Wiebe's filosofie

Als ik mijn tuin uitloop, op weg naar de drogist zie ik mijn buurman Wiebe, die lijdt aan het syndroom van schriftelijke gilles de la tourette, in zijn tuin naar de zon staan staren.
‘Heerlijk toch, Painter?,’ zegt hij. ‘Ik heb vandaag papadag. Gelukkig heb ik geen kinderen van betekenis, dat maakt deze dag nóg relaxter, hahaha.’

‘En Monk dan?,’ vraag ik, doelend op zijn vijftienjarige zoon die nu bij zijn moeder in Termunterzijl woont.
Wie? Monk? Heet je nieuwe kat zo? O, by the way, valt jou de rust hier niet op?’
Ik staar hem aan. ‘Eh…rust? Hoezo.’
‘Nou,’ en hij steekt een sigaar in zijn veel te grote mond, ‘ik heb vanmorgen voor 180 euro de viool van mijn buurmeisje van zes gekocht, je weet wel, die van drie huizen verderop.
Niet goedkoop uiteraard maar alles beter dan dat ze erop zou blijven spelen.

Trouwens, over violen gesproken. Ik hoorde jou iets met violen afspelen vannacht, wat was dat eigenlijk?’
Die Zauberflöte van Mozart,’antwoord ik.
‘Werkelijk? Heet het zo? Nou, ik vind het meer een naam voor een Duitse porno-acteur. Mee eens?’
‘Het was anders maar gewoon een cd van André Rieu hoor.’
‘Is dat zo?, Painter?’ Wist jij dat André Rieu bij de kampioen voetballen van Zwitserland werd gearresteerd?’
‘Nee, Wiebe. Daar heb ik niets over gehoord.’
‘Het is toch echt zo. Hij zat met een stel illegale strijkers op de eretribune. En nu we het toch over voetballen hebben. Weet jij wat het resultaat van het voetballen en tribunes is? Zal ik je vertellen: het resultaat is dat het uitmondt in een feest waar mensen met een full-time baan kijken hoe werklozen hun uitkering de lucht in schieten….’

‘Éh..Ik ga er maar eens vandoor, Wiebe. Ik moet even naar de drogist. Vitaminen D3 kopen . Die krijg je normaal gesproken van de zon, maar die zie je hier nog maar weinig tegenwoordig.’
‘Daar heb je een punt, Painter. In december was mijn nichtje jarig. Ze mocht bij mij logeren en wilde graag een frozen dekbed hebben voor haar verjaardag. Dus die heeft die nacht gewoon lekker buiten op het balkon geslapen. Dat snap je zeker wel.’
Ik snap er geen reet van Wiebe,’ reageer ik. Hij trekt zijn wenkbrauw op.
Eentje! Ik wilde dat ik dat ook kon, één wenkbrauw optrekken. Bij mij trekken ze altijd alletwee omhoog.
O ja,’ zegt hij. ‘Als ik jou was kocht ik die vitamine lekker goedkoop bij Action, of zoals ik het zelf liever noem, de rommelmarkt.’

En na die woorden dooft hij zijn sigaar in een overhemd dat aan de waslijn hangt waarna hij de nog na smeulende peuk in het kippenhok van zijn andere buurman slingert.
‘Dan ben je de vogelgriep voor,’zegt hij met een knipoog.
Je weet dat het geen zin heeft, maar je accepteert. Je kunt weinig anders