Until The End Of The World

En toen was ze getrouwd. Ze hield het niet meer vol. Vandaag was haar trouwdag, in de stromende regen, met haar aanstaande van ruim 12 jaar ouder. Het was ook ongeveer 12 jaar geleden, misschien tot op de dag, dat we elkaar voor 't eerst ontmoetten. Ik nog geen jaar getrouwd, maar wel in een zonnige buitenwijk van Saigon, waar zij lerares was. Het was een blik van herkenning, een herkenning van een vorig leven. Hemel en aarde werd bewogen om maar ook naar Amerika te kunnen. Om maar dichterbij te wezen. Allebei wisten we dat het het dit leven niet zou worden. Toch was er altijd dat kleine sprankje hoop. Van beide kanten.
Toen kwam ze eindelijk over. Bij iedere familiegelegenheid was ze was er bij. Kerst, Thanksgiving, zo'n beetje iedere gelegenheid die ze aan kon grijpen. En hoewel ze nooit goed de taal leerde, was dat misschien ook niet nodig. De blikken tussen ons spraken immers boekdelen, een taal was misschien niet nodig. Maar wel altijd op de achtergrond. Een gesprek begonnen dorst ze niet. Bang dat de familie daar wat achter zouden zoeken. Aandacht kreeg ze van mij, zover mogelijk was, genoeg. En de familiebezoeken gingen door. Jaar in, jaar uit.
Een half jaar geleden ontmoette ze iemand die haar ook zag staan. Een andere keus had ze niet, de taal was ze immers niet machtig genoeg. Dus werd 't iemand uit haar land, die gescheiden was en een aantal volwassen kinderen had. En ruim twaalf jaar ouder, want dat was goed te zien.
Voor 't eerst ook een lichamelijke aanhankelijkheid, alsof ze wilde uitdrukken dat dit haar keuze niet was. De blikken spraken, zoals altijd, enorme boekdelen. Een glimlach met daarin verscholen 't diepe hunkeren. Neem me mee, ver weg hier vandaan, zoals we dat ooit in een vorig leven gedaan hebben. Neem me mee, maak mij de jouwe, en laten we 't verleden vergeten.
Ik was blij voor haar. Blij dat ze ook eindelijk iemand had. Iemand die haar voor kon zorgen. Niet de eerste keus, want dat was ik. Voor de traditionele kus op de receptie schaamde ze zich. Bang om zich over te geven aan een ander iemand. En nu is ze getrouwd. Er blijft altijd dat kleine sprankje hoop, ook al weten we allebei dat het het dit leven niet wordt. Until thé end of the world.