Rookpluim

Ik keek naar hem.
Hij keek voor zich uit.

Hij inhaleerde in zijn sigaret, en blies rook uit.
Ik heb hem dat, in de paar maanden dat ik hem ken, vaak zien doen.

Ik heb nooit de behoefte gehad om te roken.
Maar na vandaag wil ik even alles vergeten.
Er is te veel gebeurd.

Ik pak de sigaret uit zijn hand.
"Is slecht voor je" zeg ik.

Ik neem een hijsje.
Voelt goed.

Hij lacht en steekt een nieuwe op voor zichzelf.
"Lekker eh?"
"Nee, gewoon om te vergeten." Reageer ik.

Hij knikt.
"Ik begrijp je."
"Je hoeft me niet te begrijpen, hou gewoon je kop."

Ik glimlachte.

Hij lachte ook.

Ik leun tegen hem aan, een beetje onderuitgezakt,
met m'n schoenen op het bankje.
Hij legde zijn arm over m'n schouder, en liet z'n hand rusten op m'n buik.

Ik zeg te vaak dat het koud is.
Ik heb het ook vaak koud.
Nu ook.
Maar deze keer is het draagbaar.