als zout zee water..

Als je sterft, kom je gewoon weer terug.
Nee je gaat niet rond spoken en mensen bang maken.
Je komt terug in de kleine dingetjes op aarde, de details die veel mensen over het hoofd zien of waar niet zoveel op gelet wordt.
Als je sterft ben je de wind die in iemand zijn gezicht blaast, de bloemetjes die opnieuw uit de aarde schieten als de lente begint, de pootafdrukken van honden die door het opwaaiende zand rennen, en later weer verdwijnen door het opkomende zoute zee water.
Het ligt vooral aan je karakter. Aan hoe goed of slecht je op aarde was. Iemand die op aarde een moord heeft gepleegd, zonder daar een goede rede voor te hebben gehad is al snel de bliksem die gevaarlijk snel uit de wolken wordt getrokken, de vulkaan die uitbarst en duizenden mensen vermoord, of de mislukte oogst.
Als het een slecht jaar is geweest zijn er veel slechte mensen overleden.
Een goed jaar betekend dat er veel goede mensen zijn overleden.
Dat verklaart vooral waarom er mensen sterven van wie zielsveel houden en wie we een goede toekomst gunnen.
De goden laten de liefste mensen sterven omdat wij dan een goede wereld hebben. De slechte mensen die sterven hebben ze vaak niet in de hand, die maken hun eigen beslissingen.
Als je niet meer leeft, zit je in een roes.
Alles is prachtig mooi en de tijd gaat zo snel, vijftig jaar lijkt een uur.
Er is geen verdriet, pijn, er bestaan geen leugens. Het maakt dan niet meer uit of je goed, slecht, of veranderd was, na de dood is alles aardig en iedereen goed.