De nacht is nog maar net begonnen

De nacht is nog maar net begonnen, of ik lig klaar wakker in mijn bed. Ik denk na over waarom ik nog leef, en waarom ik niet een eind aan mijn leven had gemaakt. Elke nacht krijg ik nachtmerries over wat mijn pesters zullen gaan doen en hoe iedereen maar toekijkt.

Om bij het begin te beginnen ben ik al sinds groep drie gepest. Ik werd uitgescholden, geschopt en geslagen terwijl de school er niets aan kon doen. Dit was ook echt een rotperiode in mijn leven. Ik heb veel steun gekregen van mijn beste (ex)vriend. Hij was degene die, zoals hij zei, met mij naar een andere school toeging om me te ‘beschermen’. Maar door mijn (ex)vriend kwam ik daar juist meer in de problemen. Hij vertelde al mijn geheimen die ik aan hem toevertrouwde door aan de rest om er zelf bij te horen.

Eerst liet ik de opmerkingen en vragen gewoon over me heen komen en deed alsof er niets aan de hand was, maar na een paar maanden kreeg ik er genoeg van en zat ik niet lekker in mijn vel. Mede door dat pesten, kreeg ik last van depressies en wilde ik, net zoals ik in het begin al schreef, mijn leven verlaten en vredig verder leven. Maar dankzij mijn huidige vriendin kreeg ik weer hoop en moed en bleef ik van die vreselijke gedachte af.

Inmiddels kreeg ik weer hoop en liefde in mijn leven, wat bijna compleet verwoest werd door het gepest. Ik was natuurlijk erg blij dat ik weer wat goede aandacht kreeg, maar ik verlangde altijd nog naar liefde. Dit verlangen werd vervuld toen ik mijn goede kennis en enige vriend verloor aan kanker. Dit gebeurde in de zomervakantie van 2010. Door deze gebeurtenis kreeg ik, ook door de pesters, troost van de mensen en dieren om me heen.

Deze troost gaf me weer nieuwe hoop en moed om weer te genieten. Maar in de zomer van 2012 gebeurde er iets vreselijks. We waren net in Brugge toen mijn oom belde om het droevige nieuws te vertellen. Ik wist niet meer wat er om me heen gebeurde, ik wou en kon niets meer doen. Diezelfde dag had ik nog aan haar gedacht en wenste ik dat ze nog lang in het leven zou blijven. “Waarom moet dit nu bij u gebeuren, waarom moet u nu vechten voor mijn leven? Dit kan niet, dit mocht niet gebeuren!”