Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Aarde

Doelloos lig ik hier in het donker te wachten. Waarop? Wie het weet mag het zeggen. Alles wat ik zie is duisternis om mij heen en de geur van vochtige aarde. Ik voel dat ik in een doos lig, een doos? Wat voor doos in hemelsnaam. Waarom lig ik als een soldaat in de houding plat in een doos die omringd is met satijn of gordijnstof? Het zweet breekt mij uit als ik bedenk dat ik misschien wel in een doodskist lig?

Hoever kun je gaan in je herinneringen wanneer de paniek overheerst? De angst van het weten, van het afvragen, van het juist niet begrijpen? Ik word bang, ruik ineens de vochtige aarde vermengd met zand en wil mijn hoofd optillen. Dan voel ik het deksel, een neuslengte van mijn hoofd. Ik kan zelfs mijn hoofd amper optillen en krijg kramp in mijn nek. Draai links en rechts en voel vaag alleen wat stof dat ik met mijn vingers onderaan mijn lichaam voel, verdorie ik kan mijn armen niet eens omhoog halen.

Ik begin te schreeuwen, te huilen, schoppen aan het voeteneinde van de kist terwijl ik steeds dat zand of aarde op de kist hoor ploffen. Denk dat ik gek word omdat ik weet dat hierboven mensen mij aan het begraven zijn. Ik voel dat ik het benauwd krijg en besef dat ik natuurlijk maar heel weinig lucht heb in die kist waar ik in lig te sterven.

Wat is er in hemelsnaam gebeurd! Wie heeft mij doodverklaard? Al die vragen maken een rondedans in mijn hoofd en geen enkele die mijn antwoorden gaat geven. Want niemand weet tenslotte dat ik nog leef.

Ik was altijd tegen mobiele telefoons, maar nu op dit moment zou ik zo graag een mobieltje bij mij hebben gehad om even te bellen dat ik nog leef.
Ik merk ineens de stilte van de aarde die op de kist is gegooid, hoor vaag heel in de verte stemmen of wat het ook is en ik begin weer te gillen als een bezetene die nog lang niet begraven wil worden.

Nadat hij bevrijd werd uit zijn graf was er een journalist die hem vroeg wat hij nu zo graag wilde na een tweede kans van leven. De man keek hem warrig aan en zei met zachte stem “Ik zou zo graag een volgeladen mobiel mee de kist innemen als men mij weer zou begraven.”

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Leny Kruis

Geplaatst op

23-10-2015

Over dit verhaal

wil je angst kennen?

Geef uw waardering

Er is 16 keer gestemd.

Social Media

Tags

Angsten Dromen Gillen

Reacties op ‘Aarde’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd