. En ik had gelijk. Wam! Hij liet zich naar beneden vallen, zo uit de lucht, hap! Wég was een van mijn zusjes. En nog een keer en nog een keer. Ik deed mijn ogen dicht want dit was heel verdrietig om te zien.
Ma riep ons weer allemaal bij elkaar. Dat, zei ze, is een reiger. Net als snoeken eten reigers ook kikkers. Tja, Piwt, dat kan gebeuren. We wonen in de natuur en de natuur .... eh ... eh ...
Nu wist ik het echt: de natuur deugt niet.
Ik kreeg een vriendinnetje - ze was erg mooi, groen en met grote bolle ogen en een mooie brede bek. Ze was niet van mijn familie geloof ik. Ze zwom wel maar kwam ook vaak even bij mij zitten, onder de bladeren.
Die dag kwam ze snel aangesprongen, hopte op en neer en haar ogen glansden. Er komt zo meteen iemand, zei ze, een familielid van me van heel ver. Hij is al erg oud, en, Piwt, hij is heel erg wijs. Toen ik hem vertelde dat jij niet wilde zwemmen, zei hij dat hij wel eens met je wilde praten. Ze bleef opgewonden op en neer springen, ik werd er gewoon een beetje draaierig van .. en ja, ik was heel erg nieuwsgierig naar dat oude familielid van haar.
Oh - alle kikkers nog aan toe! Wat een groot familielid was hij ... Ik had er nog nooit zo eentje gezien. Niet zo groen, maar grijs en groen en bruin, bobbels overal; ja.. uh .. hij leek wel op een kikker maar hij moet toch wel van erg ver gekomen zijn ...
Mijn vriendinnetje ging nog even zwemmen maar die grote oude kikker kwam onder het blad naast me zitten.
Ik ben een pad, zei de oude. Familie van de kikker, maar dan van ver weg. Ja, dat kon ik zo wel zien dacht ik, maar ik durfde niet goed wat te zeggen. Ik heb gehoord dat je niet wilt zwemmen en waarom je dat niet wilt. Heeft je ma je dat niet uitgelegd?
Uh ... nee, ze zegt dat wat er gebeurd is de 'natuur' is, maar eerlijk gezegd denk ik dat ze het ook niet zo goed weet.
Ja, zei de pad, de natuur. Ik heb er lang in geleefd, niet alleen bij water, maar ook wel in de tuinen van een soort dat 'mens' heet. Je hebt er vast wel eens eentje van gezien, wanneer ze hier in het meer aan het vissen waren. Ik knikte, ja, ik had wel van die vreemde soort gezien maar had nooit geweten dat dát soort 'mens' was.
De natuur, zei de pad, is alles wat ademt en leeft. De natuur biedt alles wat nodig is. De snoek eet een kikker, een mens eet een snoek. Grote vissen eten kleine vissen. In de natuur is alles er voor iedereen. Jij eet mugjes en vliegen zodat je kunt leven, mensen eten dieren zodat zij kunnen leven. Alles in de natuur is daar voor een doel; alles om je heen is natuur; het meer, alles wat erin leeft, alles wat door de lucht vliegt, dus ook die reiger. De natuur is ook de struik waaronder je altijd zit, die struik is er voor jou. Het is de natuur die maakt dat er altijd leven zal zijn - ze is niet altijd vriendelijk en vredig, maar altijd noodzakelijk. Van de natuur moet je houden, je moet er niet bang voor zijn.
De grote oude pad ging langzaam staan. Hij had dan wel enorm dikke poten, maar die waren een beetje stijf geworden, denk ik. En, zei hij, en dat is het voornaamste: je moet zuinig zijn op de natuur. Alle dieren in de natuur weten dat allang, veel mensen weten het ook. Mijn grote wens is dat spoedig álle mensen het ook zullen weten.
Met een paar reusachtige sprongen was hij weg.
Ik ging naar de rand van het meer, stak voorzichtig een pootje in het water. Toen nog een pootje --
Reacties op ‘De kikker die niet wilde zwemmen’
-
Leuk dat jij je zo verplaatst in je hoofdfiguur. Groet, Gevene
Gevene - 24-01-2016 om 12:39
ongewenste reactie'Hap ik heb je', zei de kikker en knipoogde.
guido van geel - 21-04-2016 om 21:35
ongewenste reactieMooi verhaal!! Zou je je eens willen laten uitdagen om een ultrakort verhaal te willen schrijven? Kijk eens, als je wilt, op microverhalen.nl
Hans Stavleu - 17-08-2018 om 07:17
ongewenste reactieHoi Hans, ik heb meestal nogal wat te 'zeggen' in mijn verhalen en al heb ik nu 5 boeken op mijn naam staan, ik schrijf liever kleiner. Ik volg ook nog steeds schrijfcursussen (het kan altijd beter) en mijn opdracht voor 4/9 was twee kleine (1xA4) stukjes met het onderwerp 'Hitte' en 'Koelte". Ik kán het dus wel, maar het is niet mijn stijl. Ik ga zo eens kijken wat jij hier gepubliceerd hebt. Ik zal ook de link eens bekijken. Dank je voor de tip. Groet, Irene.
Irene O. - 24-08-2018 om 16:23
ongewenste reactieEn este momento, el listado aГєn estГЎ arriba y hay algunas cosas que son fГЎciles de detectar. Por ejemplo, estГЎ el Kombat Pass que regresa, en el que se <a href=https://beneficiosdesegurosocial.cf/tasas-de-discapacidad-del-programa-de-seguridad>no son</a> Los dignos despidos del fin de semana despiden a los defensores de la seguridad social Obtenga una nueva tarjeta de seguridad social, nГєmero de telГ©fono de seguridad social, cambio de nombre de seguridad social, oficina de administraciГіn de seguridad social, oficinas de seguridad social
ZycTync - 14-04-2019 om 06:02
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Tips voor een Oost-Afrikaans avontuur: een gids voor ontspannend safari plezier
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000