Juni 1979

Al tientallen jaren staat hier die prachtige boom, sprekend tot de verbeelding van ieder mensenkind!
De hangende wilg bij het water op de plek waar het uitzicht op het meer heel mooi is, zijn de takken en de stam uit hun krachten gegroeid, om de vorm van een oerbeeld aan te nemen, tijdens wandelingen in dit natuurgebied.
De koekoek luistert nauw naar de toekomst, er leeft een waarschuwing onder de vogels, wolken lijken luchtkastelen, drijven, zweten, huisvesten dromen tussen werkelijkheid.
Praat je nog tegen mij? of is het gefluister? tegen het residu van een vergiftigde ziel? de naakte schimschaduw van de eenzame wolf? of praat je tegen de planten? de floraschaduw van de planten? wat is hier gisteren aangespoeld? een pop, een dode eend, een kamerplant?
Heb je nog tijd om wakker te worden? is er nog ruimte om te dromen?

De duwboten varen hier voorbij met zand, hout, aarde, grind, metaal.
Hoe zou het zijn om aan de overkant te wonen?
Die dure villa’s aan de overkant? Is het daar waar de beschaafde wereld begon?
Er zijn nog niet veel insecten, de echte zomer moet nog komen als de zwaluwen foerageren.
Wat heb je gehoord over dat museum? worden daar verhalen geschreven?
Ooit bedacht hier een geest een verhaal over het land van de dubbele waan.
Ooit schreef een dichter hier een gedicht over de veerkracht van een dubbele zwaan.
Ooit waren er hier planten, vogels en verzonnen dieren die tot de verbeelding spraken en liet de maan een gelaten licht schemeren over de waarheid:

Een samenkomst van omstandigheden
een nooit navertelde samenkomst
van omstandigheden en zinloze doem.