Mag ik nou ook eens wat zeggen?

Mag ik nou ook eens wat zeggen? Ja, mag het. Fijn. Kijk, Iedereen die mij ken weet dat ik geen seurpiet ben en ook geen discriminalist. Toch. Zeg nou eerlijk.
Ik ben een positief mens, maar al die oudjes voor het winkelcentrum, zeg maar die hangouderen, de mobiele eenheid, effe lache, moet kunne, die motte toch echt oprotte. Ik vind het geen porem. Mijn wijf ken niet eens vatsoenlijk met d’r boodschappen in beide hande langs lopen en de straat oversteke. Levens link die situatie. Hebbe die lui nou ech niet beters te doen vraag ik me dan af. Motte die niet naar bingo in het bejaarden tehuis? Ze hebbe de godganse dag de tijd en net als mijn wijf boodschappe heb gedaan staan ze daar op dat hoekie bij dat kruispunt te lummelen. En dat mens heb al zo last van d’r rug. Dat ik bij mij eige denk zal ik dan die boodschappe voor dat wijfie sjauwe? Voorlopig gaat het nog wel een paar jaar, dan sien we wel weer verder. Maar die ouwe lui daar op dat hoekie, die motte weg. Anders blijf dat wijf van mijn maar seuren dat de boodschappen zo zwaar benne.