Dennie

Het was prachtig herfstweer. Het zonnetje scheen en de bladeren aan de bomen waren mooi rood, geel en oranje gekleurd. Hier en daar dwarrelden de bladeren speels naar beneden. Eefje huppelde er vrolijk tussendoor. Ze maakte samen met haar mama een boswandeling.

Oeps! Daar viel Eefje bijna. Wat was dat waar ze over struikelde?
‘Kijk mama!’ riep ze, ‘een hele dikke dennenappel!’ Het lijkt wel de dikke buik van opa!’
Daar moest de mama van Eefje om lachen.
‘Mag ik de dennenappel mee naar huis nemen?’
De mama van Eefje vond het goed. Samen liepen ze verder. Toen ontdekte Eefje een prachtige, grote kastanje.
‘Wauw, die is mooi en hij glanst helemaal!’
‘Waarom neem je die ook niet mee?’ zei haar mama.
Eefje bekeek de dennenappel en de kastanje en kreeg toen een idee. Ze verzamelde ook nog wat stokjes en wat mos.
‘Wat moet je daar nu mee?’ vroeg haar mama verbaasd. Maar Eefje wilde haar plannetje nog niet verklappen.

Eenmaal thuis rende Eefje meteen door naar haar kamertje en deed de deur achter haar dicht. Ze spreidde de spulletjes die ze had verzameld uit op haar bureautje en ging aan de slag. De grote dennenappel werd de buik en de kastanje werd het hoofdje. Daarna nam ze twee stokjes voor de armen en twee stokjes voor de benen. Het mos dat ze in het bos had gevonden plakte ze op de kastanje als haar. Daarna tekende ze nog twee oogjes, een neusje en een mond op de kastanje om het poppetje af te maken. Eefje noemde het poppetje Dennie, omdat zijn bolle buik van een dennenappel was gemaakt.

Eefje liet trots het poppetje aan haar moeder zien.
‘Kijk, dit is Dennie!
‘Dus daarom wilde je al die spulletjes verzamelen,’ zei ze verrast. ‘Als je wilt kun je nog wel even met Dennie in de tuin gaan spelen. Ik roep je wel als het eten klaar is.’
Dat vond Eefje een goed idee en ze nam Dennie mee naar buiten. Toen de zon bijna onderging riep haar moeder haar:
‘Eefje eten!’
Eefje had veel honger gekregen van het buitenspelen. Ze liet Dennie achter in de tuin en ging gauw naar binnen.

Dennie bleef stil liggen totdat hij de keukendeur achter Eefje dicht hoorde vallen. Toen stond hij op en begon te lopen. Eerst nog heel voorzichtig, maar al gauw huppelde hij tussen de bladeren door. Hij tilde wat bladeren op en gooide ze in de lucht. Wat had hij een plezier! Ineens hoorde hij de keukendeur opengaan. Eefje was teruggekomen. Ze wilde hem natuurlijk mee naar haar kamertje nemen. Maar daar had Dennie geen zin in. Snel verstopte hij zich onder een struik. Hij zag hoe Eefje naar hem zocht. Uiteindelijk gaf ze op en verdween weer het huis in.

‘Maar waar moet ik slapen?’ dacht Dennie ineens. Hij keek om zich heen en ontdekte nu pas dat hij niet alleen was. Hij zag konijnen, egels en eekhoorntjes die hem nieuwsgierig aankeken. Een van de konijnen nodigde hem uit om in het hol van zijn familie te slapen. Het was er een drukte van belang en heel gezellig. De konijnen gaven Dennie te eten en maakten een warm bedje van stro voor hem. De volgende dag hielpen ze Dennie met het bouwen van een eigen huisje. Zo leefde Dennie nog lang en gelukkig in de achtertuin van Eefje.