Avondzon voor de dieren

In de woonkamer scheen de avondzon zijn licht op de bank. Ik zat er met een telefoon in mijn hand. Ik was in gesprek met mijn hospita met wie ik de liefde had bedreven, alweer enige tijd geleden.
“Hallo Bjarne, met Emma Petronella, moet je eens luisteren, ik kom twee dagen later terug naar Utrecht. Ik leg je later wel uit waarom. Dinsdag komt de kunstenaar Christiaan Buurtveen langs om de nieuwe schilderijen te brengen voor in de studeerkamer. Jij hebt dinsdagochtend altijd vrij van school, zou jij de deur willen open doen, en hem een boekje willen meegeven uit de boekenkast.
Het gaat om de gedichtenbundel “Intieme handelingen.” van de Nederlandse schrijver Kees Ouwens. Het staat helemaal links onderaan in de boekenkast, je herkent het wel aan de titel. En Bjarne, het geld voor het eten van Frits ligt in het linker laatje van de kast naast de keukenkast. Bestel voor jezelf maar een heerlijke pizza. Sorry dat ik je hier mee opzadel, maar ik weet op dit moment ook geen andere oplossing. Christiaan Buurtveen neemt twee vrienden mee om de schilderijen te sjouwen, dus je hoeft eigenlijk alleen maar de deur open te doen en Christiaan het boekje te geven. Bjarne, ik moet het kort houden. Tot later.”
Een antwoord was eigenlijk niet nodig, ik stamelde iets onverstaanbaars terug, maar ze was al in het Italiaans aan het kletsen in haar hotelkamer in Rome. Ze nam nog even de moeite om “ Dag Bjarne. ” te zeggen en de telefoonverbinding werd verbroken.
Ik ging onmiddellijk op zoek naar de gedichtenbundel in de boekenkast.
De titel interesseerde me, de schrijver kende ik niet. Kees Ouwens, ik zag dat er meer bundels van deze dichter in de boekenkast stonden. Ik had het juiste boek gevonden. Ik begon te bladeren, las van een aantal gedichten alleen de titels. Ik stuitte op een mooie titel en las het gedicht:

De dauw

Ik liep eenzaam.
Korstige paden ontrokken zich aan mijn voet.
Verre dampen zag ik en
zwart was alles om mij heen.
De muren van de nacht lagen over me.
Zo zwaar was ik van binnen en
drassig mijn hart, de dauw reeds
op mijn wangen, zocht ik heilloos en
verloren naar jou, of naar iets anders,
en iets hield zijn adem in en bleef op
onveranderlijke afstand meewarig en
verwonderd achter me.

Kees Ouwens ( Uit : Intieme handelingen 1973 )

Ik was meteen geboeid door de schrijfstijl van deze dichter. Ik las nog een aantal gedichten uit de bundel “ Intieme handelingen “ en legde het boek klaar voor de kunstenaar Christiaan Buurtveen, die dinsdag zijn schilderijen zou komen brengen met twee vrienden.
Ik haalde nog een bundel van Kees Ouwens uit de kast. De bundel “ Als een beek “ uit 1975.

Toen ik later in bed lag spookten er flarden van het telefoongesprek door mijn hoofd. De gedichten van Kees Ouwens hadden indruk op mij gemaakt.

De volgende avond scheen weer de avondzon in de woonkamer. Ik dacht na over mijn voornemen gedichten te gaan schrijven met mijn pseudoniem, Hector Havermout. Ik nam mij voor dat mijn gedichten over dieren moesten gaan. Aarzelend schreef ik mijn eerste “Havermout gedicht”:

Dierwaardige wereld

Of het God was of de mens
die het dier als minderwaardig
dacht te mogen beschouwen
laat ik in het midden van de twijfel

overal ter wereld waar
de mens verschijnt
verdwijnt het leefgebied
van de wilde dieren

dat kan nooit de bedoeling
van een schepping zijn geweest
we roven, stelen, plunderen
en de dieren delven het onderspit

we leven niet langer
in een dierwaardige wereld
het is de mens die
zich boven alles verheven ziet

en alles wat leeft heeft
zich te schikken
aan de grootheidswaan
van de gewetenloze primaat

totdat we zelf zien
hoe simpel en egoïstisch we zijn
en proberen te redden
wat er nog te redden valt.

Hector Havermout

Ik voelde me leeg van binnen. Ik had de liefde bedreven met een vrouw, die altijd van huis was, ik zorgde voor haar kater terwijl ik nauwelijks voor mezelf kon zorgen.




...