'Belofte maakt schuld.'

'Belofte maakt schuld.' zegt mijn moeder altijd.
Wist ik veel dat ze dat altijd meende.
Mijn buurmeisje is zo'n meisje waar elke jongen naar kijkt. Heel de buurt kent kent haar, al in groep 1 was ze onweerstaanbaar.
Daarom ging ik ook gelijk naar haar toe toen ik haar vorige week, zag zitten huilen achter de school.
'Hé, waarom ben je verdrietig?' vroeg ik en ging naast haar zitten.
Ze keek verschrikt op en lachte toen ze zag dat ik het was. 'Hoi Rick, mijn ouders gaan scheiden.'
'Wat stom, je zag het zeker niet aankomen hé?
'Nee, en nu heeft mijn vader misschien ook noch een nieuwe vriendin.'
'Zegt hij dat dan?'
'Nee, ik zag hem samen lopen met een vrouw, vanmiddag in de stad.'
'Wat vervelend voor je. Ik denk dat je het hem gewoon moet vragen.'
'Oké, ik zal het vanavond aan hem vragen, dank je.' ze lachte naar me.
Ik lachte terug 'Graag gedaan, Roniec'
'Wil je me iets beloven Rick.'
'Natuurlijk.'
'Wil je me beloven dat als mijn vader een vriendin heeft, we dan samen weg gaan. Met een boot naar een warm land of zo.' ze keek me vragend aan.
'Afgesproken.' zei ik. Ik had natuurlijk niet verwacht dat haar vader echt een vriendin had. Het leek me zo'n aardige vent.
Ze vertelde het me vanmorgen toen we naar school fietste. Nu ben ik mijn rugzak aan het inpakken met al de spullen die ik misschien nodig heb voor een reis op een boot naar Spanje.
Want weet je mijn moeder had gelijk 'Belofte maakt schuld.' .