De magie van lavendel

‘De lavendelvelden in Frankrijk zijn zo betoverend mooi, zodra je je er één voet inzet veranderd je leven in een sprookje’, tenminste als je de bewoners mag geloven.
Hoeveel toeristen zijn hier niet letterlijk ingetrapt. Ik loop door naar mijn hostel en check in. De vrouw achter de receptie vertelt mij dezelfde legende nog een keer. Ik kijk naar haar en vraag aan haar hoe deze legende de wereld in is gebracht. De vrouw geeft mij mijn creditcard terug en gaat op de kruk zitten die achter haar staat en begint te vertellen.

Volgens haar is deze legende waarheid geworden in de jaren 20 van de vorige eeuw. Een vrouw, zo wanhopig dat zij niet meer wist wat ze moest doen. Haar leven mislukte op elk front. Ze was gescheiden, omdat ze geen kinderen kon verwekken. Doordat zij gescheiden was, moest geen enkele man haar meer. Haar goede naam was door het slijk gehaald. Zij kwam uit een familie met een goede naam. Nadat haar vader had vernomen dat zijn dochter geen kinderen kon verwekken, heeft hij haar direct onterfd. Hij heeft zijn vrouw en andere kinderen opgedragen geen contact met haar te hebben.
De vrouw kon nergens heen, behalve naar een huis voor vrouwen. De vrouwen die daar in zaten waren allemaal zoals zij. Vrouwen die geen kant meer op konden. Vrouwen die of gescheiden, kinderloos of verminkt geboren waren.
Deze vrouwen werden overgeleverd aan de mannen die een meid zochten voor het huishouden. Vrouwen die geen familie hadden. Vrouwen die niet werden gemist door familie of een geliefde.

De vrouw wilde onder geen beding als sloof moeten werken, mishandeld worden door de heer des huizes, wanneer hij te veel had gedronken.
De vrouw heeft besloten om haar leven te beëindigen op een voor haar vreedzame manier.
In de nacht als de maan op zijn hoogtepunt staat, loopt zij de lavendelvelden in met een flesje Arsenicum. Ze loopt naar het midden van het veld en gaat op de grond zitten, kijkt omhoog en laat haar tranen stromen. Hardop vraagt ze zich af waarom dit leven zo cru moet zijn voor haar. Wat heeft zij verkeerd gedaan, dan god zijn rug naar haar heeft toegekeerd. Op het moment dat zij zich dit afvraagt draait ze het dopje van het flesje en giet de Arsenicum naar binnen. Ze gaat liggen en sluit haar ogen in de hoop dat het nu allemaal is afgelopen en dat ze geen pijn meer kan voelen.

De stralen zon schijnen op haar mooie egale huid. Haar blonde haren deinzen zachtjes heen en weer op het zuchten van de wind. Ze opent haar ogen en kijkt naar de hemelsblauwe lucht. Ze komt overeind en kijkt in het rond. Ze leeft nog? Verdwaasd kijkt ze lavendelvelden in en op dat moment hoort zij een stem van een man. ‘Alles goed met u mevrouw?’ Ze staat op en de man ondersteunt haar. Samen lopen ze naar het huis van de man waar zij een glas water aangeboden krijgt. De vrouw drinkt het glas in één teug leeg. Ze bedankt de man voor zijn hulp en loopt de landweg af. Ze vraagt zich af wat er nu mis is gegaan en zij had gehoopt dat zij nu inmiddels dood zou zijn.

Ze loopt het dorp in en kijkt door een raam van een winkel naar binnen. De reflectie in het raam trekt haar aandacht. Zij ziet een vrouw zo mooi, zo elegant, prachtig haar, prachtige huid, hemelsblauwe ogen. Een vrouw van goede afkomst. Zij kijkt om zich heen, maar ziet niemand anders staan. De man van de winkel komt naar buiten en vraagt of hij iets voor haar kan betekenen. Ze kijkt de man aan met haar hemelsblauwe ogen en knikt naar de man. De man loopt naar de deur die hij voor haar open houdt. Zij stapt de winkel in en vraagt of hij een lavendelkleur jurk voor haar heeft. Hij wijst haar naar het juiste rek. Hij pakt de jurk uit het rek en geeft het aan haar. Ze betaald de man met het weinige geld dat zij nog heeft en loopt de winkel uit.
Op de hoek van de straat komt zij haar vader tegen. Hij kijkt haar aan en zijn mond valt open van verbazing. Deze vrouw lijkt op zijn dochter, maar ziet er veel verfijnder uit, eleganter, sjiek gekleed. ‘Dag papa’ zegt ze en loopt verder. Haar vader kan niks anders doen dan haar nakijken.
Even later komt zij de man van haar dromen tegen, een echte prins op het witte paard. Niet veel later trouwen zij en begint haar even als een ware vrouw, een echte vrouw. Een vrouw van goede afkomst.

De vrouw achter de receptie staat op van haar kruk en zegt tegen me dat het slechts een legende is en loopt naar de bar.
De sleutels pak ik van de balie en lop naar mijn kamer. De kamer is eenvoudig, maar schoon. Mijn koffer pak ik uit en hang mijn kleren in de kast. Fris me even op om vervolgens weer naar buiten te gaan.

De legende heeft meer indruk op me gemaakt, dan ik wil toegeven. Slenterend door de smalle straatjes ga ik bij een taverne zitten en bestel een fles wijn en een stokbrood met kaas. Ik verzink in mijn gedachte als de ober mijn bestelling op tafel zet. Na een heerlijke middag ga ik terug naar het hostel.
De volgende ochtend heel vroeg sta ik op en loop ik naar de lavendelvelden. Ik loop naar het midden van de velden en ga zitten. Ik ga op mijn rug liggen en sluit mijn ogen en adem diep de zoete geur van de lavendel in.

Tegen de tijd dat de zon mijn lichaam begint op te warmen, word ik wakker. Ik sta op en ga terug naar het hostel om te ontbijten. Ik loop de eetkamer binnen en de mensen die al zitten kijken mij vol verbazing aan. Na enige tijd begin ik me toch ongemakkelijk te voelen en loop naar het toilet.

Of je nu in de magie van lavendel gelooft of niet, maar die persoon die ik op dit moment zie in de spiegel, ben ik niet.