De Mecano-man

Oom Robert is altijd al het buitenbeentje geweest van de familie Aendenboom. Hij was de speelvogel thuis. Ook zijn stiefmoeder zag in hem niet veel positiefs. Om hem zoet te houden gaf ze hem op z'n verjaardag steevast een speeldoos Mecano. En ja, hij werd er rustig van.

Dus profileerde Robert zich mettertijd als arbeider, een man zonder hoge intellectuele capaciteiten maar eentje die goed kon werken met zijn handen.

Zo ging hij op zijn dertiende naar het beroepsonderwijs waar hij zich ten volle kon uitleven. Hij behaalde daar vele knappe schoolresultaten. Maar toch werd hij nog niet ernstig genomen door zijn familie. Vooral oom Luc die toen een succesvol architect was, keek schamper op hem neer. Maar oom Robert dacht stilletjes: wie het laatst lacht...

Op zijn zeventiende tekende hij voor het leger en ook daar kwam zijn handigheid van pas.Hij ging zelfs in de weekends werken en verdiende dus goed zijn brood. Hij spaarde voor later.Na zijn legerdienst trouwde hij met Fanny die hem vijf mooie kinderen schonk.

Maar iedereen verklaarde hem gek toen hij op een dag zei dat hij besloten had om een heel mooi huis te bouwen op eigen houtje ! Men begon thuis echt te twijfelen aan zijn gezond verstand.

Toch speelde Robert het klaar om in een paar jaar tijd zijn eigen huis recht te zetten. Zonder hulp van buitenaf voorzag hij zijn woonst van elektriciteit, waterleiding enz..Er was echter een jaloerse broer die even kwam loeren en hem slordigheid in de afwerking verweet.

Maar toen mijn vader al het werk kwam bewonderen tijdens het inwijdingsfeestje kon hij oom Robert geruststellen: zijn bouwcreatie was gelukt tot in de fijnste details. Missie geslaagd !

En inderdaad: wie het laatst lacht...