De heldin

Mijn nagels liggen er bijna af, maar ik kan niet stoppen met bijten. Er lopen mensen met camera’s, snoeren, microfoons en andere apparatuur. De show Praatgraag is al begonnen, ik kom pas halverwege. Ik hoor ze lachen in de studio. Op zich is het een grappig programma, maar een aantal onderdelen zijn serieus, ik kom in het onderdeel Held. Held… ik walg bij het woord. Iedereen vind mij een held, maar ik ben het er niet mee eens. Er komt iemand met water naar me toe. Trillend neem ik een slok. Het plaatje van de doodgewonde leeuw krijg ik maar niet uit mijn hoofd. Ik was de enige met een wapen en ik had geen keus. Het was of hem, of ik en de andere mensen.

Waarom moet ik er nou over vertellen? Ze konden toch ook iemand nemen die een dief had tegengehouden of zo? Dan wordt ik geroepen. Ik sta trillend op en loop de vrouw die me riep achterna. De deur gaat open en voordat ik het weet sta ik in de studio. Ik loop naar de tafel en de presentator Johan kijkt me aan met een nep lach op zijn gezicht. Zijn te witte tanden doen me denken aan een leeuw. Nee! stop! ik wil weg, nu! ik probeer de stem in mijn hoofd te negeren. ‘Zo daar hebben we onze heldin!’ Ik ga, nog steeds trillend, zitten. ‘Voor de mensen die het niet weten, Luna naast me, heeft een leeuw die ontsnapt is uit de dierentuin, gedood met gevaar voor eigen leven! Jawel mensen, u hoort het goed, een leeuw!’
Ik ren de studio uit.

Geschreven door: Gwendolyn