De laatste kans deel 5

‘lieve Sam,
Sorry. Sorry voor alles. Sorry voor dat ik geen betere vriendin voor je ben, sorry dat ik je in de steek laat, sorry dat ik besta, sorry. Wat ik wil zeggen is niet leuk. Maar het kan niet anders. Vorige week vrijdag moest ik naar het ziekenhuis. En daarom kon ik niet mee naar de stad. Ik ben heel ziek. En ze kunnen me niet meer beter maken. In feite ben ik dus al dood. En met die gedachte kan ik niet leven, Sam. Daarom de brug. Ik leg dit onder je kussen, en hoop dat je het vanavond leest. En dat je het ongeveer begrijpt. Echt heel erg sorry, maar het is denk ik beter zo. Ik wil niet wachten tot ik doodga, omdat dat nu echt snel gaat gebeuren. Sorry. Het spijt me zo. Het spijt me dat ik opgeef, het spijt me dat ik niet doorleef. Maar vergeet niet dat ik van je hou! Jij bent degene waardoor ik ben gaan twijfelen. Maar het heeft geen zin om hier te blijven, ik zou je toch alleen maar ongelukkig maken.
En mijn ouders, ik word helemaal gek van ze. Ze wilde niet dat ik meeging op kamp, ze willen me beschermen, tot ik dood ga. Want dat is toch bijna. Maar ik kan dit niet. Sorry. Sam, ik hou van je, en het spijt me, maar ik weet niet hoe dit anders moet. Vergeet me niet.
Kus, je Juultje’