Mag ik op schoot

“Mag ik op je schoot?”
“ja hoor, kom maar”
Onhandig klom ze op schoot. Ze krulde zich helemaal op en stopte haar duim in haar mond.
“Mag ik een ijsje?’
“Nee, nu niet. Je hebt net gegeten en je gaat zo een klein slaapje doen.”
“Ik wil niet slapen.”
“Het is maar een klein slaapje.”
Ze zaten een tijdje stilletjes te zitten. Ieder in hun eigen gedachtewereld.
“Gaan we buiten spelen” vroeg ze opeens met glimmende oogjes van de voorpret
“Een andere keer. Als het mooie weer is, dan gaan we samen wandelen”
“Fijn”
“Ik ben een beetje moe”
“Kom maar, dan breng ik je naar bed”
“Ga ik dan een kleine slaapje doen”
“Ja”
Zonder moeite werd ze opgetild en door de gang naar haar slaapkamer gedragen
“Ik vind je lief” zei ze, terwijl ze liefdevol werd ingestopt
“Ik jou ook”
Terwijl haar ogen al dicht begonnen te vallen zei ze nog heel zachtjes “Dag mevrouw”
En met haar kleine broze hand zwaaide ze nog lichtjes
En terwijl de vrouw wegliep en zachtjes de kamerdeur sloot zei ze “Dag mama, tot volgende week”
Haar moeder hoorde het echter al niet meer. Die was in dromenland. Al heel lang.
De vrouw liep naar de aula van het tehuis om nog even een bak koffie te drinken. Ze moest altijd emotioneel bijkomen voordat ze weer op huis kon gaan.
Terwijl ze daar al mijmerend zat slofte een oude man op haar af die zei "Het geeft niet, zolang de liefde maar blijft"
"Ja" dacht ze. Dat is het belangrijkste "Zolang de liefde maar blijft"