The Frisian Murder

Het werd donker voor mijn ogen, na een felle flits zag ik een bos vlakbij mijn school. Klinkt vreemd, maar ik lag daar verkracht op de ijskoude grond. Ik zag dat die man op me af kwam stormen met een metalen hamer. De kant waar je spijkers uit het hout moet trekken werd gebruikt als wapen. Ik voelde de klap op mijn hoofd en het bloed wat er uit stroomde. Omdat ik nog leefde werd ik ook nog even gewurgd. Ik zag de onverklaarbare haat in zijn ogen.

Die volgende dag was het uit het oog van de moordenaar. Het bloed wat ik die dag daarvoor voelde zag ik nu uit het hoofd stromen. Ik zag wat ik mer het meisje deed, en hoe zeer ik het wou stoppen, het lukte niet. Alleen over mijn ogen had ik nog controle, de rest van mijn lichaam werd bestuurd alsof ik een monster was.

Drie dagen later liep ik langs de weg waar het gebeurde en ik zag alles, ik hoorde alles, wat best wel vreemd was omdat alles donker was.

Elke keer toen ik uit die gebeurtenis ontwaakte, begon ik helemaal te trillen alsof ik werd geëlektrocuteerd. Een paar dagen later werd ik raar in mijn hoofd. Ik droomde dat ik in een zwaardgevecht zat. Ik dacht dat ik het zwaard ontweken had, maar ik was geraakt. Toen ik wakker werd met f*cking veel pijn keek ik naar de plek op mijn borst waar ik geraakt was. Ik had echt pijn, kon niet goed ademhalen, en er zat een diepe snee in mijn borstkas. Daarbij werd ik verschillende keren gewurgd in mijn slaap en heb ik in plaats van mijn stralende helderblauwe ogen, de kille donkerbruine ogen van een moordenaar.