Zo voelt verliefd zijn dus

Drie jaar, zo lang kende ik hem nu al. Hij was een van mijn beste vrienden en ik zag hem zowat elke dag. Steeds bleef ik dat gevoel maar negeren omdat ik niet wist wat het was. Pas toen mijn vriendin me begon te plagen dat ik verliefd was, begon ik er over na te denken. Verliefd? Ik wist niet eens hoe dat voelde.
Mijn vriendin had toen een vriendje, dus besloot ik haar om raad te vragen.
'Je weet dat je verliefd bent als je alleen maar aan hem denkt. Als je elke seconde bij hem wil zijn en hem niet meer kwijt wil.'

Ik begon alles op te sommen wat ik zo leuk aan hem vond.

Uiterlijk:
+ zijn ogen
+ spieren
+ warrig bruin haar
+ kuiltjes in zijn wangen
+ groter dan ik

Karakter:
+ lief
+ behulpzaam
+ vriendelijk
+ verlegen
+ zelfverzekerd
+ aardig

Toen ik eindelijk klaar was met het lijstje heb ik er een hartje naast getekend met een letter "N" erin, want daar begon zijn naam mee. Ik heb het briefje dubbelgevouwd en in mijn telefoonhoesje gestopt. Ik had mijn telefoon immers altijd bij me en niemand kwam eraan. Ten minste, dat dacht ik.

Het was 13.00 uur. Pauze dus. Mijn vriendin en ik waren snel in de aula omdat ons lokaal er niet ver vanaf zat. We liepen naar onze gebruikelijke pauzeplek waar een deel van onze vriendengroep al stond te wachten. Het vriendje van mijn vriendin, Nathan en een paar andere jongens waren er ook al. Toen Nathan ons aan zag komen lopen keek hij me aan en schonk hij me een lieve glimlach. Of was dat voor mijn vriendin bedoeld? De jongens naast hem keken een moment op van hun videospel, zeiden gedag en negeerde ons weer volkomen. 'Ook fijn jullie te zien.' zei ik sarcastisch.
Mijn vriendin liep naar haar vriendje toe en raakte verwikkeld in een innige kus.
Ongemakkelijk keken Nathan en ik elkaar aan. Ik probeerde een gesprek op gang te krijgen. 'Hoe is jouw dag tot nu toe?'
'Redelijk, langdurige lessen, niks aan. En die van jou?'
'Ook niet zo heel bijzonder.'
Er viel weer een stilte.
Mijn vriendin en haar vriendje waren klaar met elkaar af te likken en mengde zich in het gesprek. Ik was opgelucht nu er weer iets gezegd werd.

De pauze duurde naar mijn mening langer dan normaal, ook al was dat niet het geval. Gewoon de 35 minuten zoals gewoonlijk.
Toen het weer tijd was om naar de les te gaan, pakte ik mijn telefoon op te kijken waar ik volgens mijn rooster moest zijn. Lokaal 11.
Voordat ik mijn telefoon weer terug in mijn broekzak kon doen, werd het ding uit mijn hand getrokken. Een van de videospelspelende jongens, de irritantste van de groep had het apparaatje te pakken gekregen.
Je kunt nu wel raden wat er gebeurde.
De jongen die zojuist mijn telefoon had afgepakt had het briefje ontdekt en het uit het hoesje weten te krijgen.
De telefoon was nu niet interessant meer dus gaf hij deze aan Nathan die naast hem stond. Nathan vond het blijkbaar niet heel grappig en gaf mijn telefoon meteen aan me terug. Toen hij dat deed, raakte onze handen elkaar een moment aan. Ik voelde de tinteling zich verspreiden door heel mijn lichaam en voor een kort moment vergat ik dat de andere jongens mijn lijstje hadden!

Blijkbaar zag Nathan hoe bezorgt ik keek om het briefje dat hij er zelf achteraan ging om het terug te halen. Ik liep verslagen naar de les toe. Als hij het zou lezen, zou hij weten dat ik hem leuk vind. Hij zal me uitlachen omdat hij niet hetzelfde voor me voelt en we zullen niet eens meer vrienden zijn.

Ik zat nog geen vijf minuten in de les toen mij mobiel begon te trillen in mijn zak. 'No phones.' zei de docente streng. Ik keek het binnen gekomen berichtje stiekem onder tafel zodat de vrouw die met een rood hoofd achter haar bureau zat niks doorhad.
Het was een berichtje van Nathan!

"Kom naar de fietsenstalling"

Meer niet. Ik verborg het mobieltje weer en stak mijn hand op. De docent keek op van haar blaadje. 'Yes?' zuchtte ze.
'Can I go to the toilet, please?' vroeg ik in perfect Engels.
'Of course, not to long.'
Ik stond op en verliet het lokaal op een snel tempo. In plaats van naar het toilet te lopen liep ik naar de achter ingang van de school. Nathan stond inderdaad te wachten bij de fietsenstalling, glimlachend. Hij zag er nu perfect uit, als een prins uit een sprookjesboek.

'Hey, waarom moest ik zo nodig komen? Ik heb nu gewoon les.' begon ik meteen. Hij negeerde de vraag. 'Sluit je ogen.'
'Wat? Waarom?'
Nathan grinnikte. 'Geen vragen stellen, gewoon je ogen sluiten.'
Ik twijfelde, bang voor wat er ging komen, maar deed het toch. Ik vertrouwde hem. Ik sloot mijn ogen en stond zenuwachtig te wachten. 'En nu?' vroeg ik met gesloten ogen.

Opeens voelde ik iets zachts over mijn wang. Ik schrok en wilde mijn ogen openen, maar hij zei dat het niet mocht. Ik vertrouwde hem, nog steeds.
Plotseling voelde ik een zachte aanraking op mijn lippen en mijn ogen schoten open.
Een kus! Hij heeft me zojuist een kus gegeven!
Nathan grijnsde bij het zien van mijn verbaasde gezicht.
Hij pakte een klein wit papiertje uit zijn broekzak. Toen ik het zag, wist ik meteen wat het was een kreeg ik een kop als een boei. Heel langzaam vouwde hij het briefje open en liet het aan mij zien.
Tot mijn grote verbazing was er iets veranderd aan het briefje. Naast het hartje met de "N" erin, stond nu nog een hartje, "K" stond erin. De eerste letter van mijn naam.
Ik lachte en keek hem aan. Hij lachte terug naar mij en gaf een klein knikje. Ik was zo enthousiast dat ik hem letterlijk om z'n nek vloog en hem een zoen gaf, zonder enige verlegenheid.

Zo voelt verliefd zijn dus.