De Klas van Daniël H 11: Vriendschap

Tijdens de pauze op school stapt Daniël op Yan af.
'Yan, dank je voor dat wat je vrijdag in de klas over mij gezegd hebt. Hé, je hebt een paar blauwe plekken op je gezicht! Ben je geslagen?'
'... Ja,' antwoordt Yan.
'Door wie?' vraagt Daniël.
'Door Bram, Tim, Teun, Sem, Pepijn, Lars, Ruben, Liam en Samuel.'
'Waarom?'
'Laat maar, zo erg is het ook weer niet, en het doet ook geen pijn meer.'

Verderop op het schoolplein staan Tim, Bram, en Jayden bij elkaar. Yan en Daniël komen voorbij.
'Zo Daniël, nu heb jij een echte vriend!' roept Tim. 'Dan zullen we nu voortaan jullie allebei pakken.'
Daniël en Yan zeggen niks en lopen door. Bram kijkt Tim aan met een gemene lach op zijn gezicht. Normaal lachen ze samen altijd een beetje als ze Daniël gepest hebben, maar deze keer reageert Jayden niet op Tim en Bram, hij lijkt wat afwezig. Dan neemt hij het woord en neemt een serene houding aan.
'Tim, je zei tegen Daniël dat hij nu een echte vriend heeft, maar wat is dat eigenlijk, een echte vriend?'
'Hoezo?' reageert Tim.
'Voor mij is iemand een echte vriend, als hij een ander helpt,' gaat Jayden verder.
'Ja, Jayden, dat klopt,' zegt Bram.
'Wij zijn echte vrienden, we nemen het altijd voor elkaar op,' zegt Tim.
'Degene die het ook voor mij opneemt, is Daniël,' zegt Jayden oprecht. 'Hij heeft mij al verschillende keren echt geholpen.'
'Daniël kan geen vriend van ons zijn,' zegt Tim.
De pauze is voorbij en ze zitten weer in de klas. Sem zegt op een zachte toon:
'Hé Tim, ik was jou nog vergeten te zeggen dat jouw tekening van die ezel die je op de rug van Daniël had geplakt, een goede grap was. Je had hem goed te pakken!'
Jayden hoort wat Sem zegt en reageert:
'Nee, dat was niet zo geslaagd!'
'Jayden, wat heb jij ineens?' fluistert Bram.

Na school staan Tim en Bram met hun groep bij elkaar.
'We moeten samen met Jayden gaan praten,' zegt Bram ernstig.
Tim ziet Jayden aankomen en hij roept hem. Tim, Bram en Sem gaan naar Jayden toe en samen lopen ze weg van school. Onderweg begint Bram:
'Jayden, jij bent een goede vriend van ons, maar wat je zei over Daniël, dat klopt niet.'
'O nee?' vraagt Jayden.
'Nee, Daniël hoort niet bij ons, hij zit bij de tegenpartij,' zegt Tim.
'Welke tegenpartij?' vraagt Jayden.
'Nou wij hier, en aan de andere kant Daniël,' antwoordt Bram.
'En Yan,' voegt Sem toe.
'Ja, Daniël en Yan,' bevestigt Bram.
'Jayden, je moet kiezen of je voor ons bent of voor Daniël,' zegt Tim.
'En als ik nou eens niet kies?' zegt Jayden.
'Dan hoor je bij de tegenpartij,' zegt Bram stellig.
'En dan?' vraagt Jayden.
'Dat weet je toch wel, je hebt altijd aan onze kant gestaan, en ik reken er gewoon op dat dit allemaal een misverstand is, en dat we weer gewoon vrienden kunnen zijn,' antwoordt Bram.
'Zijn we nu dan geen vrienden meer?' vraagt Jayden.
'Natuurlijk wel!' antwoordt Tim. 'Alleen, als je voor Daniël kiest, dan zijn we geen vrienden meer.' Er volgt een korte stilte.
Het is Jayden die de stilte verbreekt.
'Waarom vragen jullie van mij, om tegen iemand te zijn, die mij vaak geholpen heeft?'
'Daniël is geen gewoon iemand, het is een heel vervelend mannetje,' zegt Bram.
'Waarom dan?' vraagt Jayden.
'Jayden, wij vragen je alleen of je weer gewoon bij ons wilt horen,' zegt Bram met zoveel mogelijk overtuiging om Jayden over te halen.
Ook Tim zet Jayden onder druk:
'Denk daar goed over na, je wilt toch niet alleen zijn?'
Jayden zwijgt. Ze lopen uit elkaar zonder dat er een akkoord bereikt is.

Mark is tv aan het kijken en Esther komt de kamer binnen. Mark zet de tv uit en praat Esther bij over de vorderingen van de verkoop van hun huis.
'Esther, we hebben een bod ontvangen op ons huis, maar het is nog geen zeventig procent van de vraagprijs. Als we dat accepteren, gaan we er financieel flink op achteruit. Met de schuld die we nog op ons huis hebben, kunnen we voor dat bedrag amper een nieuw huis terugkopen.'
'Ik laat het aan jou over om te beslissen,' zegt Esther.

Een paar dagen later staat Jayden tijdens de pauze alleen op het schoolplein. Daniël en Yan lopen voorbij, maar Jayden wil niet naar hen toe gaan. Dan stappen Tim en Bram met hun groep op Jayden af. Ze gaan in een kring om hem heen staan en Bram neemt het woord: 'Jayden, een paar dagen geleden hebben we gesproken over onze vriendschap. Wij willen graag vrienden met jou zijn en wij hopen dat jij dat ook met ons wilt blijven. We hebben je veel bedenktijd gegeven, en ik neem aan dat je gewoon weer vrienden met ons wilt zijn?'
Jayden zwijgt.
'Je zegt niks!' reageert Bram met een lichte verbazing.
Jayden blijft zwijgen.
'Ik kan mij gewoon niet voorstellen dan wij vijanden van elkaar worden, we zijn al zolang vrienden,' zegt ook Tim met meer dan lichte verbazing. Dan verbreekt Jayden zijn zwijgen.
'Wie zegt dat ik een vijand van jullie wil worden?'
'Als je ervoor kiest om een vriend van Daniël te zijn, dan ben je voor ons een vijand!' zegt Bram stellig. Jayden blijft opnieuw stil.
Na een tijdje verbreekt Tim de stilte.
'Nou Jayden, we hebben je tijd gegeven om na te denken, wat is je antwoord?' Jayden geeft geen kik.
'We geven je nog wat meer bedenktijd. Vanmiddag na school zien we je weer,' zegt Tim, en de hele groep loopt weg. Onderling spreken Tim en Bram met elkaar en ze zeggen dat ze het heel erg jammer zouden vinden om Jayden als vriend kwijt te raken, want hij is de sterkste van de klas.

'Zo,' zegt de meester, 'ik heb een verrassing voor jullie. Aan het einde van de middag zal ik beginnen met voor te lezen uit een nieuw boek, tenminste als jullie een beetje je best doen deze middag.'
'Dat is in elk geval wat beters. Wat is het voor een boek?' vraagt Eva.
'Dat zien jullie dan wel. We gaan nu weer verder met de taaloefeningen.'

Op het eind van de middag pakt de meester het boek.
'Zo jongens en meisjes, nu is het tijd voor dat wat ik beloofd had. We gaan een boek lezen. Het heet: De reis van het Drakenschip, van de schrijver C.S. Lewis, uit de reeks: De kronieken van Narnia. Het is het boek wat Yan voorgesteld heeft.'
'Ja, dat boek ken ik. Dat is een goed boek,' zegt Yan enthousiast.
'Als jij dat een leuk boek vindt, dan denk ik niet dat wij dat ook vinden,' zegt Bram chagrijnig.
'Zo, als jullie stil zijn, dan ga ik beginnen,' vervolgt de meester.

Na schooltijd wacht de groep van Tim en Bram buiten op elkaar. Ze zijn aan het overleggen.
'Kom, Jayden neemt altijd die weg, dus dan wachten wij hem daar een eindje verder op,' zegt Tim. 'Vlug schiet op.' Inderdaad, niet veel later komt Jayden voorbij. Bram roept Jayden en ze gaan weer in een kring om hem heen staan. Tim neemt het woord:
'Zo Jayden, heb je nu een keuze kunnen maken? Kies je voor ons of tegen ons?'
'Ik kies niet,' antwoordt Jayden.
'Dan kies je dus tegen ons. Van nu af aan ben je dan niet meer onze vriend!' zegt Bram met een lichte triestheid in zijn stem. Jayden zwijgt.
'Vind je dat dan niet erg?' vraagt Tim met een licht aandrang. Jayden blijft zwijgen.
'Wij wel!' zegt Tim.
Teun doet ook mee. 'Hoe kan je nou voor iemand als Daniël zijn?'
'Zeg me dan eens, wat heeft hij dan verkeerd gedaan?'
'Zo, jij durft! Teun is wel onze vriend, en als je met hem ruzie maakt, dan maak je dus ook met ons ruzie,' zegt Bram dreigend.
'Wie zegt dat ik ruzie met Teun maak?' vraagt Jayden.
'Dat zien we toch!' zegt Tim. Ook Pepijn doet zijn best om mee te doen.
'Jayden, vroeger was jij gewoon een toffe gozer, maar de laatste tijd ben je echt vreemd aan het worden.'
'Ik begrijp niet wat je bedoelt,' zegt Jayden.
'Je hebt onze vriendenband geschonden,' zegt Pepijn.
'Welke vriendenband?' vraagt Jayden.
'Doe nou maar niet alsof je dat niet weet,' antwoordt Pepijn. Ook Ruben mengt zich er in.
'Als je met ons ruzie maakt, dan kan je het echt niet van ons winnen hoor! Je bent dan wel sterk, maar tegen ons allemaal kan je niet op, kijk maar... '
Ruben geeft Jayden een lichte duw. Jayden reageert heftig en wil Ruben een duw terug geven, maar voordat hij de kans krijgt, geeft Teun hem een stomp op zijn rug. Teun schrikt van zichzelf en verschuilt zich achter Bram.
'Ja Jayden, als je tegen Teun iets doet, dan krijg je met ons allemaal te maken!' zegt Bram.
Jayden is boos en probeert Teun toch te pakken te krijgen, maar voordat het hem lukt krijgt hij van alle kanten klappen. Ze slaan hem in het gezicht en als hij op de grond ligt, beginnen ze hem ook nog te schoppen. Dan rennen ze weg, en laten Jayden verwond achter...

De volgende dag op school spreekt Yan met Daniël.
'Weet je dat Jayden gisteren in elkaar geslagen is?'
'O nee!' roept Daniël uit. 'Ik zag iets aan hem vanochtend, hij had wat blauwe plekken. Kom, dan gaan we naar hem toe. Hij staat daar alleen.'
'Jayden, hoe is het met je?' vraagt Daniël begaan.
'Wacht maar, ik krijg ze wel, ik pak ze een voor een terug!' zegt Jayden agressief. Daniël is geraakt door het leed van Jayden, maar hij ziet geen oplossing in de visie van hem. Hij vreest eerder dat het dan alleen nog maar erger gaat worden. Hij probeert Jayden op andere gedachten te brengen.
'Misschien dat er ook een andere manier is om ze terug te pakken?' stelt Daniël voorzichtig voor.
'Hoe dan?' vraagt Jayden. 'Ze zijn nu mijn vijanden geworden.'
Daniël doet zijn uiterste best om Jayden te kalmeren.
'Stel dat ze zouden kiezen om weer vriendschap met jou te willen, zou je dan nog steeds wraak willen?'
'Als ze weer vrienden van mij zouden willen zijn?' vraagt Jayden.
'Ja, als ze dat echt zouden willen?'
'Of ik ze dan nog terug zou willen pakken?' Jayden denkt even na en zegt dan: 'Nee, dan misschien niet, maar dat willen ze niet!'
'Nee, zij niet, maar jij kan wel kiezen om een vriend voor hen te willen zijn.'
'Een vriend voor hen, nadat zij ruzie met mij hebben gemaakt?' vraagt Jayden verbaasd.
'Nou het is meer... dat jij ervoor kiest om niet te zijn zoals zij. Zelf kiezen ze ervoor om zo gemeen te doen, en jij kiest ervoor om goed te zijn. Op die manier laat je ze voelen dat zij degenen zijn die ruzie willen en niet jij.'
Jayden denkt na over datgene wat Daniël hem gezegd heeft en antwoordt:
'Ik geef er liever de voorkeur aan om eens flink terug te meppen, maar misschien moet ik dat eens proberen.' Daniël is blij met de reactie van Jayden.
'Zo is het. Als jij goed blijft tegenover de anderen die alleen maar ruzie willen maken, dan dwing je ze om ervoor uit te komen dat zij het zijn die kwaad willen doen, en niet jij.'


Zonder dat Jayden zich er van bewust is, heeft hij gekozen om het sterkste wapen in handen te nemen om te strijden tegen het kwaad: het wapen van de liefde.


Het is maandagochtend, ze zitten weer in de klas. Als de meester begint te praten klinkt hij ernstig.
'Er is iets waar ik met jullie over moet spreken. Er is wéér ruzie geweest! Het begint nu echt uit de hand te lopen met al die vechtpartijen. Zo dadelijk zal de directeur in de klas komen om met jullie daarover te spreken.
Zo, nu gaan we verder met de taalles, pak jullie taalboeken maar.'

Even later wordt er op de deur geklopt. De directeur komt binnen.
'Zo zo, beste jongelui, ik moet iets ernstigs met jullie bespreken. Het gaat om het volgende: er zijn meldingen gemaakt dat er al verschillende keren ruzie is geweest in deze klas. Jullie klas is erg slecht voor de reputatie van onze school. Er zullen maatregelen genomen moeten worden om te voorkomen dat er nog meer vechtpartijen zullen komen.'
'Meneer de directeur, ik begrijp het niet. Waarom praat u op zo'n toon tegen ons?' vraagt Eva.
'Dat is om de ernst van de situatie aan te geven. Jullie als klas moeten hier wat tegen doen. Als ik nog één keer hoor over een vechtpartij in jullie klas, dan kan iedereen een hele week een uur nablijven. Hebben jullie dat begrepen?'
'Ja, meneer de directeur,' antwoordt de klas in koor.
'Mag ik wat zeggen?' vraagt Yan.
'Ga je gang,' antwoordt de directeur.
Yan neemt het woord:
'Wat ik niet begrijp, is waarom u zich nu ineens zo druk maakt over ruzie in onze klas, en waarom u er nooit wat van gezegd hebt toen wij met zijn allen ruzie maakten met Daniël. Het leven voor hem hier op school was als een hel. Ik heb u daar nooit iets over horen zeggen, en nu zegt u opeens dat er teveel ruzie is? Dat begrijp ik niet.'
De directeur weet even geen houding te geven, en strijkt wat in zijn haren.
'Uh... nou... uh... jullie hebben begrepen wat ik gezegd heb. Laat ik niks meer horen over ruzie. Ik ga weer verder..., ik heb nog een hoop te doen.'
'Yan, weet dat jij hierdoor problemen krijgt, onruststoker!' fluistert Tim boos.
'Meester, ik vind dat Yan gelijk heeft,' zegt Jayden.
'Uh... ja, nou... we gaan gewoon weer verder met de les,' zegt de meester die zich ook niet zo op zijn gemak voelt.

Na school wacht de groep van Tim en Bram op elkaar. Ze bespreken wat ze willen gaan ondernemen.
'We moeten zeker wat gaan doen tegen Yan,' begint Tim.
'Ik heb in ieder geval geen zin om de hele week een uur langer op school te blijven!' brengt Pepijn in.
'Nee, ik ook niet,' zegt Sem.
'We moeten iets verzinnen, zodat Yan ophoudt met zijn irritante gepraat!' zegt Tim.
'We moeten ook bedenken hoe we Jayden weer aan onze kant kunnen krijgen,' zegt Bram.
Tim werpt zich op als leider van de groep en stelt voor dat iedereen hier thuis over na gaat denken, en dat ze het dan later met elkaar verder gaan bespreken.
Ze stemmen allemaal in met het idee van Tim.
'Ik ga even tegen de meester zeggen dat we geen ruzie meer zullen maken. Dan denkt hij tenminste dat het niet aan ons ligt,' zegt Bram.
'Ja Bram, dat is een goed idee. Doe dat!' zegt Tim.

Jayden is nog in de klas. De meester vraagt hem hoe het komt dat hij zo geslagen is. Bram komt de klas binnen en onderbreekt het gesprek.
'Meester, ik wou even komen zeggen dat wij geen ruzie meer zullen maken, als het aan ons ligt tenminste.'
'Wordt jouw vader niet boos op jou, Bram, als hij erachter komt dat jij ruzie hebt gemaakt?' vraagt de meester.
'Pff... mijn vader, die heb ik al een lange tijd niet meer gezien, en die komt voorlopig ook niet meer bij ons. Hij woont nu samen met een andere vrouw.'
'O..., nou ik ben in ieder geval blij dat jullie geen ruzie meer met elkaar willen maken.'






24 Juni 2018