Laatste volledige nacht

Het was tijdens de laatste volledige nacht van 2017 dat ik, met mijn gedachten in het dromenland, ruw werd wakker gemaakt door een harde knal en daarna afgaande alarmsystemen van auto’s die door hun prijsklasse de economische toestand van de buurt waarin ik woonde verklapten.
Ik was toch al van plan om wakker te worden omdat ik een voorliefde voor laatste nachten had, maar het leek me vervelend voor de mensen die dichterbij de knal woonden dan ik.

In de minuten die ik er voor nodig had om tot volledig bewustzijn te komen realiseerde ik mij, terwijl ik de koelkast opentrok voor een laatste fles bier, dat ik mijn man in Vladimir en zijn eveneens Russische bondgenoot, de hond Henry, had gemist en dat ik daar verdriet over had gehad.
Omdat de nacht nog lang zou duren, schreef ik vanachter mijn computer gezeten een kort bericht dat ik via het internet naar Rusland verzond. Hopelijk zou hij het nog dit jaar lezen.

De afgelopen dagen had ik besteed aan het in schema zetten van het organiseren van hetgeen mij te doen stond zodra het nieuwe jaar zijn intrede deed. 2018 telde 365 dagen om opnieuw verder te werken aan hetgeen ik al geruime tijd in mijn gedachten had. Ik had heel wat obstakels te overwinnen, maar ik had er zin in, al werkten de omstandigheden niet echt in mijn voordeel.

Tussen al dat gedoe realiseerde ik me dat ik inmiddels een flink eind was opgeschoten met het inrichten van mijn virtuele stad. Ik had verschillende gedichten verder uitgewerkt om de personages en inwoners van de stad meer karakter te geven. Ik had een themaplan voor de galerie die in de stad gevestigd was. Er was een schema waar ik een leidraad aan kon hebben wanneer ik de behoefte had om op schrijverswebsites te publiceren.

31-12-2017