Prijzenfestij

Prijzenfestijn,

"Een kinderhand is gauw gevuld, zeggen ze wel eens. Nou een armenhand ook. Zal ik U vertellen, meneer, ik heb een zwager en die is me toch een potje rijk. Ken die geen eens op krijgen, zo veel heb-ie. Trouwt-ie met een meissie, enigste kind, van een zuiver rijk echtpaar. D'r vader heb z'n febrieken verkocht voor vijftig miljoen en wat denk je? Een jaar later gaat-ie dood. Een moeder had ze niet meer, dus alle poen ging naar haar toe. Nou had die jongen zelf al een goeie baan hoor, want die heb knap doorgeleerd voor dokter of zoiets,..nee, hij was spycholoog. Dat was-t-ie. Vorig jaar heb-ie meegedaan met zo'n loterij van het een of ander. Je kent ze wel, krijg je weer zo'n dikke enveloppe in je bus, die je moet terugsturen en dan ken je een auto winnen....... Nou hij won-em. Zo'n autootje met een linnen kap, een cabrioletje. Dat was vorig jaar, maar vorige week wint-ie in de staatsloterij een ton. Hoor je goed, een ton! Weet je wel hoeveel een ton is?? Honderdduizend Euro!!!"
Zijn ogen dwalen weg en hij is even stil, om de zwaarte van zo'n bedrag goed in zich te laten doordringen.
"De duivel schijt op een hoop, meneer. Nou doen ik ook altijd mee in de staatsloterij, maar winnen ho maar. Ja, een eigen geldje heb ik welderis gehad of zo. Maar vorige week voor het eerst had ik ook een prijs. Ja, hij een prijs, ik ook een prijs. Een ruggetje, had ik, duizend Eurootjes. Nou een feest, dat we gehad hebben. De buren van boven en van de zijkanten hebben d'r van meegenoten. Zeg ik nog tegen Trijntje, da's m'n vrouw, gaan we morgen effe langs bij je rijke broer met een fles champagne. Nou dat hebben we geweten. Kommen we daarzo, komt het eigenlijk niet zo goed uit. Maar we hebben wat te vieren, zeggen we nog. Maar nee, we moesten maar een andere keer terug kommen. Nou, mij best hoor, we zijn zo weer weg gegaan en terug kommen, die ik niet. Van zijn prijs hebben we nog geen druppeltje gehad. Maar ja zo gaat dat, hoe meer ze hebben des te gieriger ze worden. Afijn wij weer weg met die fles champagne. Zijn we naar Jopie gegaan, dat is de zuster van mijn vrouw op de Bloemgracht. Ach Jopie heb-et arm en 't is een best wijfie. Die kleine van d'r heb kinkhoest en die blaft een paar keer per dag zo erg, dat-ie d'r blauw van wordt. Hebben we eerst met z'n drieën die fles leeggedronken en toen hebben we Jopie meegenomen, de stad in en voor de kleine een winterjas gekocht en nog wat andere snuisterijtjes. Op het end zijn we bij de Bloeiende Ramenas een borreltje gaan drinken. En toen ik moest afrekenen had ik in ene geen geld genoeg meer. Moest Jopie nog bijspringen. Maar genoten hebben we van die duizend piek. Wij wel, maar dacht je dat die zwager van me er ook van genoot?? Welnee, die gaan verhuizen......... die hebben een huis gekocht in Bloemendaal. Opgeruimd staat netjes, zeg ik maar."