De ego, de pukkel, het uiltje en het jeu de boule spel
‘De ego, de pukkel, het uiltje en het jeu de boule spel’
(het beroemde oorlogje spelen met het ego)
Lieve schat,
Wat een raar en genieperig ding is dat toch, dat vriendelijk uitziende valkuiltje wat het woord ‘Ego’ op zijn rug als een ‘pukkel’ met zich meezeult. Dat je daar dan toch weer met je zeven mijlslaarzen intrapt. Een valkuil wat je tot de richting van een tranenmeer brengt. Terwijl je weet dat het goed zit en dat de goddelijke (licht)liefde zowel voel als zichtbaar tussen ons vreugdevol haar lofzang thuisbrengt. Dat het ontvangen licht ook werkelijk thuis zijn betekent! Van ziel naar ziel, man en vrouw, onvoorwaardelijk. Waar dan ook je op deze aardebol bewegen zal! Het binnen komen klopt….!
Op slag zag ik de warmtevlam, van wat er is en wat er innerlijk zo in vertrouwen is opgebouwd, niet meer zitten. Wilde ik jou als het ware wegblazen als een gefrustreerd paardenbloempje. Of symbolisch gezien, de gaskachel die de afgelopen dagen hier maar niet aan wilde gaan.
Ver weg van mij. Klaar. Want jij was er niet. Jij kwam niet. Jij had besloten elders te willen vertoeven de komende dagen. Jouw goed recht, ook volledig in jouw eigen innerlijke wereld van zijn passend.
‘Ga maar vliegen lief uiltje (wijsneus)’, zei ik tijdens een wandeling. ‘Een Dag zin ongemeend makend’ van ‘bedankt voor alles, ga maar, stijg maar op.’ Terwijl het de vorige week juist zo mooi was gebleken. Wat zelfs mij tot dagen van extase gebracht had. Wat een gevoel aangewakkerd had, ‘van het smaakt naar meer.’ De zalm bij de sushi zo gezegd… De sushi wilde ik dus nu al tot me nemen en dat maakte mij onrustig. De beroemde valkuil met zijn pukkel.
Domweg nam ik al aan dat we nu samen de weg ‘der verwachting’ zouden belopen dit weekend. Het eindelijk beginnen wat de week ervoor zo zuiver in het zicht was gekomen. Het eindelijk beginnen wat de weet al zo lang weet.
De zelf aardse aangeprate verwachting van ‘ik wil zo graag, want wij horen bij elkaar…’ (wat we kennen uit eerdere relaties), speelde dus vrolijk het partijtje ‘jeu de boule’ mee. Eerst kwam het prachtige mengpaneel van nagenietende kleuren naar voren, daarna het vertelsel van ‘ja, ik kom, ja, ik wil’ in gedachten. Een soort van ongeduldige verplichting ‘het is tijd, zie maar dat je komt’.
Het rode balletje komt dicht bij het huis tot stilstand, maar klopt het werkelijk? Ben jij hier dan al echt klaar voor? Durf jij al over de brug te lopen? Mijn hart weet natuurlijk dat dit niet het geval kan zijn. Dat je nog met bepaalde dingen bezig bent. Dat je dingen ook juist op jouw eigen manier doen wil. Alleen en ver uit de bewoonde wereld gehouden. Ook jij wil diezelfde schoongeveegde lei. Mijn lei heb ik immers al eerder op geheel eigen wijze kunnen uitwissen.
Een verwachting van tijd heeft natuurlijk niets met het goddelijk licht te maken, maar is juist een aardse invulling zoals eerder gezegd wat met het brein geschreven is. Wat niet door de inkt van het warmtekanaal met de onderbuik is toegekomen. De verwachting is een ego gedachte (controle), van ‘ja, ik wil en dan jij ook.’ Een soort van ‘Kapitein Haak gevoel’. Een vastgrijpen wat ik juist heb afgeleerd in de loop der jaren en dus ook voor mijn gevoel nu niet klopt. Verzuren hoef niet. Ik hoef immers niet te bezitten, niet me vast te klampen. Want de liefde is er. Het vertrouwen is er. De ruimte. De vrijheid en het geborgen zijn. De stam van de boom en haar toereikende armen vol voedzame bladeren. De pure eenvoud van zijn. Thuis zijn. In liefde.
Het druk maken intrigeerde mij de afgelopen dagen. Wat me ook tot dit overzicht bracht. Het heeft me wederom tot een volgend transformatie licht in de ogen opgeleverd.
Het is enkel het willen weten van ‘wanneer jij komt’ en ‘wanneer jij mij in jouw ruimte welkom heet’ wat ik nu afleren mag. Als ik dit doe, vouw ik bewust de sleutel in overgave, als een juist opengaan, in jouw handen. Als de eeuwige bloem vormgegeven hoog aan het hemelrijk… boven onze aarde die wij zo liefkozen.
In liefde en licht,
‘Leine.
Wanroij, Woensdag 21 Oktober 2015. Closure: 12:12 uur.
-----------------------------//--------------------------
Persoonlijke woorden zijn geschreven door Madeleine Oppelaar. In copyright van (c) Madeleine Oppelaar. Verboden te kopiëren zonder schriftelijke toestemming. Hiervoor onze dank!
Bijlage (kunstwerk): Titel: “The Energy Of Loveâ€. . Thema: De 8-8-8 Poort… 48 X 36 CM. Oliepastelkrijt. Datum: 09-08-2015. Tijd close: 14:48 uur. Gemaakt door © Madeleine Oppelaar. Verboden te kopiëren zonder toestemming. Hiervoor dank! Met beeldende groet, Madeleine.
Ingezonden door
Geplaatst op
10-11-2015
Over dit verhaal
het beroemde oorlogje spelen met het ego
Foto's
Geef uw waardering
Er is 7 keer gestemd.Social Media
Tags
BewustwordenReacties op ‘De ego, de pukkel, het uiltje en het jeu de boule spel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Tips voor een Oost-Afrikaans avontuur: een gids voor ontspannend safari plezier
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000