geheimen en geheimen

Mijn leven is niet bepaald gemakkelijk. Ik moet in het geheim leven. Me telkens voordoen als een mens. Ik ben geen mens. Ik ben een vampier. Als iemand er achter komt wie ik ben, dan ben ik er geweest.

Ik loop naar huis. Mensen kijken me altijd al raar aan, maar nu nog meer. Ik voel dat er iemand achter me aan loopt. Ik draai me om. De persoon achter me kijkt verschrikt. Ik loop weer verder. Ik ben thuis. Ik sleur mijn achtervolger die me nog steeds achter me aan loopt mee naar binnen. Ik zet hem op de bank. Ik bekijk hem nog eens goed. "Wie ben jij?" Vraag ik. "Ik ben iemand." Zegt hij. Hij lacht en laat zijn tanden zien. Ik schrik. "Je bent het enigste mens hier." Zegt hij. Ik lach. "Sinds wanneer leven hier mensen?" Vraag ik. Hij kijkt me niet-begrijpend aan. Ik lach. Ik laat mijn tanden zien. Hij kijkt me steeds verbaasder aan. "Hoe kan dat?" Was het laatste wat hij zei.