"Zullen we samen een spel doen?" - Horror verhaal

‘Eindelijk zijn papa en mama het huis uit’, dacht Jordan. Al 2 weken lang zag Jordan op tegen vandaag. Hij zou met zijn ouders en zusje naar zijn tante op visite gaan. Hij is in dit hele schooljaar nog niet één keer ziek geweest, dus het was een zeer makkelijke taak om zijn ouders voor deze ene keer over te halen. De hele middag heeft hij op bed gelegen en zelfs nu zijn ouders weg waren, was hij zijn bed niet uit te krijgen. ‘Ik mag dan wel niet echt ziek zijn, maar een dag helemaal niksen is ook geen probleem’ dacht hij bij zichzelf. Het hele rijk voor hem alleen. Of ja, bijna voor hem alleen. Zijn ouders vonden natuurlijk dat er iemand in de buurt moest zijn voor hem. Helaas was Lisanne, zijn zusje, dus ook nog thuis. De hele koektrommel leegeten was helaas dus geen optie. Terwijl hij naar de posters van star wars aan zijn muur aan het kijken was, werd er in de slaapkamer naast hem hard geluid gemaakt. Lisanne is 3 dagen geleden jarig geweest, en hierdoor zat ze met een overvloed aan barbiepoppen en playmobil. Jordan herkende het geluid van de playmobil poppetjes die over haar vloer liepen uit duizenden.
‘Playmobil is voor kleuters’ vondt Jordan. Hij speelde liever vechtspelletjes op zijn tablet of Nintendo. Dit was dan ook precies waarmee hij de rest van de avond zou gaan vullen. Zijn favoriete spel, Super Smash Bros, zat nog in de spelcomputer van gisteravond.
Na 2x verloren te hebben raakte Jordan al gefrustreerd. Zeker omdat in de kamer naast hem het geluid steeds harder werd. “Lisanne!” schreeuwde Jordan uit zijn deur, “Kan je wat zachter doen, ik ben keihard aan het verliezen door jou”. Het getik van de playmobil hield op.

“Bliep”...


“Bliep” kwam er uit de Nintendo, terwijl er een chaticoontje verscheen. “Wat nu weer?!” zei Jordan hardop. Het berichtje van Lisanne verscheen op zijn Nintendo scherm:

L: “Hooii Jo, zullen we samen een spel doen? Ik verveel me een beetje”.

J: “Wat wil je doen?”

J: “Mariokart?”

L: “Nee mijn Nintendo is bijna op en de lader ligt beneden...”

L: “Anders gaan we een bordspel doen?”

J: “Nee niet echt zo’n zin in”

Jordan zijn telefoon sprong aan van een berichtje van mama:
“Vergeet je vanavond niet alle lichten uit te doen voordat je gaat slapen?
Xx Mama”.


L: “Verstoppertje anders?”

J: “Isgoed, ik begin met verstoppen”

L: “30..29..28......................”


Jordan klapt zijn Nintendo dicht, pakt zijn telefoon en rent zo snel als hij kan naar zolder. Hij pakt de zaklamp op zijn telefoon erbij en gaat in een donker hoekje achter een oude stoel zitten, tussen alle rotzooi in. Er staat een oud bed, een tafel, kampeerspullen, papa zijn oude bureau en natuurlijk de grote stoel waar hij achter verstopt.

“Bliep”


‘Ohnee, vergeten het geluid uit te zetten’, denkt Jordan terwijl hij het schuifje van het geluid zo snel mogelijk op 0 zet.

L: “3...2...1... Ik kom!”


Snel zet Jordan de zaklamp van zijn telefoon uit om niet op te vallen. Hij hoort voetstappen op de trap. Jordan herkent ook deze geluiden uit duizenden, Lisanne loopt op de trap naar beneden. ‘Ze gaat me hier nooit binnen 5 minuten vinden’ denkt Jordan. Na enkele secondes hoort hij weer voetstappen op de trap omhoog. Net op dat moment voelt hij zijn telefoon trillen. ‘Gelukkig staat mijn telefoon níet op geluid’ denkt Jordan terwijl hij zijn telefoon ontgrendeld. Op dat moment hoort hij de voetstappen de trap naar de zolder opkomen.
De voetstappen stoppen, ze staat boven, in dezelfde kamer als hem. Nu moet hij echt heel stil zijn! Jordan wil zijn telefoon weer vergrendelen totdat hij ziet dat het een berichtje van zijn moeder is:

“Er staat eten voor je klaar in de koelkast, wij hebben al gegeten. Als er iets is kan je oma bellen, die is binnen 10 minuten bij je. Lisanne wilde erg graag nog met ons mee, dus ik hoop dat je het niet vervelend vindt om eventjes alleen thuis te zijn.

Xx Mama”