IKEA EN ANDERE ZAKEN

IKEA EN ANDERE ZAKEN

Het is midden december en ik wil een aangename middag gaan
doorbrengen met mijn zus en mijn jongste dochter.

De planning is als volgt:

• Om 12.35 haal ik mijn dochter met de auto op bij haar nieuwe (huur-) woning (nog steeds een chaos, maar dat terzijde).
• Daarna gaan we naar ons Lochemse treinstation alwaar we om 12.50 mijn zus gaan ophalen van de trein uit Zutphen.
• Daarna begeven we ons per automobiel naar Hengelo Overijssel alwaar we het filiaal van IKEA gaan bezoeken. Naar verwachting zullen we daar rond kwart voor twee aankomen.
• Na het bezoek aan IKEA gaan we naar Mariënheem naar de antiekzaak/beeldentuin die daar gevestigd is en waar ik rond half vier hoop aan te komen. Ik heb daar ooit een beeld gekocht en als gevolg daarvan wordt ik op gezette tijden vereerd met post van deze (zeer fraaie) zaak. Ik heb een uitnodiging gekregen om de zaak, die door de eigenaar in kerstsfeer gebracht is, met een bezoek te komen vereren.
• Daarna gaan we rond vijf uur naar Zutphen, woonplaats van mijn zus. Zij heeft ons (dochter en mijzelf) uitgenodigd voor een etentje bij De Gasterij. Dit restaurant heeft een keur van gerechten op de kaart staan maar zus en ik hebben daar de kaart nooit nodig. Gebakken kippenlevertjes maken de overige gerechten overbodig (JamJam!!).
• Tevens neem ik me bij dit alles voor nuttige aankopen te doen en me dit keer niet te laten verleiden tot aanschaf van onzinnigheden.

Tot zover de planning van een leuke middag in de donkere dagen voor Kerstmis. Zonder problemen komen we rond de geplande tijd aan bij IKEA.

Waarom wil ik naar IKEA?

Dat zit zo. Ik was laatst bij de nieuwe kringloop (in Lochem dus). Daar stond bij het kinderspeelgoed een ding van hout waarvan de functie mij ten enenmale onduidelijk was. Aan de onderkant zat een etiket van IKEA geplakt maar dit werkte niet verhelderend. Tien minuten zat ik ter plekke in een stoel met het ding op schoot maar mijn geest bleef gedompeld in duisternis. Een aanwezige kringloopdame bracht de oplossing. In het houten geval kon een rol papier opgehangen worden. Op handige wijze konden daar dan vellen vanaf gescheurd worden die als tekenpapier voor kinderen gebruikt konden worden. Gecharmeerd door de oplossing van het raadsel en het apparaat zelve kocht ik dit met de bedoeling er mijn kleinzonen (van mijn oudste dochter) een plezier mee te doen. Maar ik had geen papier. Dus moest ik naar IKEA. Mijn zus en dochter hadden hun eigen motieven om naar IKEA te willen maar daar zal ik nu verder niet over uitweiden.

Na binnenkomst bleek de zaak op handige wijze voorzien te zijn van pijlen die ons de weg wezen door De Wondere Wereld van IKEA.
Al bijzonder snel kwam er een enorme bak op ons pad die volledig gevuld was met Husky’s. Geen echte Husky’s natuurlijk, maar van pluche. Tientallen husky’s met lieve oortjes en een roze tong uit hun bek keken mij aan en riepen mij toe: “Neem me mee! Neem me mee!”. Vertederd viste ik een husky uit de bak en aaide zijn heerlijk zachte velletje. “Wat moet je ermee?”, zei mijn verstandige zuster terecht. Met pijn in het hart legde ik de husky terug. Ik was sterk. Ik liep door.
Na een aantal handige slaapbanken en diverse aantrekkelijke fauteuils gepasseerd te zijn, doemde een nieuwe bak met husky’s op. Ik aaide er een over zijn schattige kop maar bleef sterk. Ook bij bak drie en vier bleef ik sterk. Maar bij bak vijf, met de uitgang in zicht, brak mijn weerstand. Vijftien euro voor zo’n schattig beest is toch ook geen geld! Ik bevrijdde één husky uit zijn IKEA-asiel en klemde hem onder de arm. Ook het papier voor het mysterieuze apparaat werd gevonden. Ik kocht drie rollen zodat mijn kleinzonen voorlopig niet zonder zouden zitten. Tenslotte verlieten wij het Zweedse dromenland.
Op de achterbank lag een husky met ogen die straalden van geluk.

Nu op weg naar Mariënheem. Ondanks de neerstortende regen kwamen wij, volgens planning, aan rond half vier. Er stonden een paar auto’s op de parkeerplaats maar het leek niet al te druk. Ideaal voor ons bezoek. De buitenkerstverlichting straalde ons al tegemoet. Het zag er werkelijk prachtig uit. Maar we waren aan koffie toe. Bij de kassa van de beeldentuin was een tafel geplaatst waar we de koffie met appeltaart (met slagroom) met smaak consumeerden.

Op de tafel waren een paar bronzen beeldjes neergezet. Wat ze voorstelden ben ik vergeten. Laten we zeggen “Idee nr. 2” voor
€ 1200.- en “Tovervogel” voor € 895,-. Bronzen gedrochten, te koop voor een gedrochtelijke prijs. Maar tussen deze twee creaties stond een ongeveer 25 centimeter groot engeltje dat mijn aandacht trok.
(Mijn zus zag mijn belangstellende blik en maakte zich gereed om mijn koopzieke geest op andere gedachten te brengen.)

Het engeltje was vervaardigd van aardewerk maar was in zeer levensechte kleuren beschilderd. (Voor zover je bij een engel van levensecht kunt spreken.) Vóór zich hield de engel een bakje met stervormige gaatjes in de rand. Daarin kon een waxinelichtje geplaatst worden. De engel had een witte jurk aan die tot op de grond viel. Maar onderaan de jurk zat een gele strook, leuk versierd met ingestempelde sterretjes. Ook de engelenvleugels waren geel en hadden dezelfde versieringen. De engel had gouden haar en gouden oogleden. Een witte ster prijkte tussen het gouden haar op haar voorhoofd. Ze had haar ogen dicht of bijna dicht. Haar lippen waren vuurrood, ik denk Max Factor. Haar nagels waren roodgelakt, ook Max Factor. Het was geen magere engel. Het was integendeel een goed gevulde engel met duidelijk waarneembare borsten. Rond haar rode lippen zweefde de zweem van een glimlach. Het was een engelachtige engel. Voor € 59,- kon dit engelachtige wezen licht gaan brengen in mijn donkere bestaan.
Mijn zus fluisterde me verstandige woordjes toe over mijn financiën en al de rotzooi die ik al in de kamer had staan. De engel glimlachte slechts zachtjes. Met haar gouden haar met de prachtige witte ster erin. Met haar rode Max Factor lippen. Met haar rode Max Factor nagels.

Thuis bleek de kat het niet zo begrepen te hebben op de Husky die daardoor weer snel naar de zolder verhuisde. Maar de engel staat met haar gouden haar midden op de tv-kast. Met haar goed gevulde lijf en dito borsten. Met haar Max Factor mond en nagels. Met het licht dat ze brengt in mijn donkere bestaan. Met rond haar lippen de zweem van een triomfantelijke glimlach.
Ik houd van haar.

En de kippenlevertjes waren verrukkelijk!