Alleen op mijn kamer

Het is zaterdagavond 22:58,
en weer zit ik alleen op mijn kamer, achter mijn laptop naar een beeldscherm te staren. Lekker saai, terwijl andere meisjes van mijn leeftijd nu uitgaan naar leuke feestjes. Zit ik hier alleen op mijn kamer achter mijn laptop naar een beeldscherm te staren. Ik heb er gewoon helemaal geen zin in en dan bedoel ik niet alleen het hier achter mijn laptop zitten maar ook school, dansen, vrienden( die ik niet heb) en het leven. Ik ben namelijk niet zoals de meeste meisjes, ik heb namelijk geen ‘’leuk’’ leven. Onder tussen zie ik dat er 5 minuten voorbij zijn gegaan en nog steeds zit ik hier alleen op mijn kamer achter mijn laptop naar een beeldscherm te staren. Het is gewoon zoveel, alles is gewoon zoveel. School, dansen, vrienden en het leven. Mijn gedachten, gevoelens en emoties. Ik wou dat ik ze even kon uit zetten, gewoon maar voor heel even. Maar dat kan jammer genoeg niet. Dus in plaats daarvan zit ik hier alleen op mijn kamer achter mijn laptop naar een beeldscherm te staren. Het zou zo fijn zijn om even niet na te hoeven denken, of even niet ergens zorgen over te maken. Je vraagt je vast af hoe dit zo is gekomen, en waarom ik zo alleen ben of me alleen voel. Als ik eerlijk ben weet ik het ook niet echt. Ik weet het niet echt, hoe het komt dat ik hier zo alleen op mijn kamer achter mijn laptop naar een beeldscherm zit te staren. Ergens diep vanbinnen weet ik het wel. Maar wat zou het. Ik zie dat er weer een paar minuten zijn voorbij gegaan. Ik kan nu weggaan, niemand zou het opmerken. Echt helemaal niemand.... Maar ik doe het niet. In plaats daarvan blijf ik hier alleen op mijn kamer, achter mijn laptop naar een beeldscherm staren.