Ultiem verlangen

Met een buik vol zenuwen begin ik de kaarsje aan te steken op balkon. Ik bedenk bij mezelf waar ik in hemelsnaam mee bezig ben, ik duw de gedachte weg en neem mezelf voor dat dit mag worden uitgesproken, hoe ik me voel, hoe ik dit ervaar. Ik mag dit niet zeggen en denken, ik heb een zwak voor hem, maar waarom? Waarom doe ik dit?

Ik ben verward, verward door mijn eigen gedachtes, fantasieën en gevoelens. Ik negeer voor een avond het gevoel waarom ik het niet zou doen. Ik gun mijzelf dit, ik kan het! Ik doe dit! Ik mag dit! Om eens en voor altijd er achter komen van hoe wat en waarom. De kaarsjes stonden uiteindelijk stuk voor stuk allemaal aan, de berenburg en warme choco ontbraken er ook niet aan en op de grond lagen zachte kussens waarin je weg zakte. Het voelde alsof je op een wolk lag. Ik dwaalde af met mijn gedachtes en ik werd abrupt eruit gerukt door de deurbel.

Mopperend tegen mezelf dat het het niet nodig is om zolang op die deurbel te raggen haast ik mij naar de deur. Ik trek de deur open en druk op het knopje om het portiek open te doen. Ik wacht geduldig tot hij boven is en begroet hem met een enorme grijns op mijn gezicht en bedenk me dat ik niet zo opvallend moet grijnzen. Samen met een poging om die grijs van mijn gezicht af te poetsen vraag ik of hij naar het balkon wil komen en dat daar wat drinken al klaar staat. Met een bonkend hart in mijn keel loop ik naar de deur van het balkon voor hem uit.

Met zwetende handen trek ik de deur van het balkon open, ik kan wel door de grond zakken, mijn benen voelen als spaghetti slierten en komen moeizaam vooruit. Ik werp nog snel een blik naar hem en zo te zien heeft hij gelukkig niks door. Beide schuiven we voorzichtig op het balkon. Hij zegt niets, complete stilte... Om het ijs enigszins te breken bied ik hem de berenburg warme choco aan, deze slaat hij niet af. Ik laat hem weten dat ik het drinken op een tafeltje zet. Hij blijft daar wat staan dus ik verzamel al mijn moed bij elkaar en geef hem een zacht duwtje zodat hij achterover in de klaar gezette kussens valt. Hij kijkt even verdwaasd maar lijkt zich snel te herstellen.

Ik kruip er naast op een afstandje, niks forceren natuurlijk, dan lijk ik wel heel erg opdringerig bedenk ik mij net op tijd. Hij kijkt mij meteen recht in de ogen en bespreekt eerst hoe het met mij gaat en hoe mijn dag was. Ik schuifelde ondertussen stiekem steeds dichterbij. Hij leek het niet te merken althans ik dacht dat hij dat niet merkte. Toen ik bijna tegen hem aankroop schrok hij ervan en maakte het bespreekbaar dat dit niet kon, aangezien de hele situatie. Voordat hij zijn zin kon afmaken, legde ik mijn vinger op zijn mond en suste hem. Gevolgd door een zoen waar de passie vanaf spoot. Hij liet het toe en ging mee in wat er gebeurde. Maar hij bedacht zich en rukte zichzelf los uit het moment. Hij brengt stotterend uit waar ik in hemelsnaam mee bezig ben...

Mijn hele gezicht betrekt en hij ziet dat. Hij bied tig keer zijn excuses aan dat hij dat niet had mogen zeggen. Ik herpak en herstel mezelf weer. Ik zeg tegen hem dat het niet uit maakt en ga boven op hem zitten, ik zoen hem opnieuw met dezelfde gevoelens maar ze voelen sterker aan. Hij geeft zich er totaal aan over, laat zich in het moment mee sleuren. Hij laat zijn handen over mijn lichaam heen glijden. Er schieten duizenden gedachtes door mijn hoofd, maar ze kunnen mij niks schelen. Want dit moment, dit gevoel, hier en nu, kan niemand ons meer afnemen...

Ik neem een hap adem, kijk hem diep in zijn ogen aan. Ik leun zachtjes voor over, ik raak zijn zachte, warme lippen met de mijne... Mijn lippen beginnen te tintelen en ik snak naar adem. De passie giert door mijn lijf heen en ik laat mij opslokken door dit moment. Niks en niemand bestaat meer om ons heen, alleen wij 2 , wij alleen.