De "oude" verplichting
De feestavonden van de rittensporters zijn voorbij, maar het jaarlijkse huldigingstafereel van kampioenen staat me nog helder voor de geest. Niet omdat het zo spectaculair was, integendeel het was slaapverwekkend. Sinds de Flintstones, Donald Duck en Paerehat bekend werden, is er niets veranderd: Een toespraakje, een weinigzeggend bekertje of bewijsschrift met een bos bloemen. Tenslotte als bekroning: Een klef bestuurslid, die jouw wil aflebberen.
Is dat nou de dank aan onze kampioenen? De equipes die bekend staan om hun reglementskennis, hun oplettendheid en hun doortastendheid in het oplossen van vallen? We hebben toch op school geleerd dat na overstromingen, deze personen met schop en kruiwagen de dijken weer herstelden, dat ze tegen de Spanjaarden vochten, dat ze met Michiel de Ruyter alles en iedereen overwonnen en ons gewest, stukje bij beetje inpolderden.
Ik heb nog even het standaardwerk ”Hoe eer ik een kampioen” bekeken en daarin zie je huldigingen op niveau, zoals: Onze soortgenoten autosporters in de Formule 1, die naast pronkschalen ook nog met een Methusalem champagne, elkaar nat mogen spuiten. Of neem het kampioenschap van het 5e voetbalelftal van Boerenhol met een optocht, vooraf gegaan door een muziekkorps en cheerleaders. De titelhouders gezeten op een wagen verschanst achter de bierkratten en kleurrijk besmeurd met confetti. Nog treffender is dat bij de ringrijders waar de winnaar van de dag wordt gejonast door de groep deelnemers en drie keer in de lucht wordt gegooid. De prijs bij het ringrijden is de pollepel en een fles jenever. De zegevierder giet de jenever in de grote lepel en gaat vervolgens alle deelnemers langs om ze hieruit te laten drinken.
Onze huldiging nieuwe stijl zou er zo uit kunnen zien: Schuif het achterste van de kampioen in een Maserati Grand Cabrio, met 450 briesende paarden onder de kap. Laat hem/haar de 26 km lange Stelvio Pas, de beste autoweg ter wereld, gaan berijden tussen Italië en Zwitserland. Start aan de Italiaanse kant de 1846 m hoge klim door de bergen met zijn 48 haarspelden, zijn snelle bochten en de uitdagende rechte stukken. Op de top wacht dan, nadat de adrenaline is bezonken, een adembenemend panorama, terwijl de nummer-een zich te goed mag doen aan kaviaar en kreeft. Helaas, de rittensportclubs met hun armoedzaaierige financiën moeten het laten bij deze droom en wij... Wij keren terug naar de oude verplichting.
Ingezonden door
Geplaatst op
12-07-2019
Over dit verhaal
Een parodie op de saaie kampioenshuldigingstaferelen in sommige sporten. Hier wordt de draak gestoken met sommige gebruiken in de autorittensport en dat noodgedwongen op feestavonden om iemand in de bloemetjes te zetten.
Geef uw waardering
Er is 2 keer gestemd.Social Media
Tags
Autorittensport Feestavond Hilarisch KampioenenReacties op ‘De "oude" verplichting’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Tips voor een Oost-Afrikaans avontuur: een gids voor ontspannend safari plezier
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000