BRUNO.

BRUNO

Bruno was een hondje van onbepaalde afkomst. Zijn betovergrootvader was iets van Spaniel met goudopdruk, zijn moeder kwam uit Soho-Amsterdam. Bruno kwam met vijf kinderen en ouders op visite, met ons groepje erbij was dat lekker druk. Gelukkig hadden we een grote tuin, dus Bruno met aanhang ging daar naartoe. Achter onze tuin was een weiland met daarin twee toekomstige koeien. Bruno had nog nooit zulke grote vriendjes gezien, draaide de ADHD op volle toeren en stoof met 40 kilometer per uur op ze af. De dames in spé konden dat niet zo waarderen, renden weg met sprongen van een halve meter hoog.

Aan het begin van het weiland woonde de boer. Die vond het niet goed, kwam met een stok naar buiten om Bruno weg te jagen, die interpreteerde dit als bijkomende pret en sprong dartel om hem heen. De boer zag dat hij zwaarder geschut moest inzetten en kwam terug met een klappertjespistool, waarmee hij op Bruno ging schieten. Bruno raakte in extase, zo’n speeltuin had hij nog nooit meegemaakt. Nadat we bekomen waren van het lachen, hebben we Bruno met z’n veertienen kunnen overmeesteren en in onze eigen tuin vast gelegd. He was not amused.