Nergens veilig (deel 3)

Wat zou er dan toch gebeurt kunnen zijn, dat Jacob, Hendrik en Martin zo aardig maakte? Waarom moest ik Karel bedanken? Deze em nog vele andere vragen gingen door mijn hoofd.

Een paar dagen later waren ze nog steeds aardig tegen me en ik snapte nog steeds niet waarom. Toen herinnerde ik me iets. Ik zag, vlak voor ik opgelucht naar huis ging, dat Karel naar Van Duijssenberg toeliep om met hem te praten. Meneer Van Duijssenberg was onze schooldirecteur. Hij had, vermoedelijk, de jongens aangesproken op hun gedrag en had de ouders ingelicht.

Van Duijssenberg was er woedend over dat zulke dingen gebeuren op school. Een paar weken geleden werd van een jongensfiets een nazi-fiets gemaakt. Daar waren Van Duihssenberg, Klaas Folkertsma de conciërge en Johannes Brood niet over te spreken. Johannes is mijn persoonlijke 'mentor' en ik kan bij hhem kwijt wat ik kwijt wil.

Na een lange, zwar(t)e periode van pesterijen, kwam er eindelijk weer vrolijkheid op school. En dat alles (en nog meer) heb ik te danken aan één sympatieke en ongelooflijk aardige jongeman. Karel de Boer. Meer weten? Vraag het gerust en ik zal antwoorden.