Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Requiem: Hoofdstuk 44 (2e deel)

……..



Markus Moore had een zwak voor Starbucks. Hij vond er de koffie goed en hij kon er wat werk doen op zijn laptop via de Wifi die daar al meer dan een eeuw voor iedereen ter beschikking werd gesteld. Sinds het project Michael I was afgeblazen, hadden ze wat meer tijd gekregen, zodanig dat ze niet iedere nacht meer in de Kelder moesten overnachten. De zaak waar hij zich bevond, zag er gerieflijk uit en tegelijk luxueus ingericht. Reeds vele jaren was dit zijn vaste stek aan de 2nd Avenue & 9th Street. Huisnummer 145, een aanrader voor iedereen die hield van koffie en een lekkere hap. Hij nam er dikwijls zijn lunch en genoot daarna van een smaakvolle ‘Italian Roast’ koffie. Deze keer was hij er na zijn werk even binnengesprongen en werd het een salade gevolgd door zijn koffie.
Normaal gezien sloot de zaak om 11h00. Het was al donker maar hij had nog wel een uurtje om zich wat te ontspannen vooraleer hij naar zijn saaie appartement terug zou gaan en zou proberen wat uurtjes te slapen. De mail die pas was binnengekomen had hem bijna in zijn dampende hete koffie doen verslikken.

Markus

Schrik niet. Straks kom ik naast je zitten. Moet even eerst kijken of het veilig is.

J.S



Hij keek als een groentje om zich heen en zag natuurlijk niets. Het bericht dat hij zojuist had ontvangen, wiste hij met zijn speciaal programma. Men zou achteraf deze mail niet kunnen terughalen. Hij was dan misschien geen ster zoals de veldagenten maar van software wist hij wel van wanten.

Jack leefde…of was dit een ziekelijke en smakeloze grap van een van de werknemers van de Kelder. Markus zou indien dit een misplaatste mop was van een collega er beslist niet mee kunnen lachen. Zijn hartslag werd plots angstvallig hoog en hij liet zijn koffie maar staan gezien het extra effect dat aan zijn hartslag zou geven. Wachten kan lang duren, zo beweert men toch. Voor iemand die normaal gezien uren voor een scherm zat en een bliepje volgde, leek op dit moment een kwartier een halve dag te duren.

Ieder man die binnenkwam werd door Markus aan een grondige controle onderworpen maar hij kon Jack in geen een van hen herkennen. Daarom was de verrassing nog groter dat hij niet van links waar de ingang zich situeerde maar juist van de andere kant Jack Sterlington met een koffie zag aankomen. Markus wilde bijna opspringen van verrassing en geluk dat Jack hier nu voor hem stond. Men had hem verteld dat Jack het net niet had gehaald en gestorven was vooraleer dokter Yiu Sing hem had kunnen helpen. Een flagrante leugen!

‘Is deze plaats nog vrij, jongeheer…?’ vroeg Jack met een lach op zijn gelaat. Hij was blij Markus terug te zien. Jack wist niet zeker hoever de senator haar klauwen zou uitslaan als ze een lijn doorknipte en vreesde voor zijn familielid. Maar nu hij hem hier met zijn mond open en met een idiote maar zalige lach op zijn gezicht zag zitten, deed het hem goed.

‘Doe je mond nu maar dicht, Reddy,’ zijn bijnaam gebruikend reageerde Jack op de blik van Markus, ‘straks vliegt je gemengde salade er weer uit die je zo lekker heeft gesmaakt en dàt zou pas opvallen!’

Markus had eerst verrast de persoon bekeken die hem benaderde. Een paar seconden, niet meer, had hij getwijfeld vanwege de stoppelbaard van een aantal dagen en blijkbaar had Jack zijn haar ook een andere kleur gegeven. De bril die hij normaal gezien niet droeg, gaf hem een strenger uiterlijk, maar zijn stem zou Markus uit duizenden herkennen. Hij veronderstelde dat Jack hier al een tijdje was en de omgeving aan het observeren was. Nog altijd niet van de verrassing bekomen, nam hij Jack stevig vast en sloeg hem kameraadschappelijk op de rug, terwijl hij hem bijna fijnkneep.

‘Hé, kalm aan Markus, ik herstel nog van een operatie en dan spreek ik nog niet van die jetlag die ik maar niet kwijt geraak. Waarschijnlijk oud aan het worden,’ gekte Jack, blij met het enthousiasme van zijn familielid.

Markus liet hem uiteindelijk los, maar de brede lach bleef op zijn gezicht plakken. Jack schoof bij aan zijn tafeltje en bestelde zijn favoriete koffie, een ‘dark espresso roast’. Een koffie gemaakt van een mengeling van bonen uit Latijns-Amerika en een deel van Azië die gelukkig in de naoorlogse periode gespaard was gebleven. Deze blend was uitermate duur maar Jack had het er voor over. Hij hield van de rijke karamelsmaak van de koffie. Jack vond de theecultuur in Japan iets apart en af en toe kon hij wel een theetje wel smaken, maar als hij uiteindelijk moest kiezen zou koffie het met voorsprong winnen.

‘Hoe kan dat nu? Is er iets waar ik niet de juiste bevoegdheden voor bezit? Voor zover ik van de senator heb gehoord was je ernstig gewond door Michael afgevoerd en had die dokter je niet meer kunnen redden. Ik…nou ja, als het top-secret is mag ik misschien niet aandringen, maar….’. Markus voelde het rood op zijn wangen. Hij wist dat Jack hogere regionen frequenteerde maar hij voelde aan zijn elleboog gezien de uitdrukking op het gezicht van Jack dat hij een gevoelige zaak had aangeboord.

‘Beste jongen, ik ben gewoon door onze lieve vriendin in de steek gelaten. Erger nog, ik heb zelf met mijn eigen oren haar de code horen doorgeven aan de dokter om mij om het leven te brengen. Inderdaad, ik was overbodige ballast en moest verdwijnen. Lief mens hé! Wat mij op het volgende brengt. Markus, ik denk dat je best even van de aardbodem verdwijnt, maar niet vooraleer je me een dienstje bewijst. Eentje die de Verenigde Staten van de Westerse Gemeenschap op zijn gevesten zal doen daveren.’

Markus’ ogen waren wijd open en hij slikte even, keek even rond en zei toen samenzweerderig, ‘Jack, je zegt het maar, voor jou ga ik door het vuur…,figuurlijk dan hé,’ voegde hij er toch maar voor de zekerheid aan toe.

Jack dronk even van zijn espresso vooraleer hij tot de kwestie kwam. ‘Ik heb hier bij mij drie pakjes. Hierin zit informatie die je moet doorgeven aan de personen waarvan ik hun adres erbij heb opgeschreven. Zij zullen weten wat ermee te doen. Dan ga je naar het huis op het adres dat ik je straks zal geven. Moest je toch geen reactie zien na een aantal dagen …,’

Markus wou vragen stellen maar Jack hield zijn hand op, ‘voor je eigen veiligheid Markus, het zal je allemaal wel duidelijk worden, stel geen vragen. Dus zoals ik al zei, in het geval je de pakjes hebt afgeleverd en er komt geen reactie, kijk dan onder het bureaublad in het safe-house, daar zit een sleutel voor de safe achter het schilderij in de slaapkamer. De code is je geboortedatum. Daarin zitten dezelfde kopieën van de pakjes die je bij je hebt en nieuwe adressen. Een extra zekerheid want ik vertrouw niemand meer…buiten jou.’
Markus was ontroerd maar ook een beetje van de kaart. Dat was nu waarschijnlijk het leven van een spion dacht hij even, verborgen sleutels en codes en geheime pakjes, neen Jack had gelijk gehad, dit was geen leven voor hem.

Jack nam zijn servet en schreef er een adres en telefoonnummer op. ‘Dit is een safe house waarvan de Kelder niet op de hoogte is en dit is het nummer van een van de twee nieuwe mobieltjes die ik zojuist heb gekocht en ik bij mij heb. Ik wil je even uit de running want ik vertrouw onze Witte Engel voor geen haar. Ik ga haar trouwens nadat je de pakjes hebt bezorgd een bezoekje brengen. Als je daar bent zet de TV op in het safe-house en amuseer je maar. De koelkast zit vol. Het tweede mobieltje die je daar zal vinden, is als je in problemen geraakt. Mijn naam zit erin geprogrammeerd, maar je belt enkel maar als het hoognodig is. Anders contacteer ik je zelf. Oké?’

Zonder verder te twijfelen stemde Markus toe. Ze praten nog een tijdje en toen de zaakvoerder aangaf dat het al over sluitingsuur was, namen ze afscheid en gingen ze ieder hun weg nadat Markus nog eens Jack goed had vastgenomen en gezegd dat hij de gelukkigste man ter wereld was nu hij wist dat Jack nog leefde. Familie is belangrijk, zowel Jack als Markus voelden het op dit moment aan. Meer dan op elk ander moment dat ze al te samen hadden beleefd.



……..



Stephen had met aandacht geluisterd naar het verhaal dat ik en Ji hadden gehoord van Jack Sterlington. ‘Een gevaarlijke bondgenoot,’ was zijn eerste reactie, ‘ik zou niet graag zijn vijand zijn. Die man weet blijkbaar van wanten. Alhoewel ik vermoed dat het appeltje dat hij wil schillen niet echt meegaande zal zijn. Ik hoop dat de man slaagt en zijn tanden niet breekt op het klokhuis van die rotte appel. Dit “moet” stoppen.’

Ik had mijn arm rond zijn schouder geslagen en hield hem vast alsof ik hem nooit meer zou willen loslaten. Ji lachte en zei dat hij nog iets te doen had en verliet ons met een grijns op zijn gezicht. Een vriendelijk man die zonder woorden wist wanneer drie juist één teveel is.

Stephens verhaal sloot naadloos aan bij dat van Jack. Michael had hem na een van zijn martelingssessies met de taser verteld waarom zijn vader vermoord was. Thomas March was bij een bezoek met zijn echtgenote Kathy Chang in de Nieuwe Wereld benaderd geweest door iemand die geld wou slaan uit informatie die hij naar eigen zeggen uit goede bron had weten los te krijgen. Thomas March die een goede mensenkennis had, voelde dat de man iets te vertellen had, maar dat hij die info maar zou lossen voor de goede prijs. Het had hem dus wel wat gekost. Uiteindelijk was hij achter de geheimen van de gewone chip gekomen. Het was een fantastisch verhaal, letterlijk en figuurlijk, maar als het waar was, dan kon Thomas March niet met die waarheid leven. De man met de info had de vrouw in kwestie die volgens zijn bron de touwtjes in handen had, toen nog geen senator, met naam en toenaam genoemd.

Thomas March had de vrouw in kwestie de volgende dag reeds aan de kaak gesteld. Hij had haar met de neus op de zaken geduwd en ze had het staalhard ontkend. Een verhaal van iemand die overal samenzweringen zag, fantasierijke hersenspinsels van politieke tegenstanders die haar loopbaan wilden kapot maken. Dat was haar enige reactie. Het waren Thomas woorden tegen die van haar. Hij had gedreigd de zaak verder uit te spitten tot op de bodem. Als ze gelijk had, had ze niets te vrezen!

Men had hem op diplomatieke missie gestuurd naar het Oosten en dan had men een autobot-ongeluk gesimuleerd die er geen was. Zowel Thomas March als zijn vrouw overleefden het niet. Stephen had er zijn vader niet mee terug. Enerzijds was hij trots dat zijn vader als een rechtschapen man tegen het onrecht wou strijden, anderzijds was hij triest dat hij daardoor zijn vader en stiefmoeder had verloren. Hij hoopte dat Jack meer geluk had. Maar met hoop alleen loste men niets op.

‘Hoe is het met het plan van Gekko en Feliciano die je me uit de doeken hebt gedaan. Wanneer zouden ze dit uitvoeren?’

Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. ‘Dat zou op dit moment al bezig moeten zijn. Met het uitwisselen van onze verhalen ben ik het uur uit het oog verloren. Gekko had liever gehad dat we niet aanwezig waren omdat het voor hem een afleiding zou kunnen zijn als we bij hem waren. Het is een sinecurespel omdat hij op het juiste moment bepaalde veiligheidssystemen van op afstand moet uitschakelen en zoals ik hem ken, tien schermen tegelijk in het oog moet houden. Ik begrijp hem wel, het is ook belangrijk dat deze operatie lukt. Ik hoop dat Gekko met zijn Requiemvirus voor de nodige problemen kan zorgen en het plannetje van die verdomde senator dwarsboomt!’ Ik werd weer rood, maar het was deze keer niet uit schaamte.


copyright Rudi J.P. Lejaeghere

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Rudi J.P. Lejaeghere

Geplaatst op

24-04-2016

Foto's

Geef uw waardering

Er is 2 keer gestemd.

Social Media

Tags

Chateau Jeanpierre Katarina Rood Vrouw

Reacties op ‘Requiem: Hoofdstuk 44 (2e deel)’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd