Nergens veilig (deel 2)

Ik deed wat ik heb beloofd en kwam naar hem toe als het iets te veel werd. Nu zat ik met een groot probleem. Hij zit namenlijk in de vierde klas en zou binnenkort beginnen met zijn examens. Nu hadden Jacob, Hendrik en Martin de vrije kans om mij te grazen te nemen.

Dwalend liep ik de lange schoolgang door, op mijn hoede voor mijn pesters. Toen ik ze tegenkwam sloeg mijn hart een paar slagen over. Maar tot mijn grote verbazing deden ze aardig tegen me en hielpen me zelfs wanneer ik hulp nodig had. Natuurlijk waardeerde ik die hulp wel, maar het zat me niet echt lekker. Iets in me zei dat ze ofwel een opdonder hebben gehad van Karel, of dat ze liepen te zoeken naar mijn zwakke plekken te zoeken. Ik ging uit van het laatste.

Toen ik thuiskwam ging ik meteen op mijn facebook kijken. Tot mijn opluchting was Karel op dat moment online. Ik vertelde hem wat er gebeurd was. Het duurde even voor ik antwoord kreeg. Na even wachten kreeg ik het antwoord 'Bedank me later maar'. Het antwoord zette me aan het denken. Wat zou hij daarmee bedoelen? Waarom moest ik hem later maar bedanken?

Het zou toch niet dat... Nee, dat kon gewoon niet. Hoe kon Karel, die liever elk contact met een ander vermijdt, de jongens daar op aanspreken? Er moet iets anders zijn gebeurd. Maar wat?


TO BE CONTUNIE...