pijnlijke stilte

Met een bokkend hart pakte Senna haar ringelde mobieltje, uit haar broekzak. Ze keek op haar display, en zag dat het haar moeder was. Nee God het mag nog niet! Niet nu! Nog niet, astublieft! Snel maar smekend was haar gebed tot God. Ze twijfelde heel even maar toen nam ze haar telefoon op.
‘’hallo mama met Senna!’’
Senna hoorde haar moeder hard snikken, haar hart begon harder te bonzen en alles begon te draaien.
‘’mama wat is er? Is het iets met opa?’’
‘’nee liefje, het is je vader!’’
Senna schrok, heel even was de schrik weggezakt, toen mama zei dat het niet haar opa was, maar nu werd het nog erger. Ze greep zich vast aan het witte tuinbankje, voor in Marjolijn haar tuin,zodat ze niet zou vallen.
‘’mama wat is er zeg het nu’’,schreeuwde Senna wanhopig.
Mam was tot bedaren gekomen, en haalde diep adem.
‘’je vader heeft een ongeluk gehad, een man die gedronken had, reed op hem in bij de stoplichten, hij heeft een erge hersenbeschadiging en bloed hevig,zijn toestand is in kritiek.’’
De grond verdween onder haar voeten, het mocht niet waar zijn. Ze hoopte dat ze straks wakker zou worden uit een enge nachtmerrie, en weer samen gezellig ontbijten met papa. Ze wou het niet geloven, maar wist dat ze het moest.
‘’Senna, wil je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen, Jona is al onderweg!’’
‘’ik ben er zo mama.’’
‘’het komt goed Senna, bid veel en geloof! Ik hou van je! Doei’’
‘’ik hou ook van jou! Doei!’’
Hete tranen stroomde over haar wangen, moedeloos plofte ze neer op het witte tuinbankje. Haar lange blonde haar viel in haar gezicht en werd nat van haar vele tranen. Nog nooit had ze vanbinnen zo’n grote pijn gevoeld als nu.
‘’God waarom,waarom papa? Wat wilt u hiermee zeggen? Ik begrijp het niet! Spaar hem! Zonder hem is het leven zo leeg!’’
De tranen bleven vallen. Ze hoorde stemmen dichterbij komen en zag dat het Romy en Marjolijn waren. Haar beste vriendinnen. Ze stonden altijd naast haar. Wat er ook gebeurde. Geschrokken keken ze haar aan. Romy kwam als eerst in actie en liep naar haar toe en sloeg een arm om haar heen.
‘’meisje, wat is er gebeurd?”
De tranen sprongen spontaan weer in haar ogen toen ze Romy’s zachte en lieve stem hoorde. Haar hele schouders schokten.
‘’papa….papa….papa’’,kon ze alleen maar uitbrengen.


als je een vervolg wil geef dan een reactie (:

X Elisa