Gebroken

Soms gebeuren er onverwachte dingen, net zoals vandaag ik barste plotseling in tranen uit maar waarom? Een stormend gevoel van intens verdriet stroomde over me heen. De vragen van vroeger komen weer boven. Doe ik het wel goed, kwetst ik niemand, verdien ik het wel om gelukkig te zijn. De laatste vraag blijft het langst door mijn hoofd spoken. Verdien ik het wel? Ik heb een geweldige moeder en stiefvader, een broer en een zusje waar ik erg veel van hou. Maar ook heb ik het liefste vriendje dat ik me had kunnen wensen. Ik volg een opleiding waar het erg goed mee gaat. Wat heb ik nog te klagen. Toch voel ik me niet gelukkig met alles wat ik heb. Er is een intens verdriet. En ik verdien het ook niet om gelukkig te zijn. Woorden van vroeger galmen door mijn hoofd lelijk, stom, vreemd, raar, slecht. Er is zoveel naar mijn hoofd geslingerd dat ik niet eens meer durf te herhalen. Daar heb ik geen lef voor want het maakt me doodsbang dat het mijn laatste restje zelfbeeld zou vernietigen. Nou ja hoe valt een slecht zelfbeeld nog te vernietigen het laatste stapje is als het breekt in duizenden scherven. Dan heb ik geen zelfbeeld meer, dan is het laatste restje kapot gemaakt. Dan is het niet meer mogelijk het zelfbeeld te verbeteren. Dan is het gebroken, dan ben ik gebroken. Mijn leven is dan ten einde