Koning der Nederlanden

Hij zou willen om te tonen wat echt belangrijk voor hem was, zijn volk en vaderland. Hij wilde niet dat iemand hem ooit zou vergeten en was bang om in het niets te vallen. Toen bedacht hij opeens dat dit niet eens zou kunnen gebeuren. Hij was immers kroonprins, hij was het die na drie generaties met een vrouwelijke regent, eindelijk weer als koning in mag treden. Hiervoor was hij in de wieg gelegd, hij was geboren om koning te zijn. Dit was het moment waar iedereen op had gewacht.

Toch is de kroning van onze aanstaande vorst niet alleen vreugde en blijdschap, maar ook veel verdriet. Verdriet omdat zijn jongere broer er niet bij kan zijn. Zijn jongere broer die, tijdens de jaarlijkse skivakantie, door een lawine werd overmeesterd en, tot groot verdriet van ieder ander, na meer dan een jaar nog in diepe coma ligt. 

Stervend leed hij de emotionele pijn die hij in een paar jaar tijd te gerdragen had verjregen. Namenlijk het overlijden van prins Claus, gevolgd door het overlijden van zijn grootmoeder en in dat zelfde jaar verliet zijn grootvader het leven. 

Je zou misschien denken 'Waarom gaat hij nog steeds door, hij heeft niets meer'. Wanneer je dat denkt zit je fout. Kroonprins Willem-Alexander hield zich voor dat zijn vader, prins Claus van Amsberg, wilde dat zijn zoon nooit zijn volk nieuwe moed moest inspreken wanneer dit nodig was. Ondanks alle tegenslagen houdt hij zig sterk. Willem-Alexander koning van Oranje Nassau, is daarom mijn grote held.