Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

honden leven (deel6)

een honden leven(deel 6)
Vluchtgevaarlijk en Voortvluchtig, deel 3
EEN MOOIE BELOFTE...

Een mooie belofte... (voor de toekomst). Want hoe dan ook, hoe krijg je het voor elkaar, wat een lef heb je in je kleine lijfje, om zo jong al weg te lopen. Weliswaar aan de hand (lees poot), van je moeder, maar toch...
Stel je voor: je bent nog een kleine husky, je heetShelsy, je bent nog geen 12 weken oud en je bent al twee keer weggelopen!
De eerste keer dat Yuma en Shelsy wegliepen hebben we het nog redelijk binnen de perken kunnen houden. Op de hoek van de straat kon het kleine monster nog net in haar kladden gegrepen worden!
Pff... je moet er toch niet aan denken... zo'n klein diertje. Nu maar goed oppassen dachten we, dat het niet weer gebeurt, want een erg goed voorbeeld krijgt Shelsy niet van haar moeder, Yuma. Yuma zelf is namelijk het kleinkind van de superuitbreekster, Lady, Yuma is het ontsnappen en weglopen in de genen meegegeven en het aantal ontsnappingen van haar beginnen nu wel zorgwekkende vormen aan te nemen.
hebben we gevreesd voor de "dubbele Lady" in de genen van de kinderen van Yuma en Tok... Uiteindelijk hebben we toch de gok genomen en ziedaar... de eerste slag door de kleine Wolf werd al geslagen bij elf weken... Eigenlijk al eerder, want toen we de kamerkennel hadden neergezet, begon de amper 4 weken oude Shelsy al gelijk te speuren naar de uitgang... een veeg voortek
Wat me echter overkwam toen Shelsy nog twaalf weken moest worden...
De winter is hier slap en druilerig. Iedere dag is het grijs, regenachtig en winderig. Tamelijk deprimerend weer. Het was zo'n morgen waarop alles al wat tegen zat: veel regen, veel wind, veel file op de weg, langs drie ongelukken gereden en uiteindelijk weer thuis met koffie. Buiten regent het, alles wappert en schudt . Binnen is het lekker.
De telefoon gaat en mijn moeder belt — gezellig. Ik zit lekker onderuit in de stoel, geniet van koffie en de rust. Al babbelend zie ik tot mijn verbazing ineens de poort aan de voorkant openzwaaien! Huh?? Hoe is dat nou weer mogelijk?? Ik check onmiddelijk wie er weg kan zijn... Eskimo, Shelsy en baziel zijn er... Yuma!! Wolfy!! NEE!! Ja dus, moeder en kind zijn er weer vandoor. "Ik hang je nu meteen op," roep ik tegen mijn moeder. "O, mijn hemel", denk ik dan, "dat kleine purrekie, als ze maar niet overreden wordt en als Yuma maar in de buurt blijft; ze loopt zo hard, dat kunnen die kleine beentjes nooit bijhouden."
Voor de zoveelste keer bid ik om beschermengelen voor mijn honden. Vooral voor de kleine Wolf, want die is nog zo klein en onervaren. Ik pak gauw een stroopwafel uit het koekblik om Yuma te lokken, trek mijn jack aan, vlieg naar de kelder voor de mountainbike, hijs 'm de trap op, gooi de deur open en spurt weg op de fiets om te zoeken.
Waar ga ik zoeken?? Eerst maar even naar het voetbalveld achter ons huis, want daar is de favoriete plek van Yuma. Hoopvol torn ik tegen de wind op en kijk nog hoopvoller richting het veld of ik daar wat zwart-wits zie lopen, met wat klein en grijs erachter. NIETS!! Ik krijg het al gauw erg benauwd, zie rare scenario's van een klein grijs hondje dat de weg oversteekt en door alle grauwheid en regen niet gezien wordt door een automobilist... en daar ligt het kleine lijfje dan... levenloos op de weg.
"Stoppen!" zeg ik tegen mezelf "ben jij nou gek, zo wordt het niets." Net als altijd kunnen ze overal zijn. Ze kunnen ook naar het park zijn gelopen en dan moeten ze de weg oversteken. Als een bezetene fiets ik de buurt af, de regen stroomt naar beneden, maar ik lijk er niets van te merken. Ik denk alleen maar aan de moeder met het kleine wolvenkind en daar ga ik voor. Nog een ronde gemaakt, weer niets te zien.
Maar alsof ik aanwijzingen van boven krijg, blijf ik rondcirkelen in de buurt van het voetbalveld. Ik fiets niet naar het park... Na drie keer in de rondte te hebben gereden zie ik aan het begin van de brug Yuma staan. God zij dank, dat is een, maar waar is in hemelsnaam die kleine? En dan een seconde later komt ze aangerend, mijn lieve kleine moppie. Haar kleine korte pootjes hebben toch wel heel goed hun best gedaan. Zou Yuma af en toe op haar gewacht hebben?
Ik roep haar en gelukkig komt ze meteen naar me toe en kan ik haar op de brug in de stromende regen weer in mijn armen houden. Het lijkt wel een liefdesscene!! Natuurlijk heb ik vergeten riemen mee te nemen, dus til ik Wolfy op en onder mijn arm fietsen we, kleintje al krijsend van zoveel ongenoegen op de fiets, naar huis. Moeder Yuma loopt voorop en lijkt het allemaal wel een leuke actie te vinden.
Thuisgekomen maak ik de deur open, stap met Wolfy naar binnen en zeg Yuma binnen te komen. Hoopvol kijk ik haar aan, terwijl ik weet dat zij waarschijnlijk in gedachten een lange neus tegen mij trekt... ik kan niets want ze is niet aan de riem en ik zie haar weer vertrekken, ondanks mijn aanbod van een stroopwafel... Nou, dat is dan weer pech en geluk ineen. Ik zet Wolfy achter de deur en vertrek gelijk weer op de fiets voor Yuma, dit keer maar een riem mee. Gelukkig kom ik haar snel weer tegen. Enigszins vertwijfeld houd ik weer mijn stroopwafel omhoog en... BINGO! Ze trapt erin. Vlug maak ik haar vast aan de riem en nu kunnen we eindelijk naar huis.
Eind goed, al goed... Voor even, denk ik dan, want gezien moeder en kind en hun fantastische genen, zal dit zeker niet de laatste keer zijn.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

paardje

Geplaatst op

15-11-2014

Over dit verhaal

het verhaal heb ik geschreven omdat ik veel te veel fantasie heb

Geef uw waardering

Er is 3 keer gestemd.

Social Media

Tags

Dieren Honden Leven Ongeval Verhalen

Reacties op ‘honden leven (deel6)’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd