de laatste kans deel 6

Julia ligt op bed. Ze heeft haar oortjes in, en haar muziek keihard. Een gevoel van angst bekruipt haar. Stel dat ze straks niet meer durft? Maar ze kan nu toch niet meer terug? Er wordt op de deur gebonkt, de stem van Lieke klinkt. ‘Juul, doe open, we moeten praten.’ Julia negeert de stem, en zet haar muziek nog harder. Zonder dat ze het wil lopen de tranen over haar wangen. Ga weg Lieke, ga weg… ze zweet, en haar hoofd begint te tollen. Als ze voorzichtig opstaat om een glas water te pakken, gebeurd het. Ze valt neer, en alles wordt zwart.

Ondertussen rent Sam naar meneer de Boer, hun klassenleraar. ‘Meneer, Julia….’ Verder komt hij niet, hij begint te huilen. Een verbaasde docent kijkt hem aan. ‘Sam, rustig jongen, wat is er?’ hij schuift een glas water voor Sam op tafel. Langzaam komt Sam tot rust. ‘wat is er met Julia?’ Vraagt meneer de Boer. Even aarzelt Sam, maar dan gooit hij het hele verhaal op tafel. Over Julia, en de brug, over het rare gedrag, en over de brief op zijn kamer. Over Lieke, die ook over haar inzit. En over zijn angst haar kwijt te raken. Dan realiseert hij zich dat hij Lieke alleen op zijn kamer heeft laten staan, en dat hij niet eens eerst naar Julia is gegaan.

Lieke hoort een harde bons. Wat gebeurd er daar binnen? ‘Juul, Julia!?’ Ze schreeuwt het nu bijna. ‘Juul doe open!’ Er komt geen reactie. De tranen lopen over Lieke’s wangen, ze slaat op de deur, ze schreeuwt, maar er komt geen reactie. Ze voelt zich zo machteloos. Julia gaat dood. En ze kan niks doen, Juul wil niet eens dat ze wat doet. Ze wil gewoon dood.