Fantasie: vriend of niet

Fantasie brengt je waar jij op dat moment wilt zijn, maakt je tot wat je wilt zijn; het maakt je tot een held, een pianist, een mensenredder, tot de geliefde van de man die niet de jouwe kan zijn. De variaties zijn eindeloos en vullen op dat moment je hoofd, je ziet en voelt. Je fantasie ben jij, je kunt zelf bepalen wat je zegt en wat je wilt, en zelf aangeven hoe er op je wordt geantwoord en hoe je gevoelens beantwoord worden. Het is op dat moment de vriend die je nodig hebt, het oor dat naar je luistert; een pleister op je ziel.
Fantasie komt je te hulp wanneer je eenzaam bent, wanneer je geest en je lijf snakt naar erkenning, herkenning van je leegte en jij vult die dan met die beelden en woorden die je zo ontbeert.

Iedereen heeft wensen, ideeën over grootsheid, geluk, dromen over wat buiten je bereik is en altijd zal blijven, Ieder klein talent kan je voor je zelf uitvergroten tot wát je maar wilt; zing je graag - je wordt een diva met een geluid zo zuiver als kristal, dat alle hoeken van de Scala vult; wil je graag goed doen, je wordt de weldoener die het geld kan laten rollen, de mensen die je hebt leren kennen wilt helpen in het waarmaken van hun droom. Fantasie is een rijkdom van de geest, de vulling van een speelgoedbeer.
Het is het zoet van een droom .. jouw droom.

Je zou wensen dat het altijd zo was - het kunnen vinden, voor even, wat je zoekt; je even weg weten van de sleur van alledag en van de eenzaamheid van die dag. Even die glimlach tevoorschijn toveren en je moment kleuren.
De glimlach wanneer je je in de armen van jouw geliefde denkt, de warmte van je gevoel, een vonk die door je lendenen schiet - een prachtige kleur heeft die warmte, vooral wanneer je hem - in je gedachten - laat zeggen wat je hem graag in je leven zou willen horen zeggen ...

Fantasie is echter ook vluchtig. Opeens schiet je tekort in het vinden van beelden, in het vinden van het juiste gevoel. Je gedachten draaien in een rondje - je verliest je concentratie en je bent het kwijt. Je dondert koud terug in de werkelijkheid van het moment en je voelt nog sterker de deceptie - de leegte.

Ikzelf kan fantasie oproepen wanneer ik een idee in mijn hoofd heb, iets om over te schrijven. Een woord dat je iemand hoort zeggen, een beeld dat even je netvlies raakt; het kan mijn fantasie laten bloeien en laten uitgroeien tot een verhaaltje - een klein verhaaltje, soms niet meer dan een uitgewerkte gedachte. Ik moet dat dan schrijven; het houdt anders mijn hoofd bezig op een manier die niet comfortabel is. Mijn hoofd schrijft totdat ik het daadwerkelijk op papier schrijf.

Fantasie - vriend, zeker. En vijand. Niet altijd gevoel van geluk en mooie kleur; soms grijs, zwaar en als een gewicht dat je ondertrekt. Je maakt je zorgen om - een vriend, een buur, een geliefd huisdier; je laat je fantasie gaan over hoe het zal aflopen; zwarte gedachten die je tot tranen kunnen brengen. Ideeën over hoe iets nu is, en hoe dat zal eindigen...

Deze dag is grauw, buiten regent het; je fantasie staat op heel erg donker; je kijkt naar wat je schreef en weet dat je nu ook gaat schrijven over wat - oh nog ver weg - in je ziel leeft; de wetenschap van het moeten opgeven van dat wat nu zo belangrijk voor je is. Je weet dat jouw eigen taal niet voldoende die gedachte kan verwoorden, dus zet je het weten om in die taal die zoveel minder woorden gebruikt om zoveel meer te zeggen:

Like a dream
you are -
a shadow
of someone real;
but once I've lost
my dream
I won't
know you again
if you came back,
'cause your shadow
would not show
in the darkness
that is around me.

Ik zal blijven proberen kleur en gevoel te vinden in mijn rijke fantasie, in een zelf-geweven droom-voor-even die mij geeft wat ik dan nodig hebt. Op dit moment probeer ik dat harde brok in mijn keel kwijt te raken .. buiten regent het nog steeds.